zelfdoding
Zelfdoding wordt ook 'zelfmoord' genoemd, maar dit is niet een juist woord. Onder 'moord' wordt namelijk verstaan: het met voorbedachte rade beëindigen van het leven van een ander, dus het met opzet dóden van een ánder. Bij zelfdoding gaat het om het met opzet doden van zichzélf. Zelfdoding is een besluit en een daarop volgende handeling om te sterven, die bewust lijkt te zijn genomen en voorbereid, als de betrokkene in een ongewenste en uitzichtloze toestand is terechtgekomen.
Het kenmerkende van de leerschool die de aarde voor de mens is, is het bestaan van de vrije keuze. Die vrijheid van keuze is een onvermijdelijk vereiste om zelf over de eigen geestelijke vermogens te kunnen beschikken. Dat is een noodzaak om op eigen kracht de geestelijke vermogens zelf tot ontwikkeling te kunnen brengen door levenservaringen te verwerken. Alleen daardoor worden zij tot een onvervreemdbaar eigendom. Dat betekent dat iedere dwang van buitenaf door leefregels aan de mens op te leggen (door religieuze of bestuurlijke instellingen), het kenmerk van de leermethode van de aardse leerschool tegenwerkt.
Die vrijheid van keuze betekent, dat de mens ook de vrijheid heeft een einde te maken aan dit bestaan; wat begrijpelijk en invoelbaar wordt als de betrokkene in de genoemde ongewenste en uitzichtloze toestand is terechtgekomen, en alle hoop op verbetering is vervlogen. Als dit niet al samenhing met het lot, de levensbestemming, dan betekent dat een voortijdig einde van het te leven bestaan. Het 'sterven' (stijf worden) van het lichaam en daardoor het overlijden van de geest, het 'overgeleid worden' (de oude betekenis van het woord) naar de geestelijke wereld, vindt eerder plaats dan het tijdstip van de natuurlijke dood.
Het afwerken van het karma dat de bedoeling was voor dit bestaan, kan daardoor niet plaatsvinden. Het onafgewerkte laatste deel van het karma, dat op dít bestaan is gericht, kluistert de geest nu aan de geestelijke sfeer van de aarde gedurende de tijdsspanne tot aan het natuurlijke overlijden; het onafgewerkte deel van het karma behoort immers tot het plan dat de geest zichzelf had voorgenomen hier uit te voeren - wat niet gebeurt, waardoor de geest door de eigen aandrang op de aarde blijft gericht. Dat verhindert de geest gedurende die tijd terug te keren naar thuis, de eigen wereld in de geest.
De wijze waarop de geest in de geestelijke wereld wordt ontvangen, hangt samen met de reden van de zelfdoding. Daar begeleiders in de geestelijke wereld door eigen ervaring heel goed begrijpen wat voor een waagstuk een bestaan op aarde is, zal de overleden geest met liefde worden ontvangen als die zich tot het uiterste heeft ingezet zich in zijn of haar benarde toestand te handhaven.
Betreurenswaardig is alleen dat de mogelijkheid karma af te werken en volgende stappen te zetten op het pad van geestelijke ontwikkeling, verloren is gegaan. Er moet nu worden gewacht tot zich op aarde nieuwe omstandigheden voordoen die dat weer mogelijk maken.
terug naar de vragenlijst
^