Jezus als leraar in de Syrisch Orthodoxe Kerk
In de Oriëntaals Orthodoxe of oudorthodoxe kerken ligt de nadruk op Jezus' opstanding en leraarschap. Een van de heiligen uit de Syrisch Orthodoxe Kerk is Philoxenos van Mabboug (± 440 - ± 523), bisschop van die kerk. Kerkleiders uit vroeger tijden schreven als geestelijk onderricht veel korte teksten. Van Philoxenos van Mabboug is onderstaande 'homilie' (geestelijk onderricht) over het leraarschap van Jezus.
Philoxenos van Mabboug
Links kiest hij voor de heilige geest,
rechts geeft de heilige geest hem
zijn leerstukken in
Jezus' leerling zijn
"Luister naar de stem van God die je aanzet om uit jezelf te treden, om Christus te volgen en je zult een volmaakte leerling zijn: "Wie niet alles achterlaat, kan niet mijn leerling zijn." Wat heb je hierop te zeggen? Wat kun je daarop antwoorden? Al je aarzelingen en je vragen vallen weg door dit ene woord: het woord van waarheid is de verheven weg waarop je vooruit zult gaan.
Jezus heeft ook nog gezegd: "Wie niet al zijn goederen achterlaat en niet zijn kruis op zich neemt, om achter Mij aan te komen, die kan Mijn leerling niet zijn." Om ons te leren niet alleen [innerlijk] van ons bezit af te zien, om Hem te verheerlijken en voor de wereld om van Hem te getuigen voor de mensen, maar ook van ons leven, heeft Hij eraan toegevoegd: "Als iemand geen afstand doet van zichzelf, kan hij mijn leerling niet zijn." (...)
Op een andere plaats heeft Hij gezegd: "Wie zijn leven in deze wereld achterlaat, behoudt het voor het eeuwige leven. Als iemand Mij dient, zal mijn Vader hem eer bewijzen (Joh. 12:25). Toen zei Hij tot de zijnen: "Sta op, laten we van hier vertrekken" (Joh. 14:31).
"Heer, waar zullen we dan heen gaan?" "Daar waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn" (Joh. 12:26).
Als Jezus tot ons roept: "Sta op, laten we van hier vertrekken!", wie zal dan zo dwaas zijn om in te stemmen om bij de doden in de graven te blijven en te wonen tussen de gestorvenen, die gewikkeld zijn in lijkkleden? Iedere keer dus als de wereld je terug wil houden, herinner je dan het woord van Christus: "Sta op, laten we van hier vertrekken!" Als je een levende bent, zal die stem voldoende zijn om je te stimuleren. Iedere keer als je wilt gaan zitten, je installeren, als je er plezier in hebt om te blijven waar je bent, herinner je dan die dringende stem die je zegt: "Sta op, laten we van hier vertrekken."
In ieder geval, moet je gaan, maar ga zoals Jezus ging, ga op weg omdat Hij je het gezegd heeft, niet omdat de dood je ondanks jezelf meeneemt. Of je wilt of niet, je bent op de weg van hen die vertrekken. Vertrek dus om de stem van de meester en niet alleen uit verplichting. "Sta op, laten we van hier vertrekken" (…). Deze stem wekt de slaperigen; het is de trompet die met zijn geluid de slaap der luiheid verjaagt. Het is een kracht en geen woord: plotseling overlaadt zij degene die haar voelt met een nieuwe kracht en duwt hem in een oogwenk van het een naar het ander (...) Waarom treuzel je? Christus loopt ook met jou mee."
Philoxenos van Mabbug (Wikipedia)
Philoxenos van Mabbug (Syrisch: Akesnoyo Mabugoyo) (ca. 440 te Tahal in Perzië - 523 te Philippopolis in Thracië) is een heilige binnen de Syrische kerken. Hij was in zijn tijd in Syrië een theoloog en een bekend prozaschrijver. Hij was een verdediger van het miafysitisme (de eennatuur-leer van Jezus: in Jezus is één natuur: de goddelijke).
Biografie
Hij werd omstreeks 440 na Christus geboren in de stad Tahal, ten oosten van de Tigris in het oude Perzië. Hij was bisschop van Hierapolis-Mabbug van 485 tot ca. 518.[2] Hij volgde onderwijs in Edessa, hoofdstad van het oude Osroene aan de zogenaamde School der Perzen, het voornaamste opleidingscentrum van de Syrische kerk.
De jaren na het Concilie van Chalcedon, gehouden in 451, waren erg roerige tijden in de Syrische kerk wat zich splitste in een Oost-Syrische (nestoriaanse) en een West-Syrische (miafysitische) kerk. Philoxenos trok de aandacht voor zijn verdediging van het miafysitisme, wat door de chalcedonische kerken als het monofysitisme wordt beschouwd.
Toen patriarch Callandion van het West-Syrische patriarchaat van Antiochië afgezet werd door Petrus de Voller, werd Philoxenos aartsbisschop van Hierapolis of (Mabbug; Syrisch: Mabbu'; tegenwoordig een plaats in Syrië, in het Gouvernement Aleppo).
Philoxenos heeft diverse geschriften nagelaten onder andere:
Verhandeling Over de Triniteit en de Incarnatie. Dit zijn dertien verhandelingen over de christelijke levenswijze;
Een revisie van de Syrische versie van de Bijbel. Dit werk was af in 508 na Chr. en staat bekend als de Philoxeniana;
Brieven en liturgische geschriften.
Diverse geschriften van Philoxenus zijn vertaald en bewaard gebleven.
Jezus als leraar in Lukas
4:43 Ik moet het goede nieuws over het koninkrijk van God brengen, want daarvoor ben Ik gezonden.
17:21 Het Koninkrijk van God is in je en ligt binnen jullie bereik.
20:21 Meester, we weten dat wat u zegt en leert juist is en dat u spreekt zonder aanzien des persoons, en dat u in alle oprechtheid onderricht geeft over de weg van God.
21:15-19 Ik zal jullie woorden van wijsheid schenken […].
Door volharding zullen jullie je leven verkrijgen!
Jezus als leraar in Johannes
3:1-2 "Rabbi," zei de farizeeër Nikodemus, "wij weten dat U een leraar bent die van God gekomen is, want alleen met Gods hulp kan iemand de tekenen verrichten die U verricht."
De betekenis van Jezus' vergelijking van de Verloren Zoon, is hét schoolvoorbeeld voor de menselijke, geestelijke ontwikkeling op aarde (Lukas 15:11-32):
(1) de zoon besluit zélf het ouderlijke huis te verlaten en de vader - hoewel zijn zoon kennende - maakt daar geen bezwaar tegen, (2) de zoon doet eigen, leerzame ervaringen op in de wereld, (3) hij komt door tegenslagen tot bezinning en (4) neemt daardoor zélf het besluit naar huis terug te keren (het woord 'religio' betekent: hérverbinding), (5) waar zijn vader hem tegemoet komt.
Jezus' Verloren Zoon (en dat zijn wij allen) beschikt over een vrije keuze en moet door eigen ondervinding met de gevolgen van die keuzes, zichzelf leren kennen, daardoor geestelijk groeien en ten slotte zélf besluiten naar huis terug te keren! De wijze vader laat toe dat de zoon fouten maakt ('zondigt'), opdat hij daarvan zelf zal leren en zo op eigen kracht zelfstandig, goddelijk wordt. Alleen met gelijkwaardigen kan God - als de laatste stap, door de vader gezet - zich verenigen.
Wijs worden door te leren van de gevolgen van eigen besluiten en daden, is de beste leermeester en is Jezus' leermethode. Bij die methode is het vanzelfsprekend dat er ook fouten kunnen worden gemaakt en hoe groter de fout, hoe leerzamer de ervaring. De leerling wordt door fouten op zichzelf teruggeworpen en leert zo zichzelf kennen.
In verband met die leermethode wordt de menselijke geest in dit bestaan, in deze leerschool, door zich hier met zijn stoffelijke levensvorm te verbinden, schijnbaar aan zichzelf overgelaten om zelfstandig besluiten te kunnen nemen.
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^