Hersenwerkzaamheid na de dood
In verschillende tijdschriften verscheen een artikel over een onderzoek naar de hersenen (of het brein) van een overleden patiënt, die na zijn (hart)dood nog enige tijd werkzaam bleven. Bij andere overleden patiënten trad dit niet op.
Dit heeft waarschijnlijk te maken met de geestelijke ontwikkelingstoestand van de betreffende persoon. Dit verschijnsel hangt samen met een onderwerp, dat in de esoterische literatuur bekend is: het levenskoord; dit betreft een etherische verbinding tussen de menselijke geest en de hersenen van het lichaam, waarover die geest in dit bestaan beschikt. Door dit koord houdt de geest, die immers de eeuwige levenskracht is, het lichaam in leven als de geest het tijdelijk heeft verlaten, bijvoorbeeld tijdens de slaap, tijdens narcose of tijdens uittredingen (bijv. bij een 'bijna-doodervaring', BDE of een 'nabij-de-doodervaring' NDE, 'near death experience'; maar in feite is het juist een 'ik-blijf-levenervaring').
Ik heb het koord zelf niet gezien, maar de keren dat het mij werd vergund uit mijn lichaam te mogen treden en het vanaf een afstandje kon bekijken, geeft mij het sterke vermoeden dat er zoiets moet bestaan. Ik zag bijv. een keer tijdens een uittreding mijn lichaam op de bank zitten, waar ik het blijkbaar had achtergelaten, terwijl ikzelf als geest - verblijvend in mijn geestgedaante - mij in de hoek van de kamer bevond. Het lichaam zat daar in dezelfde houding zoals ik daar eerder was gaan zitten, het was nu niet als een zoutzak ineen gezakt. Naast mijn lichaam ontwaarde ik mijn geleidegeest, die toen door gedachtenoverdracht mij (in de hoek van de kamer) iets leerde over de zelfbezinning, die ik daar op de bank beoefende.
Toen ik mij daarna weer naar mijn lichaam toebewoog en weer intrad, kwam ik erin terug alsof er niets was gebeurd. Het ging heel geleidelijk, heel natuurlijk, onmerkbaar eigenlijk. Toch had ik - toch de enige levenskracht in het lichaam - het tijdelijk verlaten. Dat het in die tijd door dat levenskoord heen door mij als geest in leven werd gehouden, is voor mij zeer aannemelijk.
Bij de Rozekruisers (Max Heindel) is te lezen, dat het koord een soort van uitstulping uit de menselijke geest is en dat het in het lichaam met de hersenen is verbonden. Werkzame hersencellen hebben om zich heen een elektromagnetische uitstraling, die te meten is middels het elektro-encefalogram (EEG) of het magneto-encefalogram (MEG). De rozekruisers noemen die uitstraling de 'chemische ether'; het is een uitstraling die ontstaat door de biochemische werkzaamheid van de celinhoud (het cytoplasma) en van de celwand (membraan). De biochemische werkzaamheid in de celwand, die de oorzaak is van de zenuwprikkelvorming en voortgeleiding, is ook de oorzaak van de magnetische uitstraling van de hersenen (die met elektroden wordt gemeten als het MEG). De genoemde werkzaamheid heeft het bewegen van elektrisch geladen deeltjes, ionen, in de celwand tot gevolg en bewegende elektrische ladingen veroorzaken de vorming van een magneetveld.
Met die uitstraling is het levenskoord verbonden, daar die 'stoffelijk' veroorzaakte, elektromagnetische uitstraling beantwoordt aan het 'zo boven, zo beneden' en daardoor in wezen overeenstemt met de uitstraling van de geest, en daardoor ook met dat levenskoord. De uitstraling van de geest in het algemeen is de ziel (etymologisch: woning, zaal) en ook die geestelijke uitstraling kan in wisselwerking treden met de elektromagnetische uitstraling van de zenuwcellen. Door middel van de ziel en de uitstraling van die cellen als overdrachtsmiddel, kan de geest op de hersenen inwerken en zich zo met het lichaam verbinden; maar de geest als de werkzame, zelfstandige eenheid zélf blijft altijd in zijn eigen wereld, de wereld van de geest, die onzichtbaar naast deze stoffelijke wereld bestaat.
De stem die hier door de mond heen tot klinken komt in de ruimte van deze tijdelijke wereld, heeft zijn oorsprong in de geest die in de geestelijke wereld verblijft, a.h.w. staand 'achter' zijn stoffelijke levensvorm op aarde, waar doorheen de geest vanuit de geestelijke wereld spreekt.
Vóór het etherische levenskoord wordt verbroken en de geest voorgoed wordt overgeleid naar thuis (waarna de dood van het lichaam pas intreedt en het 'sterft', dat is 'verstijft'), moet de geest alle levenservaring die in netwerken (engrammen) in de cellen van de hersenschors is vastgelegd (het stoffelijke deel van het geheugen) uit de hersenen overnemen en vastleggen in het geestelijke deel van het geheugen; dat deel is aanwezig in de uitstraling van de menselijke geest: de ziel. Dit moet snel als in een flits gebeuren als het overlijden bijvoorbeeld plotseling plaats vindt, maar gaat geleidelijker als de geest, de menselijke persoon nog krachtig aan het aardse bestaan is gehecht en zich nog niet op de naderende overgang naar huis heeft willen voorbereiden.
Het is in die periode dat de levensfilm (de terugschouw) aan de menselijke geest voorbijtrekt, waardoor mensen, vanuit hun stoffelijke geheugen, hun hele leven voor zich af zien spelen.
Vlak voor zijn overlijden, terwijl hij eigenlijk al niet meer aanspreekbaar was, zei mijn vader opeens heel bewust en duidelijk nog tegen mij: "Freek, het was een heel avontuur!" Hij had zijn levensfilm gezien en die nacht overleed hij.
Bij hen die al geruime tijd vóór het overlijden hun leven hebben overdacht, beoordeeld en verwerkt, heeft deze overdracht vanuit de netwerken in de schors al plaatsgevonden en zij maken hun levenskoord meteen los van hun stoffelijke levensvorm als het hun tijd is. Er is dan na het overlijden geen hersenactiviteit meer te meten.
Hoe hoger de geestelijke ontwikkeling is, hoe meer bewust en beheerst het overlijden verloopt, en hoe eerder de geest zich van de afgeleefde stoffelijke vorm losmaakt.
Dat hersenwerkzaamheid in de hersencellen nog enige tijd mogelijk is, komt doordat er in hersencellen veel glucose is opgeslagen. De hersenen wegen maar ±2 kg, maar ze gebruiken wel 20% van de totaal aanwezige voorraad glucose in het lichaam. Zolang er glucose is als energiebron en er nog voldoende zuurstof in de weefsels is, kan er ook sprake zijn van 'neuronale activiteit' en daarmee van een te meten elektromagnetische uitstraling.
In een nieuw onderzoek over dit onderwerp is gevonden, dat de kern van de laatste hersenwerkzaamheid zich bevindt op de plaats van het kruispunt van de temporale, pariëtale en occipitale hersenkwabben. Het is de plaats in de hersenen waar dromen, visuele hallucinaties bij epilepsie en een veranderde staat van de bewustzijnstoestand in de menselijke geest, vanuit zichzelf door de geest op de hersenschors worden afgedrukt en vervolgens door onderzoekers met hun apparaten worden gemeten.
Zij meten de gevolgen van de inwerking door de menselijke geest op de hersenen.
Over het overlijden is in het bloemrijke, figuurlijke Oosterse taalgebruik het volgende te lezen in het bijbelboek Prediker, 12:1-7 (maar ook op andere plaatsen in de Tenach):
Gedenk dan uw Schepper in uw jongelingsjaren, vóórdat de kwade dagen komen en de jaren naderen, waarvan gij zegt: Ik heb daarin geen behagen; [de levensbeschouwing moet vóór de ouderdom zijn gevormd]
Voordat de zon verduisterd wordt, evenals het licht en de maan en de sterren en de wolken na de regen wederkeren; Op de dag, dat de wachters van het huis beven en de sterke mannen zich krommen, en de maalsters ophouden, omdat haar aantal gering geworden is, en zij, die uit de vensters zien, hun glans verliezen, En de deuren naar de straat gesloten worden; als het geluid van de molen verzwakt, en de stem hoog wordt als die van een vogel en alle tonen gedempt worden;
Op de dag, dat men ook vreest voor de hoogte en er verschrikkingen op de weg zijn, de amandelboom bloeit, de sprinkhaan zich voortsleept en de kapperbes [als geneesmiddel] niet meer helpt; want de mens gaat naar zijn eeuwige huis en de rouwklagers gaan rond op de straat; voordat het zilveren koord losgemaakt en de gouden lamp [de geest] verbroken wordt; voordat de kruik bij de bron verbrijzeld en het scheprad in de put [de levensbron] verbroken wordt.
En het stof wederkeert tot de aarde, zoals het geweest is en de geest terugkeert tot God, die hem geschonken heeft.
Bronnen:
- De bijna-dood-ervaring verklaard: brein wordt superactief als Magere Hein aanklopt
Scientias, 13-08-2013, door Caroline Kraaijvanger
- Hersenwerkzaamheid tijdens overlijden
Wetenschappers meten bij toeval de hersenactiviteit van een stervende man en zien iets heel bijzonders gebeuren. Zo werden er ook nadat zijn hart gestopt was nog hersengolven gemeten en zou het zomaar kunnen dat stervende mensen de hoogtepunten uit hun leven echt aan zich voorbij zien schieten.
Scientias, 26-02-2022, door Caroline Kraaijvanger
- Flitst je leven aan je voorbij als je sterft?
Hersenactiviteit van stervende man voor het eerst geregistreerd
Kennislink, auteur: Larissa van Dijk, 08-04-2022
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^