De veranderende straalstroom en de wereldwijde afkoeling
Bron: electroverse.com
11 november 2020, door Cap Allon
De (polaire)straalstroom (of 'poolwervel', rond Noord- en Zuidpool) is een luchtstroming in de vorm van een band om de Noordpool, die linksom met de aarde meedraait (van west naar oost). Deze straalstroom wordt al geruime tijd onderzocht om aanwijzingen te krijgen voor het komende weer en om de straalstroom te bestuderen, moet de aandacht worden gericht op de zon.Wanneer de zonne-activiteit hoog is, is de straalstroom strak en stabiel, en volgt hij een soort rechte baan (zie afbeelding). Maar als de zonneactiviteit laag is, wordt die band van lucht die 10 km boven onze hoofden stroomt, zwak en golvend, meanderend en maakt hij bochten; daardoor wordt ijskoude poollucht naar lagere, warmere breedtegraden afgeleid en lucht in koudere breedtegraden wordt vervangen door warmere, tropische lucht uit het zuiden.
De straalstroom gaat dan van een 'zonale stroming' [van west naar oost] naar een 'meridionale stroming' [van noord naar zuid en omgekeerd] en, afhankelijk van aan welke kant van de straalstroom je je bevindt, staat je een periode van ongewoon koud of warm weer en/of een periode van ongewoon droge of natte weersomstandigheden te wachten.
Deze ontwikkeling verklaart waardoor sommige noordelijke breedtegraden (zoals delen van Siberië) te kampen kunnen hebben met abnormale warmte, terwijl de lagere breedtegraden te maken krijgen met tijden van ongekende koude.
Het is een verschijnsel dat al lang wordt voorspeld door hen die de zon bestuderen en dat naar verwachting nog zal verergeren naarmate het komende zonne-minimum zich verder verdiept.
Laten we eens kijken naar de abnormale warmte die vorig jaar (2021) boven Siberië bleef hangen. Welnu, de koude temperaturen in de regio zijn niet zomaar verdwenen, maar zijn omgeleid naar het zuiden langs de grens van een meridionale (golvende) straalstroom, en dit is de belangrijkste oorzaak waardoor de lagere breedten toen tegelijkertijd last kregen van zeer lage temperaturen.
Ten zuiden van Siberië liggen Mongolië en Kazachstan. Terwijl Siberië naar verluid aan het smelten was, ervoeren deze gebieden eronder een abnormale, recordbrekende koude. Een artikel in de krant Siberian Times bevestigt dit.
De publicatie stelt dat terwijl de sneeuw in de noordelijke Siberische bergen dit jaar twee weken eerder smolt dan gewoonlijk, verder naar het zuiden verschillende wegen in Khakassia - bij de lokale bevolking bekend als 'Warm Siberië' vanwege het milde klimaat - versperd waren door sneeuw.
Het artikel gaat verder en wijst erop dat in juni een 'omslag' had plaatsgevonden, dat de warmte in Noord-Siberië was gevolgd door ongekende sneeuwval in juni, door tornado's en overstromingen - nieuws waarover de main stream media niet hebben bericht.
Noord-Amerika is een ander voorbeeld.
Want terwijl delen van het uiterste noorden van Alaska/Canada in mei een abnormale warmteperiode doormaakten, kregen de lagere breedten daaronder - waar de meeste mensen wonen - te maken met het breken van records voor lage temperaturen.
Het klimaat op aarde is aan het veranderen, daar is weinig twijfel over. Maar het is de zon die de drijvende kracht is, niet de mens en zijn niet ter zake doende CO2-uitstoot.
De hierboven geschetste gebeurtenissen zijn al tientallen jaren bekend, zoals blijkt uit een artikel uit Science Magazine van 1975, maar omdat ze niet overeenkomen met het gepolitiseerde klimaatverhaal, worden ze gemakshalve verzwegen.
De koude tijden keren terug, de middelste breedtegraden zijn aan het afkoelen in overeenstemming met een historisch lage zonneactiviteit, wolken-vormende kosmische stralen en een meridionale straalstroom.
Zowel NOAA als NASA lijken het eens te zijn, als je tussen de regels door leest, waarbij NOAA zegt dat we eind jaren 2020 een groot zonne-minimum ingaan en NASA de komende zonnecyclus (25) ziet als "de zwakste van de afgelopen 200 jaar", waarbij het agentschap eerder al de inactiviteit van de zon zag als oorzaak van langdurige perioden van wereldwijde afkoeling.
Verder kunnen we niet voorbijgaan aan de stroom nieuwe wetenschappelijke artikelen over de grote invloed die de Beaufort Gyre zou kunnen hebben op de Warme Golfstroom en daarmee op het klimaat als geheel. De Beaufortgyre is (overeenkomend met de straalstroom) een zeestroming om de noordpool heen in de Noordelijke ijszee, die meestal met de klok meedraait, maar ook kan omkeren.
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^