hooggevoelig (hoogsensitief)
Het begrip 'hooggevoelig of hoogsensitief persoon' werd halverwege de jaren negentig bedacht door de psychologen Elaine Aron en Arthur Aron. Elaine Aron publiceerde in 1996 haar boek 'The Highly Sensitive Person' (HSP) en sindsdien is er een blijvende belangstelling voor het onderwerp.
Er bestaat geen officiële diagnose van 'hooggevoeligheid' of 'hoogsensitieve persoonlijkheid'. Als je volgens de vragenlijsten een hooggevoelige persoon bent, betekent dat dus niet dat je een psychische aandoening hebt. Hooggevoeligheid is als een persoonlijkheidskenmerk aangeduid, die erop wijst, dat er een verhoogde gevoeligheid bestaat voor zowel positieve als negatieve invloeden uit de omgeving.
Als er ooit tegen je is gezegd dat je 'te gevoelig' bent, dat je 'te goed bent voor deze wereld' of dat je 'niet zo veel moet denken' - vooral door mensen die jij juist ongevoelig vindt of van wie je vindt dat ze eens wat meer zouden moeten nadenken - dan is dat een aanwijzing dat je een hooggevoelig persoon bent.
Er zijn een aantal eigenschappen die hooggevoelige personen min of meer gemeen hebben:
- ze hebben een rijk innerlijk leven, met diepe gedachten en sterke gevoelens daarbij;
- ze trekken zich graag in eenzaamheid terug om over allerlei onderwerpen na te denken;
- ze voelen zich aangetrokken tot geestelijke beschouwingen;
- ze hebben een levendige fantasie en kunnen daar helemaal in opgaan (dagdromen);
- ze worden diep ontroerd door schoonheid, uitgedrukt in kunst of in de natuur;
- ze voelen de stemming aan waarin anderen verkeren en die kan hun eigen stemming beïnvloeden;
- ze zijn gewetensvol en trachten fouten te vermijden;
- ze zijn zorgzaam en hebben rechtvaardigheidsgevoel;
- ze onderschatten zichzelf en voelen zich onzeker als ze de wereld in moeten;
- ze voelen de behoefte zich terug te trekken, vooral in drukke tijden, het liefst in een stille kamer of in de natuur;
- ze vermijden gewelddadige films of tv-programma's omdat zij ze te intens aanvoelen, wat hun innerlijke evenwicht verstoort;
- ze worden ontstemd door zintuiglijke prikkels zoals luidruchtige menigten, felle lichten of harde muziek.
De oorzaak van deze hooggevoeligheid is, dat tijdens de geboorte in deze stoffelijke, ongeestelijke wereld, er in het toegankelijke geheugen een vage herinnering aan de geestelijke wereld levend is gebleven in deze wereld. Daardoor blijft hun aandacht deels gericht op de eigen binnenwereld en voelen ze zich niet helemaal thuis in deze wereld, waar niets hen aan iets geestelijks herinnert. Maar helaas is de herinnering vaag en zolang zij nog geen duidelijke levensbeschouwing hebben, ervaren zij een zekere bestaansangst. Die kan worden opgeheven door vertrouwen te krijgen in een op de geest gerichte levensbeschouwing.
De vage geheugeninhoud die op de geestelijke wereld betrekking heeft, beïnvloedt de sfeer van de binnenwereld en daardoor de vermogens. Daardoor kunnen een aantal chakra's min of meer geopend zijn, waardoorheen de stemming van anderen wordt aangevoeld.
Afhankelijk van de mate van hooggevoeligheid voelen zij zich een vreemde op deze wereld en kunnen zij ertoe overgaan die te ontvluchten door het gebruik van alcohol en/of drugs. Ongunstige jeugdervaringen en/of onbegrip voor de hooggevoelige persoonlijkheid uit de omgeving, die het zelfgevoel hebben gekwetst, kunnen die neiging versterken. Door het gebruik van drugs kunnen gedeeltelijke uittredingen voorkomen (het gevoel 'high' te zijn of een 'bad trip' meemaken), waardoor de band met de geestelijke wereld kan worden versterkt en het drugsgebruik moeilijk kan worden gestopt.
Het gaat er dan om het gekwetste zelfgevoel te versterken door die geestelijke literatuur te lezen, die een duidelijk beeld geeft wie de mens in wezen is: een vermogende levenskracht, het eeuwige leven, want alleen voor een duidelijk beeld van jezelf kun je een gevoel van vertrouwen ontwikkelen.
terug naar de woordenlijst
terug naar het weblog
^