De geschiedenis van het kruis
Het 'christelijke kruis' is het voornaamste symbool van het christendom geworden. De meeste christenen zijn zich er echter niet van bewust dat het Griekse woord 'stauros' - gewoonlijk met 'kruis' vertaald - feitelijk een eenvoudige, rechtopstaande paal of staak beduidt.
Bron: www.hetbestenieuws.nl
Betekenis van 'stauros'
Hieronder een aantal betekenissen van het Griekse woord 'stauros':
- een staak of paal - James A. Strong 1)
- een rechtopstaande paal of staak - E.W. Bullinger 2)
- een rechtopstaande staak of paal, zonder enig dwarsdeel - A.E. Knoch 3)
- een rechtopstaande staak - Joseph Thayer 4)
- niet meer dan een staak uit een enkel stuk, zonder dwarsbalk - The Cyclopdia 5)
- stauros, een gepunte, verticale houten staak, stevig in de grond gezet ... Ze werden opgericht als instrumenten voor marteling, waaraan zware overtreders van de wet publiekelijk werden opgehangen. 6)
- niets in het Griekse Nieuwe Testament wijst op twee stukken hout - E.W. Bullinger 7)
Stauros betekent in de eerste plaats een rechtopstaande paal. Daaraan werden misdadigers genageld ter executie. Zowel het zelfstandig naamwoord, stauros, als het werkwoord, stauroo: vastmaken aan een paal, moeten worden onderscheiden van de christelijke, kerkelijke vorm van het tweedelige kruis.
De T van Tammuz
De vorm van het christelijke kruis heeft zijn oorsprong in het oude Chaldea en werd gebruikt als een symbool voor de god Tammuz. *) Dat symbool had de vorm van de mystieke Tau, de initiaal T van zijn naam, in Chaldea en in de omringende landen, zoals Egypte.
Tegen het midden van de derde eeuw n.Chr. had de kerk bepaalde leerstellingen van het christelijke geloof verlaten of verdraaid. Om het aanzien van het afvallige kerkelijke instituut te bevorderen, werden heidenen in de kerken toegelaten zonder de hervorming door het geloof en werd hen toegestaan hun heidense symbolen grotendeels te handhaven. Daardoor werd tenslotte de T van de Griekse Tau, in de meest voorkomende vorm met de dwarsbalk wat lager, aangenomen als standaard voor het kruis van Christus - W.E. Vine 8)
Kruis als vertaling van stauros
In de Griekse bronnen [het in het Grieks geschreven Nieuwe Testament] kunnen we zien waar het woord 'kruis' als vertaling van 'stauros' werd gekozen; dat zijn de plaatsen in de oertekst waar de kerk "de waarheid van God in een leugen veranderde".
Onze Heer, Jezus Christus, gaf Zijn leven niet voor ons aan een 'kruis'. Hij stierf aan een 'hout of paal', of aan wat elders in de Schrift wordt weergegeven als een 'boom'.
"Die onze zonden Zelf in Zijn lichaam draagt op het hout..." (1 Petr. 2:24; SW)
"Christus heeft ons van de vloek van de wet verlost door zich voor ons tot vloek te laten maken: Vervloekt is iedereen die aan een hout wordt gehangen." (Gal. 3:13; SW)
Het 'kruis' is niet iets dat de kerk zomaar voor eigen voordeel heeft verdraaid, het is iets dat werd ingevoegd als een vervanging van de paal, het hout of de boom van onze Redder.
Er is daardoor níets christelijks aan dit heidense kruis.
Constantijn aanbad eerst de zonnegod
Genesis begint met een 'boom' van Leven in de hof. Openbaring eindigt met een 'boom' van Leven. In de tijd daartussen leverde onze Heer zijn Leven voor ons in aan een 'boom' of 'paal'.
In de Egyptische kerken was het kruis een heidens symbool van leven dat door de christenen was geleend en door hen ook werd beoordeeld op de heidense manier.
"Kruisen werden gebruikt als symbolen van de Babylonische Zonnegod [Mardoek] ... Men zou ervan uit moeten gaan dat Constantijn (273-337) een aanbidder van de zonnegod was ... Er is een volledig bewijs, dat de Heer aan een rechtopstaande staak ter dood werd gebracht en niet aan twee stukken hout die onder een rechte hoek aan elkaar waren bevestigd."
(E.W. Bullinger - The Companion Bible, Appendix 162)
Het kruis pas in de 5-6e eeuw
"Het heidense symbool, de Tau, het teken van het kruis, is onweerlegbaar het symbool van Tammuz, de valse Messias ... de mystieke Tau van de Chaldeeën (Babyloniërs) en Egyptenaren - de oorspronkelijke vorm van de letter T, het initiaal van de naam van Tammuz ... het Babylonische T-kruis was het erkende zinnebeeld van Tammuz."
(Alexander Hislop - The two Babylons, pages 197-205).
"De munten van Constantijn tonen een gelijkarmig kruis + als een symbool van de zonnegod."
(Johannes Geffcken - The last days of Greek-Roman Paganism - page 319)
"Het was pas nadat het christendom heidens begon te worden, dat het kruis werd gezien als een christelijk symbool. Het was in 431 n.Chr. (in de 5e eeuw) dat kruisen in kerken en woonkamers werden ingevoerd, terwijl het gebruik van kruisen op torens pas rond 586 n.Chr. (in de 6e eeuw) in zwang kwam. In de 6e eeuw werd het cruci-fix (een kruis met het lichaam van Christus eraan vastgehecht) ingevoerd en de aanbidding ervan toegestaan door de Kerk van Rome."
(Ralph Woodrow - Babylong Mystery Religion, page 50)
Het oudst bekende 'crucifix' bevindt zich op de deur van de Santa Sabina-kerk in Rome en dateert uit ca. 430 na Chr. (Wikipedia)
De rol van Constantijn de Grote
Een traditie die onze voorouders van de Kerk hebben geërfd, waren de woorden 'kruis' en 'kruisigen'. Deze woorden zijn echter nergens te vinden in het Grieks van het Nieuwe Testament.
Waarom werd het 'kruis' in het geloof ingevoerd? Opnieuw wijzen historische gegevens naar Constantijn als degene, die het hoofdaandeel had in het verenigen van zonaanbidding en het Messiaanse geloof. Constantijns beroemde visioen van 'het lichtende kruis dat boven de zon werd geplaatst', in het jaar 312, wordt vaak geciteerd. **) Schrijvers die niet weten dat het kruis niet in de Nieuw Testamentische Schrift te vinden is, leggen veel nadruk op dit visioen als de reden van de zogeheten 'bekering' van Constantijn. Maar tenzij Constantijn misleid was door de gnostische Manichese half-christenen, die inderdaad het kruis gebruikten in hun samengestelde religie, kan dit visioen van een kruis dat boven de zon werd geplaatst, alleen dezelfde oude kosmische religie zijn, de astrologische en zonaanbiddende religie van Babylon. Het feit blijft dat wat Constantijn zag: een kruis, nergens in de Schrift is te vinden.
Zoals hierboven aangegeven, werd het teken van Tammuz, de mystieke Tau van de Babyloniërs en Egyptenaren, vooral door Constantijn in de kerk ingevoerd en is het sindsdien vereerd met alle eer die alleen aan het Allerhoogste toekomt. De protestanten hebben vele jaren afgezien van deze onterechte verering van of eer aan het kruis, zeker in Engeland, ten tijde van de puriteinen in de 16e en 17e eeuw. Maar de laatste tijd wordt dit on-Schriftuurlijke symbool in toenemende mate ook aanvaard in het protestantisme.
De heidense oorsprong van het christelijke kruis
Het bewijs voor de heidense oorsprong van het kruis is zo overtuigend, dat de Katholieke Encyclopedie toegeeft dat 'het teken van het kruis, weergegeven in de eenvoudigste vorm door het kruisen van twee lijnen onder een rechte hoek, in hoge mate in zowel oost als west, vooraf ging aan de opkomst van het christendom. Het gaat terug tot een zeer oude periode van menselijke beschaving.' [namelijk tot de Nieuwe Steentijd.]
De Encyclopedie vervolgt dan door verwijzing naar het Tau-kruis van de heidense Egyptenaren: 'In latere tijden aanvaardden de Egyptische christenen (Kopten), aangetrokken door de vorm ervan en mogelijk door de symboliek, het als het embleem van de kruisiging.'
Verder bewijs van de heidense oorsprong is het schriftelijke bewijs van de Vestaalse Maagden van het heidense Rome, die het kruis als een halsketting droegen, en de Egyptenaren deden dit ook, al in de 15e eeuw v.Chr. De Boedisten en talrijke andere sekten in India, gebruikten ook het teken van het kruis als een markering op de hoofden van hun volgelingen."
(The Final Reformation - Institute for Scripture Research.)
"Het kruis zelf, lang vereerd als het symbool van Christus' kruisiging, heeft in feite zijn oorsprong in heidense culturen. De Azteken die nooit van Christus hadden gehoord, gebruikten het symbool van het kruis al eeuwen eerder. De vertalers van het Nieuwe Testament vertaalden het Griekse woord 'stauros' dat 'staak' betekent, onjuist door het woord 'kruis'. Het zou juister zijn te zeggen dat Jezus werd gekruisigd aan een grote stam-achtige paal. Men bericht dat geleerden in de Anglikaanse kerk hiervan op de hoogte waren in de achttiende eeuw. Het kruis werd pas drie honderd jaren na de 'kruisiging' aanvaard en het werd pas in het midden van de vijfde eeuw afgebeeld in de Christelijke kunst... Het kruis was een heidens symbool, maar werd door de kerk aangenomen en opgeëist."
(Robert W. Stace - Why weren't we told? 2001, pag. 83)
Bronnen
1. James A. Strong, Strongs Exhaustive Concordance, #4716
2. E.W. Bullinger, A Critical Lexicon and Concordance to the English and Greek New Testament, (Grand Rapids: Zondervan).
3. Concordant Keyword Concordance, page 63
4. Thayers Greek-English Lexicon of the New Testament
5. The Cyclopdia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature
6. The International Standard Bible Encyclopedia, Vol. 1, p. 825
7. E.W. Bullinger, The Companion Bible, Appendix 162: The Cross and the Crucifixion
8. W.E. Vine, Expository Dicitionary of New Testament Words, (Old Tappan, New Jersy: Fleming H. Revell Company), Vol. 1, p. 256
*) Tammuz was de zoon van Nimrod (Gen. 10:8-9) en zijn vrouw Semiramis. Het vreemde is echter dat Tammuz pas een jaar na de dood van Nimrod werd geboren. In de tussentijd had Semiramis Nimrod al tot zonnegod verheven. Nimrod zou haar met zijn stralen hebben bevrucht. Tammuz zou op 25 december zijn geboren. En zo komt het christendom aan de (valse) datum voor de geboorte van de Heer.
[Tammuz is de godheid van de afwisseling van jaargetijden, van het herleven van de natuur in het voorjaar en het afsterven in het najaar. Zijn paargenoot was Inanna, de godin van de vruchtbaarheid.
Door het sterven en de wederopstanding van Tammuz werd hij door gelovigen met Jezus in verband gebracht en werd de folterpaal, die een schandpaal was, verfraaid tot de T van Tammuz, die immers ook een godsdienstige betekenis had.
De Romeinen gebruikten i.p.v. de folterpaal inderdaad ook wel een paal met een dwarsbalk er bovenop (het patibulum: dwarsbalk) inderdaad in de vorm van een T.
De veroordeelde moest zelf of de folterpaal of de dwarsbalk naar de plaats van terechtstelling dragen. Aangezien Pilatus later een plankje met de letters INRI (Iesous Nazareae Rex Iudae) liet aanbrengen, moet Jezus wel een paal hebben gedragen, daar een dwarsbalk niet de gelegenheid biedt er een plank met opschrift op te bevestigen.]
**) Midden op de dag zou Constantijn boven de zon een uit licht bestaand kruisvormig teken hebben gezien met daarbij de woorden 'met dit teken zul je overwinnen'.
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^