uittreden en intreden
Als je 's morgens wakker wordt, begeef je je als de menselijke geest in de geestelijke wereld naar die plaats, waar in de stoffelijke wereld de plaats is waar je lichaam zich bevindt - je voertuig voor deze aarde. De beide werelden doordringen elkaar volledig zonder dat de bewoners van de stoffelijke wereld dat merken. In de sfeer van de aarde kun je je dus in beide werelden tegelijkertijd op één en dezelfde plaats bevinden; zonder dat men dat in de stoffelijke wereld merkt.
Dat je naar die plaats van je lichaam begeven, is a.h.w. het intreden, maar het is niet zo dat je daar dan aan het lichaam vast komt te zitten - hoewel dat hier wel zo lijkt door de onbewuste vereenzelviging ermee. In werkelijkheid is het ermee te vergelijken alsof je in je auto stapt; hoewel je die dan van binnenuit kunt besturen is het niet zo, dat je er één mee bent.
Je bent en blijft de zelfstandige menselijke geest die in de geestelijke wereld - je thuis - over de geestgedaante als voertuig beschikt, waarmee je je daar naar eigen willekeur kunt bewegen. 's Morgens stap jij als geest - in je geestgedaante - a.h.w. in in je stoffelijke vorm op aarde om die dan hier te gaan gebruiken, door er doorheen te spreken en het lichaam te laten bewegen.
Wij zijn geestelijke wezens, die als mens tijdelijk op aarde stoffelijke ervaringen opdoen middels het lichaam.
's Avonds bij het inslapen gebeurt het tegenovergestelde, je stapt er dan uit en je kunt je weer naar eigen willekeur bewegen in de geestelijke wereld. Maar als je 's morgens weer intreedt, wordt je onbewust van je nachtelijke ervaringen doordat je je als het levende - de menselijke geest - door vereenzelviging lijkt te verbinden met je tegendeel: het niet levende, de stof. Je kunt daardoor hier jezelf niet meer zijn en verliest je zelfbewustzijn.
Als je echter overdag uittreedt door zelfbezinning en gebed, dan wordt je daarbij door je begeleiders geholpen. Iedere keer dat het mij overkwam, zag ik die bij mij. Hij/zij zorgt er dan ook voor dat je bij het opnieuw intreden na zo'n ervaring niet onbewust wordt van wat je hebt meegemaakt en het als een jou bekende geheugeninhoud meeneemt. Ik kan me die uittredingservaringen daardoor heel goed herinneren.
Als je je inzet voor je geestelijke groei, kan ik je verzekeren dat jouw begeleiders ook bij jou zijn. Zij laten een uittreding gebeuren als het leerzaam is en zinvol voor je vorderingen op je pad, zij helpen jou hiermee en beschermen je lichaam als dat onbewoond achterblijft op aarde. Zij helpen je ook bij het opnieuw intreden. Je begeleiders weten altijd wat er in je omgaat. Als je daardoor in uitgetreden toestand verkeert en je wilt weer terug, dan weten zij dat en zullen je weer laten intreden in je lichaam.
Doordat er meestal alleen over 'uitreden' wordt gesproken en nooit over het daarop volgende 'intreden', krijgt dat woord 'uittreden' een wat beladen, beangstigende betekenis... alsof je daarna niet meer naar je stoffelijke levensvorm op aarde terug zou kunnen. Dat is echter niet zo, want zolang je op aarde een lichaam hebt, blijf je op etherische wijze door de levensdraad met je lichaam verbonden en je zult er daardoor ook altijd weer intreden, zolang het je tijd van overgaan nog niet is. Alleen bij het overlijden wordt die levensdraad verbroken en alleen dan kun je niet meer terug naar je lichaam. Maar dan is het voor deze keer ook wel weer genoeg geweest!
Ik heb het uittreden ervaren als een heel natuurlijk gebeuren. Het gebeurt gewoonlijk altijd bij inslapen en wakker worden, maar dan ben je onbewust van wat er gebeurt; terwijl je het bij het uittreden daarentegen bewust meemaakt, geholpen door je begeleiders.
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^