euthanasie
Grieks 'eu-thanatos': goede dood
Bij een natuurlijke dood wordt het tijdstip van het overlijden bepaald door een eiwitstreng, de telomeer, die in het DNA aan de chromosomen vastzit. Iedere keer als het DNA voor een celdeling wordt verdubbeld, breekt een stukje van de telomeer af. Het enzym telomerase herstelt dit weer, maar afhankelijk van een aantal factoren zoals de geërfde genen en de leefstijl, vermindert ten slotte de werkzaamheid van dit enzym, waardoor de telomeer blijft afbreken. Als het einde is bereikt, kan het DNA zich niet meer goed verdubbelen; daardoor veroudert de laatste cel in de reeks en sterft af. Gebeurt dit masaal, dan veroudert ook het lichaam, wat uiteindelijk tot de dood ervan leidt. De leeftijd die het lichaam kan bereiken, ligt daardoor min of meer vast in de genen en hangt samen met het karma, waarmee de geest naar de aarde is gekomen met het doel dit hier af te werken.
Vooral door de verbeterde hygiene, maar ook door de mogelijkheden die de medische wetenschap biedt, kan weliswaar het tijdstip van overlijden wat worden uitgesteld, maar dat heeft vaak tot gevolg dat de kwaliteit van het bestaan vermindert; ook neemt de kans toe dat zich daardoor ouderdomsziekten gaan voordoen en dat het einde van het bestaan door een tijd van ernstig ziekzijn wordt getekend, door medisch handelen gerekt; maar ook dit hangt samen met het op te lossen karma.
Wordt het lijden tenslotte uitzichtloos en ondraaglijk, dan heeft diezelfde medische wetenschap echter ook de middelen in huis om de patiënt een zachte dood te laten sterven, wat de naam 'euthanasie' (goede dood) heeft gekregen. Als deze handeling wordt toegepast, vindt het 'sterven' (stijf worden) van het lichaam en daardoor het overlijden van de geest, het 'overgeleid worden' (de oude betekenis van het woord) naar de geestelijke wereld, eerder plaats dan het tijdstip van de natuurlijke dood.
Het afwerken van het karma dat de bedoeling was voor dit bestaan, kan daardoor niet plaatsvinden. Het onafgewerkte laatste deel van het karma, dat op dít bestaan is gericht, kluistert de geest nu aan de geestelijke sfeer van de aarde gedurende de tijdsspanne tot aan het natuurlijke overlijden; het onafgewerkte deel van het karma behoort immers tot het plan dat de geest zichzelf had voorgenomen hier uit te voeren - wat niet gebeurt, waardoor de geest door de eigen aandrang op de aarde blijft gericht. Dat verhindert de geest gedurende die tijd terug te keren naar thuis, de eigen wereld in de geest.
terug naar de vragenlijst
^