J.D. Parsons - The Non-Christian Cross
John Denham Parsons - The Non-Christian Cross: An Enquiry Into the Origin and History of the Symbol Eventually Adopted as That of Our Religion (1896)
Hoofdstuk I uit het boek van John Denham Parsons: 'Het bewijs van Minucius Felix' (Felix was een advocaat en een christelijke apologeet uit de 2e eeuw)
Bron: https://lifes-purpose.info/Chap4/stauros.html
(Vertaald met Google Translate, door mij bijgewerkt.)
Het boek is als e-book verkrijgbaar.
De vraagstelling in Hoofdstuk I van de katholieke schrijver van het boek is: "Duidt het woord 'stauros' uit het Griekse Nieuwe Testament op een paal of op een kruis?"
De slotsom van de schrijver is: "Hoe kunnen christenen van dit heidense symbool [het Latijnse kruis] gebruik blijven maken?"
Dit deel van zijn boek gaat in op de volgende vragen:
- Wat was de vorm van een 'stauros' in het geval van Jezus Christus? Was het een kruis met twee gekruiste balken of een eenvoudige, rechtopstaande paal?
- Was hout in en rond Jeruzalem destijds schaars en had dit enige invloed op welke methode de Romeinen gebruikten in het geval van Jezus?
- Wat betekent het Griekse woord 'stauros'?
- Zijn er geschriften die wijzen op de vorm ervan?
- Welk gewicht moet worden gegeven aan na-N.T christelijke schrijvers?
- Kunnen archeologische vondsten, zoals vermeende christelijke inscripties uit de 1e eeuw, helpen?
- Is de keuze van de New World Translation (bijbelvertaling) grondig bekritiseerd?
(De New World Translation (NWT) is een bijbelvertaling in opdracht van de Watch Tower Bible and Tract Society (WTB&TS) van de Jehova's Getuigen)
- Staat de New World Translation alleen in zijn voorkeur?
- Welke vorm het ook was, moeten we het kruis als symbool in onze tempels plaatsen of koesteren en voor dierbaar houden, als het werktuig van Christus' dood?
Het woord 'stauros' komt 27 keer voor in de christelijke Griekse Geschriften (het 'Nieuwe Testament'). Dit woord is in de New World Translation consequent vertaald als 'martelpaal' en nooit als 'kruis'. [Terwijl Hiëronimus 'stauros' vertaalde met 'crux' (kruis) in de Vulgaat (Freek)] De 'stauros' is het werktuig waarop Jezus Christus werd bevestigd en terechtgesteld. Ook werd een ander Grieks woord gebruikt door de bijbelschrijvers 'xylon', als hetzelfde werktuig van uitvoering met betrekking tot Jezus, dat aanduidt: 'hout, een stuk hout, alles wat van hout is gemaakt…' (- Vine). Op die plaatsen waar 'xylon' wordt gebruikt in verband met de terechtstelling van Jezus, heeft de New World Translation het als 'staak' weergegeven. Is er enige rechtvaardiging voor de Nieuwe Wereldvertaling om dit met deze Griekse woorden te doen?
Vines Complete Expository Dictionary of Old and New Testament Words zegt:
'stauros'… duidt in de eerste plaats op een rechtopstaande staak of paal. Misdadigers werden eraan genageld voor hun terechtstelling. Zowel het zelfstandig naamwoord als het werkwoord 'stauroo': bevestigen aan een paal of staak, moeten worden onderscheiden van de kerkelijke vorm van een kruis met twee benen. De vorm van het laatste had zijn oorsprong in het oude Chaldea en werd gebruikt als symbool van de god Tammuz (in de vorm van de mystieke Tau, de initiaal T van zijn naam in dat land en aangrenzende landen, waaronder Egypte).
De T van Tammuz, god van dood en wederopstanding
Tegen het midden van de 3e eeuw A.D. waren kerken ofwel afgeweken van of hadden bepaalde leerstellingen van het christelijke geloof verdraaid. Want om het prestige van het kerkelijke systeem te vergroten, werden ook heidenen in de kerken toegelaten, werd afgezien van de bekering tot het geloof en mochten ze grotendeels hun heidense tekens en symbolen behouden.(!) Vandaar dat de Tau of T, in zijn meest voorkomende vorm, met het kruisstuk omhoog, ten slotte werd aangenomen om het kruis van Christus weer te geven.
Het klassieke Griekse woordenboek, Grieks-Engels en Engels-Grieks.
In een bijlage van namen en geografische namen, opgesteld door George Ricker Berry, leest men onder 'stauros': I. een rechtopstaande staak of paal; in meervoud een 'palissade'. II. het Kruis. (p.648). Hoewel dit lexicon 'het kruis' lijkt te geven als een betekenis voor 'stauros', lijkt het eerder als een referentie aan het al bestaande dan een bétekenis ('het kruis' in plaats van 'een kruis'), verwijzend naar dat van Jezus Christus. Vandaar dat definitie II enigszins 'verdacht' is en alleen de overtuiging van het lexicon weerspiegelt, dat de 'stauros' in het NT kruisvormig was of het als referentie kan geven, dat wil zeggen dat wanneer we in de Engelse Bijbels 'kruis' lezen, dit van de Griekse 'stauros' is en geen indicatie had dat het werkelijk kruisvormig was. Hoewel er in zijn definitie I geen twijfel bestaat, dat de betekenis van 'stauros' en iets anders dan dat 'stauros' meer dan één stuk hout betekende, of het een 'staak of paal' was, wordt niet genoemd en zeker geen van deze definitie wees op 'kruisvormig'. 'Staak of paal' is de betekenis in alle Griekse klassiekers zoals Homerus. Er is geen bewijs dat de vorm van de 'stauros' in het geval van Jezus Christus, anders was.
Vines Complete Expository Dictionary of Old and New Testament Words heeft onder het woord 'Tree':
"(a) xulon.....(b) van het kruis, de boom is de 'stauros', de rechtopstaande staak of paal waaraan de Romeinen degenen nagelden, die moesten worden terechtgesteld, Handelingen 5:30; 10:39; 13:29; Gal.3:13; 1 Pet. 2:24;"
Volgens een Grieks-Engels lexicon van Liddell en Scott betekent dit woord 'Hout gesneden en klaar voor gebruik, brandhout, hout, enz...stuk hout, blok, balk, paal...knotel, clu.... . paal waarop misdadigers werden gespiets.... van levend hout, boom.' 'hou.... ' Vandaar dat in de Authorized Version/King James Version dit woord wordt weergegeven als 'boom' bij Handelingen 5:30. De complete Joodse Bijbel door D. Stern heeft hier 'staak'. Zie ook Handelingen 13:29; Galaten 3:13; 1 Petrus 2:24.
In overeenstemming met het bovenstaande is wat Dr. Jason BeDuhn heeft geschreven (een privébrief die aan ons is geschreven en met zijn toestemming is gepubliceerd) toen hem werd gevraagd wat hij van de weergave van het woord 'stauros' van de New World Translation vond:
"Over 'folteringstaak', nogmaals, denk ik dat de NWT een beetje zwaar is in het proberen een punt te maken. Zeker 'staak' zou voldoende en wenselijker zijn. De JW's proberen christenen af te schrikken van hun toewijding aan het kruis. Het is tenslotte een werktuig van terechtstelling. Ze hebben gelijk dat 'stauros' niet noodzakelijkerwijs de kruisvorm betekent, zoals het christendom ervan heeft gemaakt. Het kan een gewone paal in de grond zijn waaraan iemand is genageld. Maar ik denk dat 'marteling' te veel is en het punt mist: het is bedoeld als een vorm van terechtstelling en niet als marteling.(?)
Ook merkt de Companion Bible in bijlage 162 op:
"In het Griekse N.T. worden twee woorden gebruikt voor 'het kruis', waarop de Heer ter dood werd gebracht.
1. Het woord 'stauros'; dat een rechtopstaande staak of paal aangeeft, waaraan de misdadigers werden genageld voor terechtstelling.
2. Het woord 'xulon', dat over het algemeen een stuk van een dode boomstam of hout aanduidt, voor brandstof of voor enig ander doel. Het is niet zoals 'dendron', dat wordt gebruikt van een levende, of groene boom, zoals in Matt.21: 8; Rev.7:1, 3; 8:7; 9: 4, etc.
Omdat dit laatste woord 'xulon' wordt gebruikt voor de voormalige 'stauros', laat het ons zien dat de betekenis van elk geheel hetzelfde is. Het werkwoord 'stauroo' betekent 'aan een paal bevestigen'. Ons Engelse woord 'kruis' is de vertaling van het Latijnse crux [zo vertaalde Hiëronimus het Griekse 'stauros' in de Vulgaat in het Latijnse 'crux', kruis]; maar het Griekse 'stauros' betekent niet meer een crux dan het woord 'stick' betekent een 'stok'.
Homerus gebruikt het woord 'stauros' van een gewone staak of paal, of een eenvoudig stuk hout.[ftnote, Iliad xxiv.453. Odyssee xiv.11] En dit is de betekenis en het gebruik van het woord in de Griekse klassiekers. [ftnote, bijv.Thucydides iv.90. Xenophon, Anabasis v.2.21]
Het betekent nooit twee stukken hout die onder een willekeurige hoek over elkaar zijn geplaatst, maar altijd van één stuk op zich. Vandaar het gebruik van het woord 'xulon' (nr. 2 hierboven) in verband met de manier van de dood van onze Heer en weergegeven als 'boom' in Handelingen 5:30; 10:39; 13:29; Gal.3:13, 1 Pet.2:24. Dit is bewaard in onze Oud Engelse naam rood of rod. Zie Encycl.Brit., 11th (Camb)ed., vol.7, p.505d.
Er is niets in het Grieks van de N.T. zelfs om twee stukken hout te impliceren."
Een kritisch lexicon en concordantie met het Engelse en Griekse Nieuwe Testament, p819. van E.W.Bullinger stelt:
"Gebruikt hier [kruis] voor de 'stauros' waarop Jezus werd gekruisigd. Beide woorden ['stauros', xylon] komen niet overeen met het moderne idee van een kruis, waarmee we vertrouwd zijn geraakt door kunstzinnige afbeeldingen. De 'stauros' was gewoon een rechtopstaande staak of paal, waaraan de Romeinen degenen vastnagelden, die zo 'gekruisigd' zouden zijn. Stauroo [het werkwoord], betekent alleen bevestigen. Het betekent nooit dat twee stukken hout onder welke hoek dan ook met elkaar zijn verbonden. Zelfs het Latijnse woord crux betekent louter een staak."
Het Concordant Literale Nieuwe Testament met het Trefwoord Concordantie stelt:
"'stauros' staander: kruis, een rechtopstaande staak of paal, zonder enig kruisstuk, nu, in de volksmond, kruis…"
Ook "stauroo cause-staande, kruisificeren, een paal in de grond drijven, aan een paal vastmaken, spietsen, nu door populair gebruik, kruisigen, hoewel er geen kruisstuk was."- pp. 63, 64, Grieks-Engels Trefwoord Concordance, Concordant Publishing Concern, 1983, 3e druk van de 6e editie van 1976.
Het Anchor Bible Dictionary zegt over kruisiging: "De handeling van het nagelen of binden van een levend slachtoffer of soms een dode persoon aan een kruis of paal ('stauros' of skolops) of een boom (xylon)... Onder het Romeinse rijk omvatte kruisiging normaal gesproken vooraf een geseling. Soms was het kruis maar een verticale paal. Vaak was er echter een dwarsstuk aan vastgemaakt..."- Volume 1, pp.1207, 1208
Het boek Dual Heritage - 'The Bible and the British Museum' stelt daarentegen: "Het kan een schok zijn om te weten dat er geen woord als 'kruis' in het Grieks van het Nieuwe Testament staat. Het woord vertaald met 'kruis' is altijd het Griekse woord ['stauros'] dat een 'paal' of 'rechtopstaande staak' betekent.
[Kerkvader Hiëronimus vertaalde het Griekse 'stauros' naar 'crux', kruis in de vulgaat]
Het kruis was oorspronkelijk geen christelijk symbool; het is afgeleid van Egypte [de levensboom] en van Constantijn [gelijkbenig kruis als zonnewiel]."
[Constantijn was als keizer ook de opperpriester van het Romeinse pantheon. Daarin speelde de Sol Invictus een belangrijke rol en daarmee het zonnewiel als weergave van de zonnewendes en de dagnachteveningen. Wat Constantijn deed, was Jezus toevoegen aan zijn reeds bestaande pantheon. Want zoals de Sol Invictus tijdens de winterzonnewende stierf en weer opstond, zo gebeurde dat ook met Jezus. Hij liet zich pas dopen op zijn sterfbed.]
Om te lezen wat een nummer van The Watchtower Magazine schreef in 1950 toen de New World Translation of the Christian Greek Scriptures werd gepubliceerd, klik hier.
Ook is het volgende werk de moeite waard om te citeren (het is lang), het is:
Uit het boek van John Denham Parsons
Het niet-christelijke kruis, een onderzoek naar de oorsprong en geschiedenis van het symbool, dat uiteindelijk werd aangenomen als dat van de christelijke religie, door John Denham Parsons:
"In de duizend en één werken die ter informatie worden verstrekt over zaken die verband houden met de geschiedenis van onze beschaving, wordt ons verteld dat Alexander de Grote, keizer Titus en verschillende Griekse, Romeinse en Oosterse heersers van de oudheid deze of gene persoon 'kruisigden'; of dat ze zoveel tegelijk 'kruisigden' tijdens hun bewind. En het uitvoeringswerktuig wordt een 'kruis' genoemd. Het natuurlijke resultaat is dat we ons voorstellen dat alle mensen waarvan gezegd werd dat ze 'gekruisigd' waren, aan een kruisvormig werktuig werden terechtgesteld door eraan te worden vastgenageld of anderszins te worden bevestigd en dat in de grond werd geplaatst, zoals dat te zien is in onze fantasierijke, kunstzinnige voorstellingen van de terechtstelling van Jezus. Dit was echter geenszins noodzakelijk het geval.
Bijvoorbeeld, de dood waarover werd gesproken, dood door de 'stauros', omvatte transfixie (spietsen) door een puntige 'stauros' of paal, evenals aanhanging aan een niet-gepunte 'stauros' of paal; en de laatste straf werd niet altijd bedoeld. Het is ook waarschijnlijk dat in de meeste van de vele gevallen waarin we geen idee hebben wat voor soort 'stauros' werd gebruikt, de doodsoorzaak van de veroordeelde transfixie was door een puntige 'stauros'. Bovendien, zelfs als we zouden kunnen bewijzen dat deze zeer gebruikelijke vorm van doodstraf in geen geval werd genoemd door de historici die in vervlogen tijden leefden, en dat de dood in elk geval werd veroorzaakt door aanhanging aan, in plaats van transfixie door, een 'stauros', zouden we nog steeds moeten bewijzen dat elke 'stauros' een dwarsbalk had, voordat we de dood die erdoor werd veroorzaakt correct konden beschrijven als dood door kruisiging.
Het is ook enigszins onwaarschijnlijk dat de ouden in elk geval waarin ze een man doodden door hem aan een paal in de grond te bevestigen, hun uiterste best zouden doen om de artistieke, maar [moeizaam aan te brengen] vrij onnodige dwarsbalk van onze verbeelding te gebruiken. Aangezien het in ieder geval bekend is dat de Romeinen heel vaak degenen die ze ter dood veroordeelden hebben gedood door ze aan een paal of staak te bevestigen, die géén dwarsbalk had, dan rijst de vraag welk bewijs we hebben dat een dwarsbalk werd gebruikt in het geval van Jezus.
Wat de ouden bedoelden toen ze het woord 'stauros' gebruikten, kan gemakkelijk worden gezien door te verwijzen naar de Ilias of de Odyssee.
De 'stauros' die als terechtstellingswerktuig werden gebruikt, waren
(1) een kleine puntige paal of staak die werd gebruikt om van onder af door het lichaam te duwen (gespietst), om de paal daarna in de aarde te bevestigen, of anderszins de dood onvermijdelijk te maken;
(2) een vergelijkbare staak of paal die in de grond is bevestigd, waarop de veroordeelde naar beneden werd bevestigd zodat hij niet kon ontsnappen;
(3) een veel langere en stevigere staak of paal met de punt naar boven, waarop het slachtoffer, met zijn handen achter hem gebonden, zo werd aangebracht, gespietst, dat de punt door zijn borst zou komen en het gewicht van het lichaam elke beweging de oorzaak was om het einde te bespoedigen; en
(4) een stevige, ongepunte staak of paal, rechtop in de aarde geplaatst, waaraan het slachtoffer werd opgehangen aan een touw om zijn polsen, die eerst achter hem werden vastgebonden, zodat de positie een marteling zou kunnen worden; of waaraan de gedoemde was bevestigd, zoals in het geval van Jezus, met meerdere nagels vastgenageld. Dat deze laatstgenoemde soort 'stauros', die degene was waaraan Jezus was bevestigd, een dwarsbalk had, is onwaar; het was in de meeste gevallen onwaarschijnlijk; en dat het in het geval van Jezus een dwarsbalk had, is onbewezen.
Ook in de Middeleeuwen lijkt het woord 'stauros' voornamelijk een recht stuk hout zonder dwarsbalk te hebben betekend. Vooral de beroemde Griekse lexicograaf, Suidas, stelt uitdrukkelijk: "Stauroi; ortha xula peregota", en zowel Eustathius als Hesychius beweren dat het een rechte staak of paal betekende. Het licht dat Lucianus op de vraag laat schijnen, is ook het vermelden waard. De schrijver, verwijzend naar Jezus, zinspeelt op "Die sofist van hen die aan een skolops was vastgemaakt;" welk woord een enkel stuk hout betekende, en niet twee stukken aan elkaar verbonden.
Er hoeft slechts een voorbijgaande mededeling te worden gegeven aan het feit, dat in sommige van de brieven van het Nieuwe Testament, die nog vóór de evangeliën lijken te zijn geschreven, hoewel, net als de andere brieven, misleidend geplaatst na de evangeliën, Jezus aan een boom zou zijn gehangen … het woord dat werd vertaald met 'boom', hoewel dat altijd wordt gebruikt in wat wordt vertaald als de 'Levensboom', dat niet alleen 'boom' maar ook 'hout' betekende.
Er moet echter worden opgemerkt dat deze vijf verwijzingen van de Bijbel naar de terechtstelling van Jezus als uitgevoerd door zijn ophanging aan een boom of een stuk hout in de grond, op geen enkele manier de indruk wekken dat twee stukken hout aan elkaar zijn genageld in de vorm van een kruis. Bovendien is er, zelfs in de Griekse tekst van de evangeliën, geen enkele aanwijzing in de Bijbel dat het werktuig dat in het geval van Jezus werd gebruikt, daadwerkelijk kruisvormig was. Als er een dergelijke aanwijzing was geweest in de zevenentwintig Griekse werken die naar Jezus verwijzen, die onze kerk uit een zeer groot aantal selecteerde en toen het 'Nieuwe Testament' noemde, zou de Griekse letter x chi, die kruisvormig was, in de gewone loop zijn genoemd; en een dergelijke term als 'kata chiasmon', 'zoals een chi', zou worden gebruikt.
Er moet ook rekening mee worden gehouden dat hoewel de christenen van de eerste drie eeuwen zeker gebruik maakten van een kruisteken in de niet-Mozaïsche initiatieritus van de doop en op andere tijden, het, zoals zal worden getoond in de volgende twee hoofdstukken, wordt toegegeven dat ze het niet gebruikten of vereerden als een voorstelling van het terechtstellingswerktuig waarop Jezus stierf. Bovendien, als in antwoord op het voorgaande moet worden betoogd dat, zoals bekend, kruisvormige figuren van hout, en andere voorstellingen van het teken of figuur van het kruis, pas door christenen werden vereerd na de dag, toen Constantijn aan het hoofd van de soldaten van Gallië voorging in zijn beroemde mars tegen Rome; en dat de christelijke kruisen van de rest van de vierde eeuw voorstellingen waren van het terechtstellingswerktuig waarop Jezus stierf. Een dozijn andere bezwaren doen zich voor als we eerlijk genoeg zijn om het feit onder ogen te zien, dat we moeten laten zien dat ze vanaf het begin zo waren.
Want de Galliërs, en dus de soldaten van Gallië, vereerd als symbolen van de Zonnegod en Gever van Leven en Overwinning het kruis van vier gelijke armen, een + of x, en het zonnewiel, terwijl het zogenaamde kruis dat Constantijn en zijn troepen zouden hebben gezien boven de middagzon, weliswaar het monogram van Christus was, wat weliswaar een aanpassing was van het zonnewiel, zoals later zal worden getoond; en het was als tekenen van de verovering van Rome door zijn Gallische troepen, dat Constantijn, als hun leider, een van deze symbolen in het midden van de Eeuwige Stad, en daarna op zijn munten de kruisen had geplaatst … het kruis met vier gelijke benen X, en verschillende variaties van dat andere kruis van vier gelijke armen, de haakse +. En pas lang nadat deze kruisen als christelijk waren geaccepteerd en Constantijn dood en begraven was, werd het kruis met een van zijn armen langer dan de andere drie (of twee) [onder invloed van de T van Tammuz], die alleen een weergave van een terechtstellingswerktuig konden zijn, door christenen gebruikt.
Een ander punt om te onthouden, is dat toen Constantijn, die het christendom blijkbaar opvatte als de enige niet-nationale religie, met gunstige gevolgen voor zijn wereldwijde heerschappij, de enige godsdienst was die de vele naties die zijn invloed erkenden, met elkaar kon verbinden; om die reden vestigde hij het christendom als de staatsreligie van het Romeinse rijk, en de christelijke kerk de symbolen waarvan natuurlijk Constantijn de oorsprong was, als de hare moeten accepteren, die van de staat in kwestie.
En het moet worden toegevoegd dat het kruis van latere dagen met een van zijn benen langer dan de andere, zo niet ook de veronderstelling dat de 'stauros' waaraan Jezus was bevestigd een dwarsbalk had, misschien slechts het resultaat was van een wens om deze Gallische symbolen van overwinning te verbinden met het verhaal van Jezus, die symbolen waren geworden van de Romeinse staat, en dus van zijn staatskerk. Hoe dan ook, het eerste soort kruis dat door christenen werd vereerd, was geen weergave van een terechtstellingswerktuig; en het feit dat we veel verschillende soorten kruisen voor heilig houden, hoewel zelfs als we konden bewijzen dat de 'stauros' waaraan Jezus was bevestigd een dwarsbalk had, maar één soort een weergave van wat een terechtstellingswerktuig kon zijn, moet worden vastgesteld.
Onze enige plausibele verklaring voor het feit dat we bijna elke soort kruis voor heilig houden, is dat, aangezien we niet weten aan wat voor soort kruis Jezus stierf, de meningen altijd verschillen over welke het echte kruis is geweest. Dit verschil van mening onder christenen over de vorm van het werktuig waarop Jezus werd terechtgesteld, bestaat zeker al vele eeuwen. Maar als een verklaring van de vele verschillende soorten kruisen die door ons worden geaccepteerd als symbolen van Christus, brengt het ons alleen maar in een grotere moeilijkheid. Want als we niet wisten aan wat voor kruis Jezus stierf toen we het kruis als ons symbool accepteerden, is de kans natuurlijk dat we het kruis als ons symbool hebben geaccepteerd om een andere reden dan die we beweren. In feite is ons standpunt met betrekking tot de hele zaak onlogisch en onbevredigend, en we moeten het veranderen door eerlijk de feiten onder ogen te zien, dat we niet op bevredigende wijze kunnen bewijzen, dat ons symbool werd aangenomen als een weergave van het terechtstellingswerktuig waaraan Jezus was bevestigd, en dat we niet eens zeker weten dat het bedoelde werktuig een kruisvorm had.
Er moet alleen worden toegevoegd, dat er geen enkele zin is in een van de vele geschriften die het Nieuwe Testament vormen, die in het originele Grieks zelfs indirect bewijs levert dat de 'stauros' die in het geval van Jezus werden gebruikt, anders waren dan een gewone 'stauros': een paal; veel minder in die zin dat het niet van één stuk hout was, maar van twee stukken aan elkaar genageld in de vorm van een kruis.
Rekening houdend met al de voorgaande feiten, moet worden gezegd, dat het zeer misleidend is van de kant van onze leraren [met name Hiëronimus] om het woord 'stauros' te vertalen als "kruis" bij het vertalen van de Griekse documenten van de kerk in onze moedertaal [eerst in de Vulgaat], en om die handeling te ondersteunen door 'kruis' in onze lexicons te plaatsen met als de betekenis van 'stauros', zonder zorgvuldig uit te leggen dat dat in ieder geval niet de primaire betekenis van het woord was in de dagen van de apostelen, maar pas lang daarna de primaire betekenis ervan werd, en dat toen, ondanks het ontbreken van bevestigend bewijs, werd aangenomen dat de specifieke 'stauros' waarop Jezus werd terechtgesteld die specifieke kruisvorm had.
Maar - de lezer kan bezwaar maken - hoe zit het met het Griekse woord dat in onze Bijbels wordt vertaald als 'kruisigen' of 'gekruisigd?' Betekent dat niet 'vast aan een kruis' of 'gehecht aan een kruis'? En wat is dit anders dan de best mogelijke bevestiging van onze bewering als christenen dat Jezus werd terechtgesteld op een kruisvormig werktuig? Het antwoord is dat niet minder dan vier verschillende Griekse woorden in onze Bijbels worden vertaald als 'kruisig' of 'gekruisigd', en dat geen van de vier 'kruisig' of 'gekruisigd' betekende. De vier woorden in kwestie zijn de woorden 'prospegnumi', 'anastauroo', 'sustauroo' en 'stauroo'. Het woord prospegnumi, hoewel in onze Bijbels vertaald als 'kruisigen' of 'kruisiging, betekende 'vasthechten' aan of op, en betekende alleen dat. Het had geen speciale verwijzing naar het aanbrengen van veroordeelde personen aan een hout, staak of paal, of naar een boom of naar een kruis; en had niet meer verwijzing naar een kruis dan het Engelse woord 'fix'.
Het woord sustauroo werd nooit door de oude Griekse schrijvers gebruikt als een andere betekenis dan om op of met een enkel stuk hout te spietsen. Het woord sustauroo komt niet voor in voorchristelijke geschriften, en slechts vijf keer in de Bijbel tegen de vierenveertig keer van het volgende woord dat moet worden behandeld. Omdat het duidelijk gedeeltelijk is afgeleid van het woord 'stauros', dat in de eerste plaats een staak of paal betekende, dat een enkel stuk hout was en geen dwarsbalk had, betekende sustauroo blijkbaar aanhachting aan een dergelijke paal of staak. Hoe dan ook, er is niets in de afleiding van het woord, noch in de context in een van de vijf gevallen waarin het voorkomt, om aan te tonen dat waar naar wordt verwezen, hechting is aan iets dat kruisvormig was.
Het woord stauroo komt, zoals gezegd, vierenveertig keer voor; en van de vier woorden in kwestie verreweg het vaakst. De betekenis van dit woord is daarom van bijzonder belang. Het is daarom het meest belangrijk om te vinden, zoals we doen bij onderzoek, dat waar het ook voorkomt in de pre-christelijke klassiekers, het wordt gebruikt als betekenis om te impaliseren of te bevestigen aan een staak of paal; en heeft geen verwijzing naar kruisen, maar naar losse stukken hout.
Het lijkt daarom duidelijk
(1) dat de heilige geschriften die het Nieuwe Testament vormen, voor de uitspraken waarvan we - zoals voor ons vertaald - in eerbied buigen, ons niet vertellen dat Jezus was bevestigd aan een kruisvormig terechtstellingswerktuig;
(2) dat het gewicht van bewijs tegen de waarheid van onze verklaringen is in die zin, dat het werktuig in kwestie een kruisvorm had, en ons heilige symbool oorspronkelijk een weergave ervan; en
(3) dat wij christenen in vervlogen dagen hebben gehandeld en helaas! nog steeds handelen, als bena ingenieus met betrekking tot het symbool van het kruis.
Dit is echter nog niet alles. Want als het ongelukkige feit dat we in onze ijver bijna bewijs hebben vervaardigd ten gunste van de theorie dat ons kruis of onze kruisen zijn of hun oorsprong hadden in de vorm van het terechtstellingswerktuig waaraan Jezus was bevestigd, iets bewijst, bewijst het de noodzaak van een werk dat, net als het huidige, het beschikbare bewijsmateriaal met betrekking tot zowel het voorchristelijke kruis als de adoptie in latere tijden van een soortgelijk symbool als dat van het katholieke geloof.
Noch mag worden vergeten dat de triomf van het christendom te wijten was aan het feit dat het een 'katholiek' (algemeen) geloof was, en niet, zoals de andere religies gevolgd door de onderdanen van Rome, en zoals Jezus de bedoeling lijkt te hebben dat de resultaten van Zijn missie waren in zover Hij plechtig verklaarde dat hij naar de verloren schapen van het Huis Israël was gezonden en naar hen alleen, het monopolie van een enkele natie of ras is. Want als Paulus, die zijn en andere visioenen van Jezus als het nodige bewijs van een toekomstig leven had genomen, de zeer duidelijke insinuaties van Jezus niet had genegeerd dat zijn zending voor de afstammelingen van Jacob of Israël was, en alleen voor hen; als Paulus de vertegenwoordiger van Christus, Petrus, niet in het gezicht had doorstaan en, met onovertroffen ijver, zijn grootse werk had uitgevoerd om een niet-nationale en universele religie te verkondigen die gebaseerd is op de verschijning van de geestvorm van Jezus, zou wat we het christendom noemen niet tot stand zijn gekomen.
Constantijn zocht één godsdienst om zijn rijk te verenigen: het christendom
We moeten nooit het feit vergeten dat er, als Paulus zich niet had ingezet, geen katholiek geloof zou zijn geweest met volgelingen in elk land dat door Constantijn werd geregeerd als enige keizer, voor die scherpzinnige monarch om het christendom` te vestigen als de staatsreligie van zijn enorme rijk, dat moeilijk tot een eenheid kon worden gemaakt, omdat, vanwege zijn katholiciteit, dat het beste paste om de macht te behouden als het officiële geloof van een regering met wereldwijde heerschappij.
Evenmin is het laatst genoemde opmerkelijke feit los van het symbool van het kruis. Want, zoals zal worden aangetoond, het is duidelijk dat het was omdat Constantijn ervoor zorgde dat de figuur van het kruis een erkend symbool van zijn katholieke rijk werd, dat het werd erkend als een symbool van het katholieke geloof.
Pas nadat Constantijn en zijn Gallische krijgers planten wat Eusebius, de bisschop van Caesarea, en andere christenen van de eeuw in kwestie beschrijven als een kruis, binnen de muren van de Eeuwige Stad als het symbool van hun overwinning, hebben christenen ooit een kruisvormige trofee van welke beschrijving dan ook hoog gezet. Bovendien, maar voor het feit dat, zoals het gebeurde, de triomf van Constantijn resulteerde in die van de christelijke kerk, zouden we het kruis waarschijnlijk hebben beschouwd, als in onze gedachten een voorstelling van het terechtstellingswerktuig waaraan Jezus was bevestigd, als iets anders dan het symbool van de overwinning die het nu is.
Dit blijkt uit het feit dat het zogenaamde kruis van Jezus weliswaar het doel vervulde waarvoor het werd opgericht op verzoek van degenen die de dood van Jezus zochten. En zelfs volgens onze evangeliën overschaduwde de duisternis van de nederlaag de gebeurtenis op Golgotha. Om de zaak duidelijk te maken, de overwinning van Jezus was geen overwinning op het kruis; want Hij kwam niet van het kruis. Het was ook geen overwinning op Zijn vijanden; want wat ze zochten, was om zich te ontdoen van een man, die ze als een agitator beschouwden en hun wens werd bevredigd, aangezien Hij hen dankzij het kruis niet meer lastig viel.
Met andere woorden, de overwinning die we aan Jezus toeschrijven, vond niet plaats tijdens de duisternis die als een paal boven zijn geboorteland hing op het moment van Zijn terechtstelling, maar op de toen naderende zondag van de Lente Equinox (lente dagnachtevening, 20-21 maart), bij de komst van de glorie van de dageraad. Voor de overwinning in kwestie, vanuit welk standpunt we het ook kunnen bekijken, was niet het vermijden van een nederlaag, maar het ophalen ervan. En zijn verhaal is een illustratie van de belofte van de oude wereld, grijs als de oudheid en gebaseerd op het komen, elk jaar ingeluid door de passage of kruising van de evenaar door de zon op de Lente Equinox, van de overvloedige oogsten van de zomer na de nood van verkillende winter; ons ooit hoop bieden, niet inderdaad voor het vermijden van de dood en dus van nederlaag, maar voor een overwinning die toevallig in overleving of opstanding kan liggen.
Het is daarom duidelijk dat zelfs als we zouden kunnen bewijzen dat het terechtstellingswerktuig waaraan Jezus was bevestigd, kruisvormig was, het niet noodzakelijkerwijs zou volgen dat het de voorstelling was van de oorzaak van Zijn dood, die we nu als zodanig beschouwen, dat de figuur van het kruis ons symbool van Leven en Overwinning werd.
In ieder geval vereist eerlijkheid dat we niet langer een woord moeten vertalen als 'kruis', dat in de tijd dat onze evangeliën werden geschreven, niet noodzakelijkerwijs iets in de vorm van een kruis betekende. En het is even dwingend voor ons, vanuit moreel oogpunt, dat we moeten ophouden met het weergeven van woorden die nooit een dergelijke betekenis hadden als 'kruisiging' of 'gekruisigd'.
Voor hoofdstuk II van Parson's boek 'Het bewijs van Minucius Felix' zie hier.
Hoofdstuk III "Het bewijs van de andere vaders" klik hier
Hoofdstuk IV "Nieuwsgierige uitspraken van Irenaeus" klik hier
Hoofdstuk V "Oorsprong van het voorchristelijke kruis" klik hier
Hoofdstuk VI "Oorsprong van het christelijk kruis" klik hier
Hoofdstukken VII, VIII, XV, XVI EN XVII van Het Niet-Christelijke Kruis zie hier
Misschien heb je ook belangstelling voor het volgende:
'Is het kruis voor christenen?' - The Watchtower, 15 augustus 1987, pp21-24; 'Where Were His Legs?' - ibid, pp. 28, 29.
The New World Translation of the Holy Scriptures, Reference Edition, 1984, Appendix 5C, pp. 1577-78.
De Koninkrijk Interlineaire Vertaling van de Griekse Schrift, 1985 ed. (WTB&TS), Bijlage 3C, blz. 1149-1151
Inzicht in de Schrift-'Impalement', Vol.1, pp.1190-1192.( WTB&TS)
"Ook plaatsten ze boven zijn hoofd de aanklacht tegen hem, in schrift: 'Dit is Jezus, de koning van de Joden.'"
(Matt. 27:37) - Hoe Jezus kan zijn gespietst op de 'stauros' zoals afgebeeld in een nummer van The Watchtower 15 augustus 1987 p.24 (WatchTower Bible &Tract Society) Let op het bovenstaande verslag van waar de aanklacht (Johannes 19:19 Titlon) zou zijn geplaatst, was 'boven zijn hoofd'. Zoals we kunnen zien op de tekening van de kunstenaar van Jezus' mogelijke positie op de paal aan de linkerkant, gebruikt iedereen die deze redenering tracht te gebruiken tegen 'Jezus die op een rechtopstaande paal wordt terechtgesteld', inderdaad een zeer zwak argument! Ook toont de afbeelding van de WTS-kunstenaar slechts één spijker die beide armen van Jezus aan de paal vastmaakt. Maar de WTS zijn niet dogmatisch over hoeveel spijkers er zijn gebruikt met betrekking tot de armen. Twee hadden kunnen worden gebruikt. Zie hiervoor verder naar beneden.
De 'crux simplex' zoals geïllustreerd door de rooms-katholieke geleerde Justus Lipsius in zijn boek De Cruce Libri Tres. Interessant is dat het Griekse testament van de exposant opmerkt: "Veel vragen waarover veel discussie is geweest, suggereren zichzelf, bijvoorbeeld over de structuur en vorm van het kruis: bestond het uit een rechtopstaande balk (palus, stipes) en een dwarsbalk (patibulum, antenne), of van de eerste alleen, met de handen die aan het balkeinde boven het hoofd werden genageld?" (uit Fulda, Das Kreuz und die Kreuzigung, 1878).Was het kruis van Christus een crux commissa ('T') of een crux immissa ('†')? Of is dit onderscheid puur denkbeeldig, zoals Fulda (p. 126) beweert tegen Justus Lipsius, omdat Fulda de grote autoriteit op het gebied van kruisiging is? Het werk van de meer recente schrijver moet zeker worden geraadpleegd voordat er een definitieve beslissing wordt genomen over de vorm van het kruis of de methode van kruisiging…" - Vol.1, p.328, 329.
De zwart-wit-schets die verscheen op pagina 114 van het boek 'The Harp of God' (1921) geschreven door J.F. Rutherford, toen president van de Watchtower Bible & Tract Society. Het was pas in 1936 in het boek 'Riches', opnieuw van J.F. Rutherford, dat Jehovah's Getuigen voor het eerst duidelijk werd gemaakt dat Jezus niet op een kruis werd terechtgesteld, maar op een paal. Daarna, in de literatuur van de WTB&TS, beelden de tekeningen van de kunstenaar over hoe Jezus mogelijk is gestorven, hem altijd op de paal.In de eerste editie van de New World Translation of the Christian Greek Scriptures van 1950 toont een bijlage duidelijk de voorkeur van het vertalen van het Griekse woord 'stauros' als 'martelpaal' en niet als 'kruis'.
Interessant is dat hij de bijlage in het boek The Cross and Crucifixion van Herman Fulda, Breslau, Duitsland, 1878 citeert, dat gedeeltelijk zei: "Bomen waren niet overal beschikbaar op de plaatsen die waren gekozen voor de openbare terechtstelling. Dus werd een eenvoudige balk in de grond geplaatst. Op deze balk werden misdadigers, met opgeheven handen en vaak ook met hun voeten, vastgebonden of genageld. Dit 'eenvoudige kruis' was het oudste werktuig dat door de mens werd opgericht voor straf door 'kruisiging'; en vanwege zijn eenvoud heeft het zichzelf in deze vorm behouden, naast zijn wat meer kunstmatige tweevoudige kruis." Hij concludeert met het geval van Jezus dat hij "stierf op een eenvoudige doodspaal: ter ondersteuning hiervan spreken (a) het dan gebruikelijke gebruik van dit uitvoeringsmiddel in het Oosten, (b) indirect de geschiedenis zelf van Jezus' lijden en (c) veel uitdrukkingen van de vroege kerkvaders."- pp156,339
———————————————
In het volgende deel wordt een bedrog in de literatuur behandeld.
Met betrekking tot het Engelse woord 'impale' zoals gebruikt in de Nieuwe Wereld Vertaling van de Heilige Schrift. Het is van het Franse 'empaler' dat is afgeleid van het middeleeuwse Latijn 'impalere', van het Latijnse 'im' + 'palus'- staak, paal. Daarom definiëren woordenboeken dit woord als "doorboren met, of vastzetten op, op iets gericht; transfix" en "straffen of martelen door op een paal te fixeren." Exhaustive Concordance of the Bible stelt: "4717. Stauros ... om aan het kruis te spietsen; ...." Daarom is het heel toepasselijk om het woord 'spiets' in het N.T. te gebruiken om te beschrijven hoe Jezus op de paal werd gefixeerd.
Op een website die ingaat op het gebruik van de bijlage van de Koninkrijk Interlineaire Vertaling op het Griekse woord 'stauros', dat wordt weergegeven als 'martelpaal' in de Nieuwe Wereldvertaling, vinden we deze opmerkingen:
"In de edities van 1950 en 1969 van de New World Translation (in hun bijlage) reproduceert de WT een van de zestien houtsnede-illustraties van de 16e-eeuwse schrijver Justus Lipsius, die een werk schreef genaamd 'De Cruce Liber Primus, Secundus en Tres'. Ze laten het beeld zien van een man die op een rechtopstaande paal is gespietst, zonder te vermelden dat Lipsius vijftien andere illustraties produceerde (waarvan de meeste verschillende kruisigingen op kruisen weergeven). De WT geeft de verklaring: "Dit is de manier waarop Jezus werd gespietst" en een beetje verder over "Het meest verbazingwekkende van alles is, dat de WT een verklaring kon afleggen zoals "bewijs ontbreekt volledig" dat Jezus werd gekruisigd aan een kruis, wanneer het boek dat ze gebruiken als 'bewijs' om hun beweringen te ondersteunen zegt dat Jezus aan een kruis is gestorven!
Een van de houtsneden van Lipsius die niet door de WT worden genoemd, toont een kruisiging op een kruis. Een gedeeltelijke vertaling van de Latijnse tekst naast deze houtsnede zegt: In het kruis van de Heer waren er vier stukken hout, de rechtopstaande balk, de dwarsbalk, een boomstam (stuk hout) eronder geplaatst en de titel (inscriptie) erboven geplaatst. Ook geven ze (dit verslag van) Irenaeus over: "De constructie van het kruis heeft vijf uiteinden, twee aan de verticale en twee aan de horizontale, en één in het midden waar de persoon die met spijkers was bevestigd, op rustte." (De Cruce Liber Secundus, blz. 661) De eerdere (1950 en 1969) edities van de NWT, na te hebben verwezen naar Lipsius' afbeelding van een man op een rechtopstaande paal, stelde: "Dit is de manier waarop Jezus werd gespietst." Ze probeerden daarmee het idee over te brengen dat het boek van Lipsius hun punt bewees. Sindsdien bracht de onthulling van hun oneerlijkheid hen ertoe deze verklaring uit de versies van 1984 en 1985 van de NWT te laten; maar ze gebruiken nog steeds de illustratie van Lipsius om hun punt te maken, terwijl ze het echte verhaal niet vertellen! Ze vermijden opzettelijk de waarheid."
Het bovenstaande maakt echter verschillende eenvoudige maar ernstige fouten in hun beschuldigingen van ongepastheid met de bovengenoemde WTB&TS-publicatie-artikelen. Het feit is dat de houtsnede-illustratie van Lipsius niet werd gebruikt als 'bewijs' dat de 'stauros' waarop Jezus Christus terechtstelling werd uitgevoerd, een eenvoudige rechte paal was! De NWT van 1950 en de KIT van 1969 gebruikten deze illustratie om aan te tonen dat de crux simplex, Latijn voor een eenvoudige rechtopstaande paal, een gebruikte methode was, anders dan de kunstmatige dubbele met twee stukken hout, die haaks op elkaar staan en daarom dient deze illustratie de bedoeling van het appendix-artikel om simpelweg te laten zien hoe het slachtoffer eruit zou hebben gezien op een dergelijk werktuig.
Dat de bovenstaande WTB&TS-publicaties "niet vermelden dat Lipsius vijftien andere illustraties heeft geproduceerd (waarvan de meeste verschillende kruisigingen op kruisen laten zien)" veronderstelt dat de bijlagen van de publicaties dit moesten doen, dat wil zeggen, hun lezers informeren dat dit zo was. Maar waarom zouden ze dit moeten doen als de publicaties alleen Lipsius' illustratie van een slachtoffer op een eenvoudige rechtopstaande paal gebruikten, een 'crux simplex' en om dit te illustreren en niets meer! Natuurlijk zouden ze dat niet hoeven te doen. Wat Lipsius dacht dat de vorm van de 'stauros' was in het geval van Jezus, was niet gebaseerd op iets anders dan traditie en zoals het Griekse testament van de Expositor opmerkt (die we nog een keer zullen citeren): "Veel vragen waarover veel discussie is geweest, suggereren zichzelf, bijvoorbeeld over de structuur en vorm van het kruis: bestond het uit een rechtopstaande balk (palus, stipes) en een dwarsbalk (patibulum, antenne), of uit de eerste alleen, waarbij de handen aan het balkeinde boven het hoofd werden genageld? (zo Fulda, Das Kreuz und die Kreuzigung, 1878).
Was het kruis van Christus een crux commissa ('T') of een crux immissa ('†')? Of is dit onderscheid een puur denkbeeldige, zoals Fulda (p. 126) beweert tegen Justus Lipsius, omdat Fulda de grote autoriteit op het gebied van kruisiging is? Het werk van de meer recente schrijver moet zeker worden geraadpleegd voordat een definitieve beslissing wordt genomen over de vorm van het kruis of de methode van kruisiging..." -Vol.1, p.328, 329. Fulda heeft ook in zijn werk platen die de verschillende vormen en methoden laten zien, die naar een 'stauros' verwijzen. En Fulda, de "meer recente schrijver" is tegen Lipsius over welke vorm het aannam in het geval van Christus en het is Fulda die de WTB&TS-publicaties uitvoerig citeren ter ondersteuning van het vertalen van het Griekse woord als 'martelstaak' in plaats van als 'kruis'. De bovenstaande beschuldigingen tegen de bijlagen van de WTB&TS-publicaties blijken dan volledig oneerlijk en misleidend te zijn."
——————————————
Uit het boek van John Denham Parsons
Hout was in het Oost-Romeinse rijk schaars: daardoor een herbruikbare paal
Ook moet men er rekening mee houden dat hout in die tijd en plaats schaars was. Inderdaad, waar het hout voor uitvoering schaars was, zou er soms een economische reden zijn om slechts één stuk hout te gebruiken en dit was zo in de oostelijke delen van het Romeinse rijk. Dat ene stuk hout zou een eenvoudige paal zijn geweest, een 'stauros', die door de misdadiger naar de plaats van zijn terechtstelling werd gedragen en met handen boven zijn hoofd werd opgehangen en dat keer op keer opnieuw zou zijn gebruikt en niet in de grond werd achtergelaten om te worden aangevallen door het weer en houtborende insecten.
Het feit dat op plaatsen waar hout overvloedig was, de Romeinen soms, maar niet noodzakelijkerwijs altijd, twee stukken gebruikten, in het Latijn een 'patibulum' (dwarsbalk) genoemd, het hout dat diende als een dwarsstuk aan de 'stipes', het hout dat als de rechtopstaande diende die ingegraven was in de grond; dat zou niet in overeenstemming zijn met het feit dat hout inderdaad schaars was in de oostelijke provincies van het Romeinse rijk, zoals Jeruzalem, omdat de stipes zouden zijn aangevallen door het weer en insecten zoals de wesp als het te allen tijde buitengesloten zou zijn gelaten.
Zoals het verslag van het Nieuwe Testament volledig zwijgt over het feit dat er twee stukken hout zouden zijn - inderdaad, er wordt slechts één stuk genoemd - dan pleit de schaarste aan hout in Jeruzalem eigenlijk tegen het feit dat er twee stukken zijn, maar voor de eenvoudigste vorm van één stuk, de enkele paal die in de grond wordt geplaatst nadat de veroordeelde er met spijkers of touw aan was bevestigd. Het verslag van het Nieuwe Testament van de terechtstelling van Jezus past hier buitengewoon goed bij, zo goed, dat men zich afvraagt waarom iemand iets anders zou beweren, anders, omdat ze een verkeerd gerichte toewijding hebben aan het traditionele tweebenige kruis voor Jezus.
Overblijfselen van terechtgestelde man
In 1968 werden in een grafgrot in Giv'at ha-Mivtar de overblijfselen ontdekt van een man, die tijdens de Romeinse periode was terechtgesteld. Dit is het enige antropologische bewijs geweest tot nu toe van de praktijk van 'kruisiging' of 'bevestiging aan een paal'. Het oorspronkelijke rapport over deze vondst wekte veel wetenschappelijke belangstelling. Door de druk van bepaalde religieuze autoriteiten werd de analyse van de stoffelijke resten, door professor Nico Haas en zijn medische team, echter onder druk gezet en werden er volgende artikelen over gepubliceerd. Een, door ene Vassilios Tzaferis, de uitgraver van de man, gebaseerd op de bevindingen van dit team, in een poging te laten zien wat de positie was die de man had toen hij stierf op het terechtstellingswerktuig. Sindsdien is er een tweede onderzoek uitgevoerd.
Ik heb vaak mensen ontmoet die zeggen dat deze vondst aantoont dat Jezus zijn dood aan een kruis vond. De stoffelijke resten van de man bieden hier echter geen deugdelijk bewijs voor. Om twee redenen.
( 1) Deze man is misschien niet op een kruis terechtgesteld, zoals sommigen veronderstellen dat dat het geval was. Hij is misschien wel gestorven op een simpele paal. De reden waarom sommigen veronderstellen dat deze man op een kruis werd terechtgesteld, is deels gebaseerd op de oorspronkelijke beoordeling van professor Haas en de artikelen die sindsdien op basis daarvan zijn gepubliceerd. Sindsdien zijn inconsistenties gevonden, wat neerkomt op een herbeoordeling in bepaalde opzichten.
(2) Hoewel deze man misschien, maar er is geen bewijs hiervan, zoals is gezegd, gestorven op een kruisvormig werktuig, hoe zou dit aantonen dat de vorm van Jezus' 'stauros' ook kruisvormig was als het beschikbare bewijs in zijn, Jezus' geval, wijst naar een eenvoudige rechtopstaande paal?
De herbeoordeling werd uitgevoerd door Joseph Zias van de afdeling Oudheden en Musea, Israël en Eliezer Sekeles van de Hebreeuwse Universiteit-Hadassah Medische School, Jeruzalem. Een goede bron om hun herbeoordeling te lezen is het zes pagina's grote artikel in het Israel Exploration Journal, Vol.25, pp22-27, The Crucified Man from Giv'at ha-Mitvar: A Reappraisal. Dr. Zias heeft zelf verklaard over deze vondst en welk licht het werpt, of liever gezegd, niet werpt, op hoe Jezus werd gekruisigd:
"... Mijn onderzoek naar de zaak uit Jeruzalem werpt naar mijn mening geen licht op hoe Jezus werd gekruisigd. Het enige wat het NT zegt is dat hij [Jezus] werd gekruisigd, niet hoe…" - (privé-e-mailcorrespondentie).
Beide voeten elk met nagels aan de balk
Deze herbeoordeling beïnvloedde veel van de conclusies die waren getrokken over de positie van de man tijdens de 'kruisiging'. Op p.27 staat een diagram: "Voorgestelde nieuwe reconstructie van de kruisigingspositie", waarin je een man kunt zien wiens voeten elk met spijkers aan de staander zijn bevestigd. Het diagram toont ook de armen die aan een ander stuk hout zijn vastgemaakt en een dwarsbalk vormen. (Dit diagram werd gereproduceerd in het artikel, "Where were his legs", in de Watchtower die hierboven werd geciteerd) Maar hieruit kan niet worden verondersteld dat er enig bewijs was van de overblijfselen van de man, van wie werd ontdekt dat hij op deze manier stierf. Dit diagram is hoe de taxateurs zich voorstelden hoe de man gepositioneerd was voor terechtstelling. Zoals gezegd, had hij op een rechtopstaande paal kunnen sterven.
Dr. Zias zelf heeft aan een vraagsteller verklaard, hoe het artikel de positie van de misdadiger op het 'kruis' weergaf: "Onze reconstructie voor de armen die op de manier in het artikel werden vastgebonden, was puur hypothetisch. De handen hadden op een aantal manieren aan het kruis kunnen worden vastgebonden [inclusief boven zijn hoofd op een rechtopstaande paal]." (zie ook New Analysis of the Crucified Man, Biblical Archaeology Review.)
Zie Kruisiging in de Oudheid door J. Zias.
Een met een nagel doorboord hielbot
Om in de titel van deze artikelen te zetten, zou het woord 'Gekruisigd' naar mijn mening enigszins misleidend kunnen zijn. Voor de toevallige lezer kan het de indruk achterlaten, dat er duidelijk bewijs is dat deze man 'gekruisigd' was op een 'kruis'. Maar door dit woord te gebruiken, bedoelt de schrijver niet uitsluitend dat deze man stierf op een kruisvormig werktuig. Zie het citaat uit het Anchor Bible Dictionary hierboven waar het woord 'kruisiging' een terechtstelling op een eenvoudige manier zou kunnen betekenen.
De nieuwe onderzoekers Zias en Sekeles verklaarden hoe de 'gekruisigde' man aan het kruis was bevestigd: "De literaire bronnen voor de Romeinse periode bevatten talloze beschrijvingen van de kruisiging, maar weinig exacte details over hoe de veroordeelden aan het kruis werden bevestigd.
Helaas is het directe fysieke bewijs hier ook beperkt tot één rechterhielcalcaneum (hielbot) doorboord door een ijzeren nagel van 11,5 cm met sporen van hout aan beide uiteinden."
In wezen, hoewel deze ontdekking van groot wetenschappelijk belang is, voegt het op geen enkele manier iets meer toe aan de manier waarop we begrijpen, welke vorm het werktuig van Jezus' terechtstelling was.
Ook kunnen sommigen erop wijzen dat er ander archeologisch bewijs is dat christenen het kruis in de eerste eeuw 'gebruikten' en dit specifieke bewijs suggereert de vorm van het werktuig waarop Jezus stierf. In Capernaum is er de synagoge "Het huis van St. Peter" gebouwd in de 1e eeuw met graffiti 'kruisen' op de muren. Het gips op of waarin deze 'kruisen' worden gevonden, is echter van een veel jongere datum dan het gebouw zelf! Het huis werd vele malen opnieuw gepleisterd sinds het voor het eerst werd gebouwd. De graffiti is niet van het oorspronkelijke huis van de eerste eeuw.
De spotprent met de ezel
Een schrijver heeft gezegd: "Historische bevindingen hebben het traditionele kruis onderbouwd. Een vondst is een graffiti uit kort na 200 na de A.D., genomen van de muren van de Romeinse Palatijn. Het is een tekening van een gekruisigde ezel; een spotprent voorstellende een christelijke gevangene die Christus aanbidt. De Romeinen waren ongetwijfeld geamuseerd dat christenen deze Jezus aanbaden die ze aan een kruis hadden geslagen."
Hierop kan worden aangevoerd: Deze tekening werd in 1856 ontdekt op de muren van het bovengenoemde gebouw. Deze 'gekruisigde ezel' is een menselijke figuur, maar met een dierenkop. De armen zijn uitgestrekt. Twee 'lijnen die een kruis vormen' verschijnen vooraan, niet achter deze graffiti, die de armen en benen doorkruist.(!) Er is een begeleidende inscriptie die zegt: "Alexamenos aanbidt zijn God."Er is op gewezen dat de lijnen die dit 'kruis' vormen, misschien geen deel uitmaken van de originele graffiti. Ook lijkt het hoofd meer op een jakhals dan op een ezel en dus zou de tekening heel goed een voorstelling kunnen zijn van de Egyptische god Anubis. Dit is zeker geen bewijs van een kruis of een kruisiging zoals getekend door christenen in het begin van de 3e eeuw.
Professor Graydon F. Snyder zei over dit stuk graffiti: "In 1856 werd een tekening gevonden in de vertrekken van de bedienden van het keizerlijk paleis in Rome, die een zekere Alexamenos uitbeeldt die met zijn rechterhand naar een ezel wijst die erop gekruisigd was. Een graffiti onder het kruis luidt: ... Vermoedelijk moet deze inscriptie worden vertaald als: "Alexamenos, aanbid god." Hoewel er geen vaste datum kan worden gegeven voor deze tekening, kan men opnieuw gemakkelijk aannemen dat zo'n denigrerende cartoon inderdaad het christelijke kerygma ('verkondiging' of 'prediking') bespotte. Het gebruik ervan door een tegenstander van het geloof bewijst nauwelijks dat het kruis een vroegchristelijk symbool was."
Pas ná Constantijn verschijnt het Latijnse kruis
Professor Graydon schreef ook: "Het kruisteken [de levensboom, het zonnewiel] is een symbool geweest tijdens de gehele oudheid, aanwezig in bijna elke bekende cultuur. De betekenis ervan is door antropologen bepaald, hoewel het gebruik ervan in begrafenisgebruiken heel goed zou kunnen wijzen op een verdediging tegen het kwaad. Aan de andere kant moet de beroemde crux ansata van Egypte, afgebeeld uit de mond, verwijzen naar leven of adem [het leven, de geest].
Het universele gebruik van het kruisteken maakt het opvallende gebrek aan kruisen in vroegchristelijke overblijfselen, vooral elke specifieke verwijzing naar de gebeurtenis op Golgotha, opvallender. De meeste geleerden zijn het er nu over eens dat het kruis, als artistieke verwijzing naar de passiegebeurtenis, nergens is gevonden vóór de tijd van Constantijn.
Het 'kruis' in Herculaneum
In 1938, in verband met de tweehonderdjarige viering van opgravingen in Herculaneum, werd een huis, toepasselijk Casa del Bicentenario genoemd, opgegraven en opengesteld voor het publiek. In een kamer op de tweede verdieping vonden de uitgravers een kale plek aan de muur in de vorm van een kruis. Het is duidelijk dat een kruisvormig voorwerp, dat eerder aan de muur was bevestigd, was afgeslagen of verwijderd voorafgaand aan de uitbarsting van A.D. 79. "Er waren waarschijnlijk christenen in Herculaneum. Er is overvloedig bewijs gevonden voor een Joodse aanwezigheid. Er zou geen reden zijn om te twijfelen aan een christelijke aanwezigheid, noch enige reden om eraan te twijfelen, dat die christenen elkaar zouden hebben ontmoet in huizen als Casa del Bicentenario. Maar dit zogenaamde kruis had alles kunnen zijn dat met twee kruisstukken aan de muur was bevestigd. En als het een kruis was, zou het ons gewoon lijken als een voorafbeelding in de ontwikkeling van de vroegchristelijke kunst: het kwam driehonderd jaar te vroeg."
Latijnse kruisen pas in de 4e of 5e eeuw "
Een tweede benadering van het probleem van de late verschijning van het [Latijnse] kruis in het vroege christendom is geweest, om geschikte kruisen te vinden, die in de sociale omgeving pasten. ... De meeste voorbeelden van kruisen met mogelijke vroegchristelijke betekenis zijn gevonden in Palestina. .. Men moet het bestaan van deze gemeenschappelijke kruistekens in het Middellandse Zeegebied niet ontkennen, noch er naar verwijzen door vroeg christelijke schrijvers, maar ze hebben geen verband met de kruisiging van Jezus. In de christelijke kunst in Romeinse stijl verschijnt het kruis op zijn vroegst in de vierde eeuw en zeker in de vijfde eeuw. Tzaferis vindt geen christelijke [Latijnse] kruisen in Palestina vóór het midden van de vierde eeuw.
Vóór Constantijn zijn geen Latijnse kruisen gevonden
"Een derde methode is geweest om verborgen kruisen te ontdekken. Testa ziet vooral een kruis in veel decoraties. Nog populairder is de toewijzing van het kruissymbool aan ankers, scheepsmasten en dergelijke... Anderen, zoals Guarducci, geloven dat vroege christenen hun geloof hebben aangegeven door de Griekse ta...- groter te schrijven dan de andere letters, of door veelvoorkomende afkortingen zoals XR (XRistos) te gebruiken om hun verborgen trouw aan Christus uit te drukken. Het zou net zo moeilijk zijn om de betekenis van een cryptosymbool te weerleggen als om het te bewijzen. De bewijslast ligt bij degenen die privébetekenissen vinden. "Hoewel er in de vroegchristelijke kunst heel goed een plaats is voor het beschermende kruis van de sociale matrix, is er geen plaats voor het kerymatische (verkondigende) kruis. … Er is tot in de derde eeuw geen vindplaats voor een gekruisigde Christus, of een symbool van goddelijke dood…" - Ante Paci - Archaeological Evidence of Church Life Before Constantine (1985) pagina's 26-29. Incisief van ons. Ook voor het archeologische 'bewijs' dat de Christus op een terechtstellingswerktuig zou plaatsen dat bestaat uit twee stukken die een kruis vormden.
Prometheus aan een rots bevestigd als beeld van 'kruisiging'
In de editie van 1950 van de New World Translation staat een bijlage over het woord 'stauros'. Daar wordt de Griekse held Prometheus genoemd als gebonden aan een paal. Zoals veel naslagwerken zeggen dat Prometheus aan een rots was vastgebonden, werd de WTB&TS 'uitgedaagd' om deze bewering te onderbouwen. Ze deden dit door een artikel "Vraag van lezers" dat verscheen in The Watchtower 1951, 15 maart, p.190.
"Net zoals je hebt gehoord, vertegenwoordigt de Americana Encyclopedia in zijn artikel over 'Prometheus Bound', de tragedie van de Griekse dichter Aeschylus, ook Prometheus vastgeklemd aan een rots in de Kaukasus door smeden. We willen je echter graag verwijzen naar het boek The History of the Devil and the Idea of Evil from the Earliest Times to the Present Day, van Dr. Paul Carus, en gepubliceerd in Chicago door The Open Court Publishing Co. in 1900. Op pagina 210 geeft het de illustratie van een man vastgebonden aan een paal, waaronder de illustratie staat: 'Prometheus vastgebonden door Zeus aan de paal (of 'kruis') en blootgesteld aan de adelaar.
Redding door Hercules (Een vaas gevonden in Chiusi, nu in Berlijn. Baumeister, D.dcl.A., p. 1410)." Op deze pagina zegt Dr. Carus: "ondanks de vermenging van buitenlandse mythologie, is Hercules de nationale held van Griekenland geworden en het Griekse idee van redding heeft in hem de meest typische uitdrukking gevonden, die het mooist is uitgewerkt door Aeschylus in een grote tragedie, die Prometheus (de 'vooruitdenker') vertegenwoordigt als worstelende en lijdende mensheid, gebonden aan de pool van ellende door Zeus als straf voor de zonde van het brengen van de gelukzaligheid van licht en vuur naar de aarde. Maar eindelijk arriveert de goddelijke redder, Hercules, en doodt de adelaar die de lever van de held verscheurde en bevrijdt hem. Prometheus en Hercules worden gecombineerd tot één persoon in de christelijke Heiland, Jezus Christus.
De gelijkenis van het verhaal van Golgotha met de mythe van Prometheus is niet puur toevallig. Merk op dat in sommige van de oudere afbeeldingen, zoals bijvoorbeeld op de vaas van [pagina 211] Chiusi (zie illustratie op pagina 210), Prometheus niet aan een rots is geketend, maar vastgebonden aan een paal, dat wil zeggen aan een ['stauros'] of kruis, en Griekse auteurs gebruiken vaak uitdrukkingen zoals het werkwoord ananskolopizeothai (Aeschylus) en anastaurousthai (Lucian) die 'gekruisigd worden' [beter: aan een paal gehecht] betekenen.
"Op pagina 217, 218 zegt Dr. Carus: "Plato, die, misschien onder de indruk van Aeschylus' opvatting van het tragische lot van Prometheus, zegt over de volmaakte man die liever is dan rechtvaardig te lijken: 'Ze zullen je vertellen dat de rechtvaardige man die als onrechtvaardig wordt beschouwd, zal worden gegeseld, opgesteld, vastgebonden; zal zijn ogen laten uitbranden; en eindelijk, na elk kwaad te hebben geleden, zal hij aan de paal worden opgehangen.' Het vreemdste aan deze passage is dat het woord dat betekent 'hij zal aan de paal worden opgehangen', of 'vastgezet op een paal', een ouder synoniem is van de term van het Nieuwe Testament die gewoonlijk wordt vertaald 'om te kruisigen'." "Het bovenstaande komt overeen met de Nieuwe Wereldvertaling van de christelijke Griekse Geschriften in de bijlage, pagina 769, door te zeggen dat het werktuig waarop Jezus werd genageld, een paal was zonder dwarsbalk, en niet het religieus vertegenwoordigde 'kruis'; en dat het Griekse woord dat in de oudheid voor dat werktuig werd gebruikt een 'paal' betekende en niet het conventionele religieuze kruis."
De ongelovige Thomas
Hoe zit het met de verklaring van Thomas zoals voor ons is opgenomen in Johannes 20:25? Thomas zei: "Tenzij ik in zijn handen de afdruk van de nagels zie en mijn vinger in de afdruk van de nagels steek en mijn hand in zijn zijde steek, zal ik het niet geloven."
Met betrekking tot deze The Watchtower, 1984, 1 april, p.31 commentaar: "[Vraag] Is het juist om uit Johannes 20:25 te concluderen dat Jezus met een aparte nagel door elke hand werd vastgenageld?
"The Cyclopaedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature, door M'Clintock, merkt op:
"Er is veel tijd en moeite verspild aan het betwisten of drie of vier spijkers werden gebruikt om de Heer te bevestigen. Nonnus bevestigt dat er slechts drie werden gebruikt, waarin hij wordt gevolgd door Gregory Nazianzen. Het meer algemene geloof geeft vier spijkers, een mening die lang wordt ondersteund en door merkwaardige argumenten van Curtius. Anderen droegen het aantal spijkers zo hoog als veertien."-Volume II, pagina 580.
Mattheüs 27:35 zegt alleen: "Toen ze hem hadden vastgenageld, verdeelden ze zijn bovenkleding door loten te werpen." Er wordt weinig detail gegeven, zoals in Mark, Lukas en Johannes. Na de opstanding van Jezus zei Thomas: "Tenzij ik in zijn handen de afdruk van de nagels zie en mijn vinger in de afdruk van de nagels steek en mijn hand in zijn zijde steek, zal ik zeker niet geloven" (Johannes 20:25) Dus hoewel misdadigers soms met touwen aan een paal waren vastgebonden, werd Jezus genageld. Sommigen hebben ook uit Johannes 20:25 geconcludeerd dat er twee spijkers werden gebruikt, één door elke hand. Maar moet Thomas' gebruik van het meervoud (nagels) worden opgevat als een precieze beschrijving die aangeeft dat elk van Jezus' handen doorboord was door een aparte spijker?
In Lucas 24:39 zei de verrezen Jezus: "Zie mijn handen en mijn voeten, dat ik het zelf ben." Dit suggereert dat ook de voeten van Christus waren genageld. Aangezien Thomas geen melding maakte van nagelafdrukken in Jezus' voeten, had zijn gebruik van het meervoud 'nagels' een algemene verwijzing kunnen zijn naar meerdere spijkers die werden gebruikt bij het nagelen van Jezus. Het is dus op dit moment gewoon niet mogelijk om met zekerheid te vermelden hoeveel nagels er zijn gebruikt. Alle tekeningen van Jezus op de paal moeten worden opgevat als kunstenaarsproducties, die slechts een voorstelling bieden op basis van de beperkte feiten die we hebben. Het debat over zo'n onbeduidend detail mag niet worden toegestaan om de uiterst belangrijke waarheid te vertroebelen dat "we ons met God hebben verzoend door de dood van zijn Zoon." - Romeinen 5:10 (cursief van ons)
Een beroep op de woorden van Thomas kan dan niet worden gebruikt om te laten zien, op wat voor soort 'stauros' Jezus werd bevestigd of dat de illustraties in de WTB&TS-publicaties onjuist zijn wanneer ze de 'handen' van Jezus weergeven die met slechts één spijker werden aangebracht.
De geschiedenis van 'stauros' als paal, staak
Over de geschiedenis van het gebruik van kruisiging in de voor-christelijke en christelijke tijd, als middel om marteling op te leggen en terecht te stellen, en hoe het de meest verschrikkelijke manier was voor een misdadiger om zijn leven te beëindigen, zie hier
Op een online discussieforum verklaarde een poster met betrekking tot het gebruik door de WTB&TS van werken die het Griekse woord 'stauros' en de vorm van uitvoering van de kruisiging bespreken:
"Citaat: In het boek "Reasoning From the Scriptures" citeert de Watchtower Society uit verschillende bronnen om hun 'folterting'-theorie te ondersteunen. Deze publicaties lijken niet alleen gezaghebbend, maar lijken ook de beweringen van de Society over de "folteringstak" te ondersteunen in plaats van het traditionele kruis. Echter, zonder dat velen het wisten, is de Watchtower Society niet eerlijk geweest in haar citaten van haar bronnen. Een publicatie die de Society citeert in haar boek 'Reasoning…' op pagina 89 is bijvoorbeeld The Imperial Bible Dictionary. Hieronder staat het Watchtower-citaat, met de woorden in rood (schuin) die ze hebben weggelaten: "Het Imperial Bible Dictionary erkent dit en zegt: "Het Griekse woord voor kruis, ('stauros'), betekende op de juiste manier een paal, een rechtopstaande paal of een stuk paal, waaraan alles zou kunnen worden gehangen, of dat kan worden gebruikt bij het spietsen (omheinen) van een stuk grond.
Maar er werd een wijziging geïntroduceerd toen de heerschappij en het gebruik van Rome zich uitbreidden door Griekssprekende landen. Zelfs onder de Romeinen lijkt de crux (waarvan het woord kruis is afgeleid) oorspronkelijk een rechtopstaande paal te zijn geweest en is het altijd het meer prominente deel gebleven. Maar vanaf het moment dat het begon te worden gebruikt als een strafwerktuig, werd er vaak een dwars stuk hout toegevoegd ... rond de periode van het evangelietijdperk werd kruisiging meestal bereikt door de misdadiger op te hangen aan een kruisstukhout.
Maar deze poging om te proberen het gebruik van dit Bijbelwoordenboek door de WTB&TS te belasteren, wordt gemakkelijk op de leugen zelf gezet. Voor het artikel heeft hij zijn lezers niet verteld wat de publicatie 'Reasoning from the Scriptures' (p.89) zei net voordat hij het bovengenoemde woordenboek citeerde. We kunnen zijn eigen weglating lezen die ik in het groen zal zetten:
"Het Griekse woord dat in veel moderne Bijbelversies door 'kruis' wordt weergegeven ('folterpaal' in NWT) is 'stauros'. In het klassieke Grieks betekende dit woord alleen een rechtopstaande staak of paal. Later werd het ook gebruikt voor een terechtstelling met een kruispunt. Het keizerlijke bijbelwoordenboek erkent…"(- cursief van ons). In plaats van dat de WTB&TS 'oneerlijk' is, is het zo dat, helaas, het bovenstaande artikel dat is geweest. Merk ook op dat dit woordenboek ook zei dat de 'stauros' "oorspronkelijk een rechtopstaande paal was, "altijd de meer prominente betekenis bleef".
Wat we op deze pagina hebben gelezen, laat al zien dat hoewel de Romeinen inderdaad twee stukken hout gebruikten die haaks op elkaar werden geplaatst om misdadigers terecht te stellen, we nog steeds worden geconfronteerd met het feit dat de bijbelschrijvers geen indicatie geven dat het in het geval van Jezus anders was dan een rechtopstaande paal.
Het artikel ging verder met te vermelden:
"Op pagina 91 van het boek 'Reasoning…' citeert de Society uit The Cross in Ritual, Architecture and Art door G. S. Tyack om aan te tonen, dat het kruis oorspronkelijk werd gebruikt in de heidense aanbidding, maar ze gaan niet verder met citeren: "In dit alles zouden de christenen van de eerste tijd zich hebben verheugd en het hebben opgevat als een wereldwijde profetie van het kruis van de Verlosser."
Levensboom en zonnewiel zijn er altijd als kruis geweest
Wat het artikel zijn lezers natuurlijk niet vertelt, nogmaals, is, dat dit werk (en drie andere gevonden op p.91 van het Redeneringsboek) werd geciteerd onder de kop "Wat was de historische oorsprong van het kruis van het christendom?" (p.90) Vandaar dat om Tyack hier te citeren:
"Het is vreemd, maar onbetwistbaar een feit, dat al eeuwen lang voor de geboorte van Christus, en sindsdien in landen die niet zijn aangeraakt door de leer van de Kerk, het kruis [de levensboom, het zonnewiel] is gebruikt als een heilig symbool... De Griekse Bacchus, de Tyrische Tammuz, de Chaldeesche Bel en de Noorse Odin, werden allemaal gesymboliseerd voor hun aanbidders door een kruisvormig voorwerp", was heel toepasselijk en passend. De bovenstaande opmerkingen die Tyack volgde op dit "vreemde maar onbetwistbare feit" waren echter slechts zijn mening en een die niet gebaseerd was op enig archeologisch bewijs.
In de derde eeuw werden heidenen tot de kerk toegelaten
We hebben al gelezen wat professor Graydon heeft geschreven, dat de christenen in de eerste eeuwen geen 'kruis' gebruikten in hun aanbidding of devoties. De "christenen van de eerste eeuwen" "verheugden zich zeker niet" op eniger wijze over het gebruik van het kruis door heidenen als symbool in hun aanbidding [de levensboom, het zonnewiel]. Het is zoals Vine correct verklaarde dat "tegen het midden van de 3e eeuw. A.D. de kerken waren ofwel afgeweken van, of hadden verdraaid, bepaalde doctrines van het christelijk geloof. Om het prestige van het afvallige kerkelijke systeem te vergroten, werden heidenen in de kerken ontvangen, afgezien van de regeneratie van het geloof, en mochten ze grotendeels hun heidense tekens en symbolen behouden. Vandaar dat de Tau of T, in zijn meest voorkomende vorm, met het kruisstuk omlaag, werd aangenomen om voor het kruis van Christus te staan." Het is heel gemakkelijk voor een distractor van de NWT/WTB&TS om te mopperen op een vertaling waar hij het niet mee eens is. Maar het is triest als hij doet wat hij de genoemde Bijbelgenootschap ten onrechte beschuldigt van doen. Oneerlijk zijn.
———————————————
(Beetje ingewikkeld gedeelte)
Wat van Jezus' woorden die voor ons zijn opgenomen door Johannes bij Johannes 21:18,19:
"Ik zeg je oprecht: toen je jonger was, omgordde je jezelf en liep je waar je wilde. Maar als je oud wordt, strek je je handen uit en een andere [man] zal je omgorden en je dragen waar je niet naar toe wilt." Dit zei hij om aan te geven met wat voor soort dood hij God zou verheerlijken. Dus toen hij dit had gezegd, zei hij tegen hem: "Blijf me volgen."-NWT.
In antwoord op een vraag of dit aantoont dat Peter zelf 'gekruisigd' was op een kruis of een paal, antwoordde een artikel 'Vraag van lezers' in The Watchtower van 1970, pagina 768:
"Johannes 21:18, 19 zegt over de apostel Petrus: "'Toen je jonger was, gorde je jezelf om en liep je waar je wilde. Maar als je oud wordt, strek je je handen uit en een andere man zal je omgorden en dragen waar je niet wilt.' Dit [Jezus] zei om te betekenen door wat voor soort dood [Peter] God zou verheerlijken." Verwijzen deze woorden specifiek naar een dood door kruisiging?
"De oude religieuze historicus Eusebius meldt dat Petrus "met zijn hoofd naar beneden werd gekruisigd, nadat hij zelf had gevraagd op deze manier te lijden." De profetie van Jezus over de dood van Petrus was echter niet zo specifiek. Erkent een katholiek commentaar op de Heilige Schrift: "Aangezien het uitstrekken van de handen wordt ingesteld (?) voordat ze worden omgord en weggeleid, is het moeilijk te onderscheiden hoe het moet worden opgevat. Als het bevel deel uitmaakt van de profetie, moeten we aannemen dat de gevangene spartelde voordat hij werd omgord en naar de terechtstelling werd geleid." Dus, als de traditie die Eusebius heeft vastgelegd er niet was geweest, zou Jezus' verklaring op zich niet wijzen op een dood door kruisiging of verzatting. Als we de woorden van Johannes 21:18, 19 los van de traditie bekijken, zouden we tot de volgende conclusie komen: in zijn jongere jaren was Peter in staat om zich naar wens te omgorden voor welke plicht hij ook wilde uitvoeren. Hij had de vrijheid om te gaan waar hij heen wilde. Maar in het latere leven zou dit veranderen. Hij zou zijn handen moeten uitstrekken, misschien in onderwerping aan iemand anders. Een andere man zou de controle over hem overnemen, Peter omgorden (hem ofwel binden of hem voorbereiden op wat komen zou) en hem naar een plaats brengen waar hij niet heen wilde, blijkbaar de plaats van terechtstelling. Zo gaf Jezus' profetie over Petrus inderdaad aan dat de apostel als een martelaar zou sterven; maar de manier waarop deze dood is, is niet noodzakelijk geïmpliceerd."
Er kan worden toegevoegd dat het woord weergegeven met 'zal omgorden', in v.18, ΖΩΣΕΙ is (wat de toekomst is van ΖΩΝΝΥΜΙ) ook wordt gevonden in Handelingen 12:8 en altijd wordt gebruikt in de LXX (en in andere Griekse werken in het algemeen) van omgorden van kleding of voor een wapen en er kan geen voorbeeld worden aangehaald voor een gebruik ervan als binden als een misdadiger. Dit, de eerste zin, zou degene kunnen zijn die het heeft in v.18 waar Jezus zegt: .." Toen je jonger was, gordde je jezelf (Gk: ΕΖΩΝΝΥΕΣ "je was gordelen")" Het kan opnieuw hetzelfde gevoel hebben wanneer Jezus het opnieuw gebruikt, zoals we in ditzelfde vers vinden, "en een andere [man] zal je omgorden." We kunnen dit ook vergelijken met ΔΙΕΖΩΣΑΤΟ (aorist midden ΔΙΑΖΩΝΝΟΜΙ) "om jezelf omgorden door de tuniek omhoog te trekken en een plooi over de riem te laten vallen" op 21:7. Johannes 21:18,19 vertelt ons niet hoe Petrus stierf, alleen dat zijn dood God verheerlijkte - en het kan zeker niet worden gebruikt om aan te tonen dat Jezus stierf aan een kruis met twee benen!
Ter ondersteuning hiervan is wat er wordt geschreven in A Bible Commentary for English Readers, onder redactie van C.J.Elliott, Vol. VI, pagina 549: "Gij zult uw handen uitstrekken en een ander zal u omgorden." - Verwijzen deze woorden naar de kruisiging van Petrus? Traditie, van Tertulliaans naar beneden (Scorp. 15; De Praescr. 35), stelt dat hij werd gekruisigd, en, deze profetie interpreterend door de gebeurtenis, beweert dat ze dat doen. Tertullianus zelf begreep ze zo, want hij zegt: "Dan wordt Petrus omgord door een ander als hij aan het kruis gebonden is." Maar aan de andere kant zou (1) de omgording (met kettingen) voorafgaan aan, en niet volgen op de kruisiging; (2) het zou natuurlijker zijn om te spreken van een ander die zijn handen uitstrekt als het aan hen aan het kruis was bedoeld; (3) de laatste clausule, "draag je waar je niet zou willen", kon niet volgen op het uitrekken van de handen op de dwarsbalk van het kruis.
Het lijkt daarom onmogelijk om de traditionele verwijzing naar kruisiging over te nemen en we moeten de woorden "strek je handen uit" nemen als een symbolische uitdrukking van de persoonlijke overgave voorafgaand aan het worden omgord door een ander. Welke exacte vorm van overlijden de context niet specificeert. We hebben dus in het tweede paar zinnen, zoals in de eerste en derde, een volledige parallellisme, waarbij het uitstrekken van de handen deel uitmaakt van de omgordeling door een ander, en het geheel in tegenstelling tot "Gij omgordt uzelf."
En:
" "Strek je handen uit. "[Johannes 21:18] De toespeling op het uitstrekken van de handen aan het kruis, die sommige vertalers hier hebben gevonden, is fantasierijk."–Vincent's Word Studies (cursief van ons)
Psalmen 22:14:
Een poster op het JW-bord op CARM bood het volgende als "bewijs" dat Jezus stierf op een kruis met twee balken in plaats van op een rechtopstaande paal (maart 2003). Hij verklaarde dat waar we in Psalmen 22:14 lezen dat "Vers 14 in het bijzonder interessant is omdat Hij vermeldt dat Zijn beenderen uit het gewricht zijn. Op een kruisbeeld wanneer de polsen aan het patibulum (kruisstuk) worden genageld en op de hoofdpaal worden bevestigd en verhoogd, zouden de armen van het slachtoffer tot zes inch worden uitgestrekt, waardoor dislocatie (ontwrichting) ontstaat. Dit is gewoon niet mogelijk op een 'marteling paal'.
Natuurlijk luidt v.14: "Ik word uitgegoten als water, en al mijn botten zijn uit het gewricht; mijn hart is als was" (Nieuwe herziene standaardversie) Wat we hier hebben is geen profetische beschrijving van de letterlijke anatomische toestand van de Christus bij het sterven op de 'stauros', maar is het gebruik door de Psalmist van "anatomische termen om de nabijheid van de dood aan te geven" (The New Interpreter's Bible, Volume 4, p.763). Ja, de Psalmist gebruikt beelden als A. Een. Anderson informeert ons ook:
"14. Ik ben uitgegoten als water: (vgl. Jos. 7:15). Dit, en de volgende beschrijving in verzen 14b-15, hoeven niet noodzakelijkerwijs te verwijzen naar de gevolgen van een ziekte, maar het kan de fysieke uitingen van angst en ongerustheid aanduiden. Het hierboven genoemde woord-beeld betekent waarschijnlijk dat de Psalmist zichzelf als dood beschouwt. 'Al mijn botten zijn uit het gewricht': dit is een grafische beschrijving van totale hulpeloosheid, en staat gelijk aan 'verlamd door angst'.
Mijn hart is als was: de Psalmist is erg bang en zwak van hart geworden (zoals in Dt. 20:8; Jos. 2:11)." - Het Bijbelcommentaar van de Nieuwe Eeuw, Psalmen, Deel 1(-72), Marshall, Morgan & Scott Publ. Ltd, Londen, Herdruk van maart 1992, pp.189, 190.-cursief van ons.
De beelden uitgedrukt door de woorden "al mijn botten zijn uit het gewricht" duiden op de "totale hulpeloosheid" van de Psalmist en heeft geen invloed op de vraag of zijn letterlijke botten (let op "al [zijn] botten" niet alleen zijn schoudergewrichten) waren "ontwricht" net zoals de woorden van de psalmisten "mijn hart is als was" niet bedoeld om letterlijk te worden begrepen, maar een illustratie is van de noodlijdende toestand van het hart. Vandaar dat de poster die heeft geprobeerd de figuurlijke woorden van de Psalmist in Psalmen 22:14 te gebruiken zoals hij heeft gedaan, de beoogde betekenis ervan eigenlijk verkeerd heeft begrepen! Deze tekst biedt op geen enkele manier 'bewijs', en zeker niet 'bewijs', dat de 'stauros' waarop Jezus stierf ofwel een twee-benige was of een rechte paal. (Over het Hebreeuwse woord hier: "verdeeld zijn, gescheiden, van elkaar,... van botten is losgemaakt worden bij het gewricht, [Ps 22:15 (figuurlijk van hulpeloosheid)];..."-The New Brown-Driver-Briggs-Gesenius Hebrew-English Lexicon)
Voor een zeer interessante en informatieve posting op de b-griekse lijst zie hier
———————————————
Een vroege afbeelding van de 'kruisiging' met Jezus in het midden en de misdadigers vastgebonden aan martelpalen (stauros). De zon en de maan zijn aan weerszijden van Christus geplaatst, die in een gebedshouding staat.Uit Antonio Francesco Frisi's Memorie della Chiesa Monzese. Overgenomen door Anna Jameson en Lady Eastlake in 'The history of Our Lord as exemplified in works of Art', Londen, 1881, Vol. 2, p. 167.
[De kerk van Monza, Italië, is herbouwd, maar erachter ligt de kapel Oratorio di Don Bosco. Waarschijnlijk is dat de vindplaats. 'Oratorio': gebedsruimte.]
De schrijfsters maken het punt dat deze zeer vroege kruisigingsscène de twee dieven aan de paal laat zien en dat de afbeelding van drie [Latijnse] kruisen alleen in latere christelijke kunst voorkomt.
[Deze afbeelding laat zien dat op Golgotha, tijdens de terechtstelling, opgerichte palen aanwezig waren, waaraan de beide misdadigers, gekleed in een Romeinse tuniek, waren gebonden. Uit eerbied voor Jezus is die op de afbeelding niet aan een paal gebonden (want teken van schande). De afbeelding is niet een letterlijke uitbeelding van de terechtstelling, want iedereen is gekleed, wat in werkelijkheid niet het geval was, maar een figuurlijke, als meditatie-onderwerp. Jezus is wel 'verhoogd' weergegeven als een geestelijk wezen en als een aanduiding van zijn terechtstelling en verscheiden.
Maria en Johannes knielen bij Jezus met boven hen maan en zon als aanduiding van zijn kosmische wezen en de kosmische betekenis van de gebeurtenis. De ene misdadiger wendt zich naar Jezus toe en vraagt om hulp, de andere wendt zich van Jezus af en beschimpt hem.
De afbeelding is in de kapel waarschijnlijk als een 'gebedsvoorwerp' gebruikt en daarvoor is de paal bij Jezus weggelaten, die immers 'zonder zonden' stierf. De afbeelding is hoogstwaarschijnlijk van vóór Constantijn en Hiëronimus, want door hun invloed werd er na hen alleen maar in de vorm van het Latijnse kruis over Jezus' terechtstelling gedacht, getekend en geschilderd.]
"Het kruis was beledigend voor de Joden en Jezus aan het kruis was absurd voor de heidenen[!]. Een Romeinse terechtstelling wordt getoond in het beeldhouwerk hieronder, gevonden in de plaats Halicarnassus." - Uit Het Leeuwenhandboek voor de Bijbel, Lion Publishing, 1992, p. 591.
Zou een 1e-eeuwse christen het terechtstellingswerktuig kunnen vereren dat werd gebruikt om hun Heer Jezus terecht te stellen? Moeten christenen vandaag dat wel doen?"In plaats van de martelpaal waarop Jezus werd genageld als een relikwie te beschouwen om te worden aanbeden, zouden Joodse christenen zoals Simon Petrus en de andere apostelen het als een afschuwelijk iets hebben beschouwd. In Galaten 3:13 citeert de apostel Paulus Deuteronomium 21:23 en zegt: "Er staat geschreven: "Vervloekt is elke man die aan een paal hangt."
"Daarom zouden de Joodse christenen de paal waarop Jezus was geëxecuteerd als vervloekt en hatelijk houden," zegt de gevierde Joodse autoriteit, Moses Maimonides, van de 12e eeuw: "Ze hangen nooit aan een boom die zich met wortels aan de grond vasthecht; maar aan een ontworteld hout, zodat het geen vervelend werk kan opleveren: want een hout waaraan iemand is opgehangen, wordt begraven; zodat de boze naam er niet bij mag blijven en mensen zouden zeggen: "Dit is het hout waaraan die-en-die werd opgehangen."
Dus de steen waarmee iemand is gestenigd en het zwaard, waarmee de vermoorde is gedood, en het doek of mantel waarmee iemand is gewurgd; al deze dingen werden begraven, samen met degenen die omkwamen. Apud Casaub.in Baron. Oefenen. 16, Een. 34, Num. 134)
Kalinski in Vaticinia Observationibus Ilustrata, pagina 342, zegt: "Bijgevolg, aangezien een opgehangen man als de grootste gruwel werd beschouwd, haatten de Joden ook meer dan andere dingen het hout waaraan hij was opgehangen, zodat ze het ook bedekten met aarde, als even afschuwelijk."
Als iemand zou zeggen dat christenen het kruis voor waardevol houden, maar dat zij het niet aanbidden, dan zouden we kunnen vragen, hoe het komt dat dit heidense symbool, dat door de tijden heen door heidense religies is gebruikt, bij christenen op iedere plaats kan worden gevonden, in het licht van wat Paulus schreef in 2 Kor. 6:14-18.
2 Kor. 6:14-18 Wie bij God hoort, moet heilig zijn
Jullie mogen je leven niet delen met ongelovigen, want jullie passen niet bij hen. Het doen van Gods wil heeft niets te maken met het doen van slechte dingen. Net zoals licht niets te maken heeft met donker. Christus lijkt toch niet op Satan? Dan past een gelovige toch ook niet bij een ongelovige? De tempel van God heeft niets te maken met afgoden. En wij, de gelovigen, vormen samen de tempel van de levende God.
God zegt in de heilige boeken: "Ik zal bij jullie wonen en altijd bij jullie blijven. Ik zal jullie God zijn, en jullie zullen mijn volk zijn. Ga daarom weg bij de ongelovigen. Leef niet langer met hen samen. En raak geen dingen aan die onrein zijn. Dan zal ik jullie met open armen ontvangen. Ik zal jullie vader zijn, en jullie zullen mijn zonen en dochters zijn. Dat zeg ik, de machtige Heer."
Hoe kunnen christenen dan toch van dit heidense symbool gebruik blijven maken?
terug naar het literatuuroverzicht
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^