Watchtower online library - Kruis
Inhoud
Definitie
Wat is de oorsprong van het kruis van de christenheid?
Is de verering van het kruis een schriftuurlijk gebruik?
Definitie
Definitie: Het strafmiddel waaraan Jezus Christus werd terechtgesteld, wordt door het merendeel van de christenheid aangeduid als een kruis. Deze uitdrukking is afgeleid van het Latijnse 'crux'. Waarom beelden Wachttoren-publikaties Jezus af aan een paal, met de handen boven zijn hoofd, in plaats van aan het traditionele kruis?
Het Griekse woord dat in veel moderne bijbelvertalingen wordt weergegeven met 'kruis' ('martelpaal' in NW), is 'stauros'. In het klassieke Grieks betekende dit woord louter een rechtopstaande paal of staak. Later raakte het ook in gebruik voor een terechtstellingspaal [L. 'stipes'] met een dwarsbalk [L. 'patibulum']. The Imperial Bible-Dictionary erkent dit en zegt: "Het Griekse woord voor kruis, 'stauros', is in de eigenlijke betekenis van het woord een paal, een opstaande mast of afrasteringspaal, waaraan van alles kon worden gehangen, of die kon worden gebruikt voor het ompalen (omheinen) van een stuk grond. ... Zelfs onder de Romeinen schijnt de 'crux' (waarvan ons woord 'kruis' is afgeleid) van oorsprong een rechtopstaande paal te zijn geweest." [een 'crux simplex'] - Onder redactie van P. Fairbairn (Londen, 1874), Deel I, blz. 376.
Was dat het geval bij de terechtstelling van Gods Zoon? Het is opmerkenswaardig dat de bijbel ook het Griekse woord 'xulon' gebruikt om het middel aan te duiden waarvan men zich heeft bediend. Volgens A Greek-English Lexicon door Liddell en Scott is de betekenis hiervan: "Gekapt hout, dat voor gebruik gereed is: brandhout, timmerhout, enz. ... stuk hout, blok, balk, stijl ... knots, knuppel ... paal waaraan misdadigers werden opgehangen ... van levend hout, boom."
Ook staat er: "... in NT gebruikt voor het kruis", en dan worden Handelingen 5:30 en 10:39 als voorbeelden aangehaald (Oxford, 1968, blz. 1191-92). In die verzen vertalen SV, Lu en KB 'xulon' met 'hout'. (Vergelijk deze weergave met Galaten 3:13; Deuteronomium 21:22-23.)
In het boek The Non-Christian Cross door J.D. Parsons (Londen, 1885) staat: "In geen van de vele geschriften die het Nieuwe Testament vormen, komt ook maar één enkele zin voor waarin, in het oorspronkelijke Grieks, zelfs maar indirect te kennen wordt gegeven dat de 'stauros' die in het geval van Jezus werd gebruikt, anders was dan een gewone stauros, laat staan dat deze, in plaats van één stuk hout te zijn, uit twee stukken zou bestaan die in de vorm van een kruis aan elkaar zouden zijn bevestigd. ... Het is een voorbeeld van misleiding van de kant van onze kerkleraren, dat zij het woord 'stauros' met 'kruis' weergeven, wanneer zij de Griekse documenten van de Kerk in onze moedertaal vertalen en dat zij dan die vertaling ondersteunen door 'kruis' in onze woordenboeken op te nemen als de betekenis van het woord 'stauros'. Zij verzuimen zorgvuldig uit te leggen dat dit in de dagen van de Apostelen zeker niet de hoofdbetekenis van het woord was, ook lang daarna nog niet de hoofdbetekenis was, en áls het dat al ooit is geworden, dan alleen nog maar omdat - ondanks de afwezigheid van ondersteunend bewijsmateriaal - om een of andere reden werd aangenomen dat de specifieke 'stauros' waaraan Jezus werd terechtgesteld, die specifieke vorm had [van het Latijnse kruis ✝︎]." - Blz. 23, 24; zie ook The Companion Bible (Londen, 1896), Appendix nr. 162.
Het bewijsmateriaal geeft derhalve alle aanleiding tot de conclusie dat Jezus aan een rechtopstaande paal gestorven is en niet aan het traditionele [Latijnse] kruis.
terug naar de Inhoud
Wat is de oorsprong van het huidige kruis van de christenheid?
"In bijna alle delen van de oude wereld zijn verschillende voorwerpen uit perioden ver vóór het christelijke tijdperk gevonden, waarop kruisen van verschillende vormen waren aangebracht. India, Syrië, Perzië en Egypte hebben daar allemaal talloze voorbeelden van opgeleverd [het zonnewiel ⨁ en ⨂, later het Griekse kruis genoemd] ... Het gebruik van het kruis als een religieus symbool in voorchristelijke tijden en onder niet-christelijke volken kan waarschijnlijk als nagenoeg universeel worden bezien." - Encyclopædia Britannica (1946), Deel 6, blz. 753.
"De vorm van het [uit twee balken bestaande] kruis vond zijn oorsprong in het oude Chaldea, en werd in dat land en in aangrenzende landen, met inbegrip van Egypte, gebruikt als het symbool van de god Tammuz (omdat het kruis de vorm had van de mystieke Tau, de eerste letter van zijn naam).
Tegen het midden van de 3de eeuw n.Chr. waren de kerken van bepaalde leerstellingen van het christelijke geloof afgeweken of hadden die verdraaid. Om het aanzien [en het aantal] van het afvallige kerkelijke stelsel te vergroten, werden er heidenen in de kerken opgenomen die niet waren wedergeboren door geloof, en hun werd toegestaan grotendeels aan hun heidense tekens en symbolen vast te houden. Vandaar dat de Tau of de T, in de meest voorkomende vorm met de dwarsbalk wat verlaagd, werd overgenomen als symbool voor het kruis van Christus." - An Expository Dictionary of New Testaments Words (Londen, 1962), W.E. Vine, blz. 256.
"Het is vreemd, en toch onweerlegbaar een feit, dat het Kruis eeuwenlang vóór de geboorte van Christus en sindsdien in landen die niet door de leer van de Kerk zijn beroerd, als een heilig symbool werd gebruikt. ... De Griekse Bacchus, de Tyrische Tammuz, de Chaldeeuwse Bel en de Noorse Odin werden voor hun aanbidders alle door de een of andere kruisvorm gesymboliseerd." - The Cross in Ritual, Architecture and Art (Londen, 1900), G.S. Tyack, blz. 1.
"Het kruis in de vorm van de 'crux ansata' [ankh-kruis] ... werd door de Egyptische priesters en opperpriester-koningen in de handen gehouden als het symbool van hun autoriteit als priesters van de Zonnegod en werd 'het Levensteken' genoemd." - The Worship of the Dead (Londen, 1904), kolonel J. Garnier, blz. 226.
"Overal op Egyptische monumenten en graven vindt men verschillende afbeeldingen van kruisen en deze worden door vele autoriteiten als symbolen van de fallus [een weergave van het mannelijke geslachtsorgaan] of de coïtus [geslachtsgemeenschap] beschouwd. ... In Egyptische graven treft men de crux ansata (hengselkruis, kruis met een cirkel of hengsel aan de bovenzijde) naast de fallus aan."- A Short History of Sex-Worship (Londen, 1940), H. Cutner, blz. 16, 17; zie ook The Non-Christian Cross, blz. 183.
"Deze kruisen werden gebruikt als symbool voor de Babylonische zonnegod, (zie boek) en werden voor het eerst waargenomen op een muntstuk van Julius Caesar, 100-44 v.Chr., en daarna op een muntstuk dat door Caesars opvolger Augustus in 20 v.Chr. werd geslagen. Op de muntstukken van Constantijn is (zie boek) het het meest voorkomende symbool; maar hetzelfde symbool wordt gebruikt zonder de omringende cirkel, en met de vier gelijke armen verticaal en horizontaal gericht; en dit was het symbool dat men in het bijzonder als het 'zonnewiel' vereerde.
Het zij nog vermeld dat Constantijn een zonaanbidder was en niet eerder lidmaat van de 'Kerk' werd dan een kwart eeuw na - volgens de legende - zo'n kruis in de hemel te hebben gezien." - The Companion Bible, Appendix nr. 162; zie ook The Non-Christian Cross, blz. 133-141.
terug naar de Inhoud
Is de verering van het kruis een schriftuurlijk gebruik?
1 Kor. 10:14: "Mijn geliefden, ontvliedt de afgoderij." (Een afgod is een beeld of symbool dat een voorwerp van intense toewijding, verering of aanbidding is.)
Ex. 20:4-5, KB: "Gij zult u geen gesneden beeld of enige gelijkenis maken van al wat boven in de hemel of beneden op de aarde of in het water onder de aarde is. Gij zult ze niet aanbidden of dienen." (Merk op dat volgens Gods gebod zijn volk niet eens een beeld mocht maken waarvoor men zich zou neerbuigen.)
Interessant is de volgende opmerking in de New Catholic Encyclopedia: "De uitbeelding van Christus' verlossingsdood op Golgotha komt niet in de symbolische kunst van de eerste christelijke eeuwen voor. Onder invloed van het oudtestamentische verbod op gesneden beelden, waren de vroege christenen er afkerig van zelfs het middel waaraan de Heer heeft geleden, af te beelden." - (1967), Deel IV, blz. 486.
Omtrent eerste-eeuwse christenen zegt de History of the Christian Church: "Men maakte geen gebruik van het crucifix en evenmin kende men een stoffelijke voorstelling van het kruis." - (New York, 1897), J.F. Hurst, Deel I, blz. 366.
Maakt het werkelijk wat uit als men een kruis dierbaar acht, zolang men het niet aanbidt?
Hoe zou u het vinden als één van uw dierbaarste vrienden op grond van valse beschuldigingen was terechtgesteld? Zou u een afbeelding van het terechtstellingsmiddel maken? Zou u het graag in uw bezit hebben of zou u het liever uit de weg gaan?
In het oude Israël weenden ontrouwe joden over de dood van de valse god Tammuz [Tammuz stond op in de lente en deed het gewas groeien, hij stierf in de herfst zodat het gewas kon worden geoogst]. Jehovah noemde wat zij deden 'iets verfoeilijks' (Ezech. 8:13-14). Volgens de geschiedenis was Tammuz een Babylonische god en werd het T-kruis als zijn symbool gebruikt. Babylon was vanaf het begin in de dagen van Nimrod tegen Jehovah gekant en een vijand van de ware aanbidding (Gen. 10:8-10; Jer. 50:29). Door het kruis dierbaar te achten, eert men dus een symbool van een tegen de ware God gekante aanbidding.
In Ezechiël 8:17 wordt verklaard, dat de afvallige joden ook 'de rank naar Jehovah's neus uitstaken'. Hij beschouwde dit als 'verfoeilijk' en 'krenkend'. Waarom? Deze 'rank', zo verklaren sommige commentatoren, was een bij de fallusaanbidding gebruikte afbeelding van het mannelijke geslachtsorgaan. Hoe zal Jehovah dan denken over het gebruik van het kruis, dat, zoals wij gezien hebben, in de oudheid als een symbool bij de fallusaanbidding werd gebruikt?
terug naar Jezus aan een paal terechtgesteld
terug naar het weblog
^