de zin van ziek zijn
Als menselijke geest zijn wij ooit door verdichting van Gods eigen licht en warmte uit de goddelijke algeest voortgekomen als algeestvonken, met in aanleg de mogelijkheid zich te ontwikkelen tot Gods godenkinderen. Om zoals God zelf volkomen zelfstandig te worden, was het noodzakelijk ons als menselijke geest in de gelegenheid te stellen zelf onze leermeester te zijn; wij moesten op een ontwikkelingsweg worden geplaatst, waarop wij ons op eigen kracht zouden kunnen ontwikkelen. Alleen zo zouden wij zelfstandig en in vrijheid onze eigen aanleg - onze goddelijkheid - kunnen verwerkelijken. Daartoe kregen wij op die weg de mogelijkheid om in vrijheid zelf keuzes te maken en vervolgens daarvan te leren door de gevolgen van die vrije keuzes zelf te ondergaan: óf nog tijdens hetzelfde bestaan óf in een daarop volgend bestaan.
Wij begonnen in het verre verleden zelf aan die ontwikkelingsweg vanuit de goddelijke algeest en waren ons er daardoor toentertijd van bewust aan die weg te beginnen. Wij beseften in het begin ook de diepe betekenis van die weg; maar wij waren ons er ook van bewust dat het een weg met gevaren was, want door die keuzevrijheid zou ook een verkeerde keuze kunnen worden gemaakt... een keuze die de goddelijke orde van Gods schepping zou kunnen verstoren, door in te gaan tegen de bedoeling van onze ontwikkeling: zelfverwerkelijking en hereniging met God.
Door die vrijheid van keuze zouden we in plaats van voor onszelf én voor God, ook alleen voor onszelf kunnen kiezen. Door die zelfgerichtheid zouden we echter niet meer beantwoorden aan het doel van de weg: zelfverwerkelijking én hereniging, maar zouden wij het bij die zelfverwerkelijking laten blijven. Daardoor zou de algemene ontwikkeling van de menselijke geest stil komen te staan door zelfgerichtheid, door zelfzucht: door hebzucht, regelzucht, eigendunk en heerszucht. Door díe eigenschappen in ons te ontwikkelen, raakt het verheven doel uit het oog verloren en gaan wij van het pad afwijken, waardoor de goddelijke orde van de schepping - bewust of onbewust - door ons wordt verstoord.
Aangezien die goddelijke orde toch het doel is - de uiteindelijke hereniging van alle tot ontwikkeling gekomen menselijke geesten met God - zal op een zeker tijdstip die aanvankelijke verstoring van Gods orde weer moeten worden hersteld: een noodzaak die 'karma' wordt genoemd. Karma is een persoonlijk weer goed maken in Gods schepping van wat ooit door eigen zelfgerichte keuzes verkeerd is gegaan in de omgang met medemensen, die immers allen in aanleg Gods godenkinderen zijn. Alleen door dat 'boeten', dat 'weer goedmaken', kan de persoonlijke ontwikkeling weer verdergaan.
Om het verstoorde evenwicht te herstellen, moeten wij nu zelf ondergaan wat wij ooit een ander - en door die ander ook God - hebben aangedaan: zijn orde verstoren. Iedere mens is immers een onvervreemdbaar onderdeel van Gods schepping!
Dat herstel geschiedt door in onze eigen levensvorm - het lichaam, onderdeel van de schepping - zélf een verstoring daarvan mee te maken, een verstoring van de orde van het lichaam die hier 'ziekte', 'ziek zijn' wordt genoemd. Het doormaken van een ziekte heeft voor de mens die dit moet ondergaan als verheven doel de goddelijke orde van de schepping zelf weer te herstellen; waardoor de weg naar het doel ervan - zelfverwerkelijking en hereniging met God - weer wordt geopend.
Het mee moeten maken van een ziekte kan op zichzelf echter een verschrikkelijke ervaring zijn, zeker door de toestand van onbewuste vereenzelviging, juist met dat lichaam, waarin de mens hier verkeert. Ziek zijn is immers de ervaring dat het lichaam kwetsbaar en vergankelijk, en daardoor de gezondheid broos is, wat angst en pijn tot gevolg kan hebben.
Geestelijke inzichten omtrent de zin van ziek zijn, moeten voordien zijn gerijpt om de betekenis van het ziek zijn ook tijdens het meemaken ervan te kunnen zien in het betekenisvolle licht van de eeuwigheid. Wat hier als een schijnbaar zinloze kwelling wordt ervaren, zal thuis blijken bevorderlijk te zijn geweest voor de voortgang van onze geestelijke groei op weg naar God.
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^