Het hellenisme als filosofie
Het eeuwenlange denken van de Griekse filosofen heeft het hellenisme voortgebracht, dat ook eeuwenlang het gedachtengoed van de Oudheid is geweest... ook bij de Romeinen, die wat cultuur betreft tegen de Grieken opkeken. In een paar woorden komt hellenisme neer op: een voorname levensberusting. Het hield in dat je ondanks alles wat een mens kon overkomen door de loop van het lot, je toch moest proberen bij jezelf te blijven en een deugdzaam leven moest leiden, om staande te blijven in de tijd als stroom van gebeurtenissen.
Dat bij jezelf blijven is ook de kern van geestkunde. In het boek Geestkunde heb ik trachten te beschrijven, wat je dan onder ‘bij jezelf blijven' moet verstaan. Het gaat in feite om het ervaren van jezelf als menselijke geest, als de eeuwige bewuste levenskracht, door in jezelf de werkzaamheid van je eigen geestelijke vermogens te ervaren.
Door je eigen werkzaamheid ervaar je jezelf als een werkelijkheid en kun je tot het besef komen, die geestelijke werkelijkheid zelf te zijn ... en daarmee die eeuwige werkelijkheid. Het is het ervaren van je innerlijke, de zichzelf blijvende kern. Van daaruit kun je dit bestaan in het licht van de eeuwigheid gaan bezien en staande blijven in de lotgevallen van dit tijdelijke bestaan. Hoe moeilijk en teleurstellend die ook voor je kunnen zijn.
Tracht ze op te vatten als een voortdurende beproeving om bij jezelf te leren blijven en je er niet in te verliezen door jezelf te gaan beklagen om je lot, want dan kun je door die lotgevallen worden overweldigd.
Dat neemt niet weg dat er gebeurtenissen kunnen voorvallen die een mens niet kan dragen en die de mens teveel worden, zoals bij natuurrampen het geval is.
Ook is het goed steeds je zegeningen te tellen. In ieders leven zijn zaken aan te wijzen, die wel zijn gelukt en goed zijn verlopen. Zij kunnen je helpen de lichte kant van het leven weer te zien.
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^