Genesis, de ladder van Jakob
Genesis 28:10-22
In die tijd vertrok Jakob Berseba en ging op weg naar Haran.
Op zijn tocht kwam hij bij een plaats waar hij bleef overnachten omdat de zon al was ondergegaan. Hij pakte een van de stenen die daar lagen, legde die onder zijn hoofd en ging op die plaats liggen slapen.
Toen kreeg hij een droom. Hij zag een ladder die op de aarde stond en helemaal tot de hemel reikte, en daarlangs zag hij Gods engelen omhoog gaan en afdalen.
Ook zag hij de Heer bij zich staan, die zei: ‘Ik ben de Heer, de God van je voorvader Abraham en de God van Isaak. Het land waarop je nu ligt te slapen zal ik aan jou en je nakomelingen geven. Je zult zoveel nakomelingen krijgen als er stof op de aarde is; je gebied zal zich uitbreiden naar het westen en het oosten, naar het noorden en het zuiden.
Alle volken op aarde zullen wensen zo gezegend te worden als jij en je nakomelingen. Ikzelf sta je ter zijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat, en ik zal je naar dit land terugbrengen; ik zal je niet alleen laten tot ik gedaan heb wat ik je heb beloofd.’
Toen werd Jakob wakker. "Dit is zeker," zei hij, "op deze plaats is de Heer aanwezig. Dat besefte ik niet."
Eerbied vervulde hem. "Wat een ontzagwekkende plaats is dit," zei hij, "dit is niets anders dan het huis van God, dit moet de poort van de hemel zijn!"
De volgende morgen vroeg zette Jakob de steen die hij als hoofdsteun had gebruikt rechtop en wijdde hem door er olie over uit te gieten. Hij gaf die plaats de naam Betel; vroeger heette het daar Luz.
Daarna legde hij een gelofte af: "Als God mij ter zijde staat en mij op deze reis beschermt, als hij mij brood te eten geeft en kleren aan mijn lichaam en als ik veilig terugkom bij mijn verwanten, dan zal de Heer mijn God zijn.
Deze steen die ik gewijd heb, zal dan een huis van God ['beth-el'] worden."
terug naar de geestelijke ervaringen
terug naar het weblog
^