vergeving, vergevingsgezindheid
Vergeven betekent: iemand van schuld vrijmaken, van diens schuld ontheffen, niet meer schuldig achten. Vergeven betekent dat je iemand, die zich in jouw ogen eerst schuldig heeft gemaakt door zich kwetsend te gedragen, door latere redelijke en zedelijke overwegingen die schuld niet meer aanrekent.
Onderdrukte en daardoor onverwerkte ervaringen zoals teleurstelling en boosheid, kunnen zijn veroorzaakt door die mensen, die jou in je jeugd hebben begeleid. Door hun eigen, nog onbewust vereenzelvigde of eenzijdige houding en door daarmee samenhangende, kwetsende uitspraken of gedragingen, hebben zij je mogelijk verdriet kunnen aandoen - vaak zonder dat zelf te beseffen.
Doordat je dat op jonge leeftjd nog niet kon verwerken, kunnen die verdrietige ervaringen door onderdrukking in je geheugen op de achtergrond terecht komen, verbonden met in de jaren opgehoopte afkeer en wrevel. Doordat dit alles geleidelijk is ontstaan, kan het voorkomen dat je je van de samenhang slechts vaag bewust bent en door je eigen onderdrukking niet meer weet wat de oorzaak is van je huidige, stille wrok.
Van die nog steeds aanwezige bron van mogelijke boosheid, als de herinnering eraan door bepaalde ervaringen in het heden weer levend zou worden, ben je echter voornamelijk zelf het slachtoffer! De ander is zich er meestal nauwelijks van bewust, wat zijn of haar gedrag in het verleden bij jou aan gemoedsaandoeningen heeft opgewekt en achtergelaten. Deze aandoeningen van vroeger, waarvan de ervaringen onderdrukt en daardoor onverwerkt in de ziel aanwezig zijn, kunnen nog dagelijks van daar- uit je innerlijke evenwicht verstoren als zij worden geraakt. Zij kunnen dan gedrukte stemmingen en onbegrijpelijke dwanggedachten veroorzaken.
Door zelfonderzoek, op eigen kracht of met hulp van anderen, kun je je van de oorzaak ervan bewust worden en trachten de ervaring alsnog te verwerken. Wees je er daarbij van bewust, dat die aandoeningen alleen konden ontstaan door de wisselwerking in het verleden tussen twee, beide door eenzijdigheid nog onvolmaakte persoonlijkheden. De oorzaak van hun ontstaan ligt meestal bij beiden, in de botsing tus- sen twee onbewust vereenzelvigde, gehechte en eenzijdige karakters.
Als je na verstandelijke bewustwording van de oorzaak van die moeilijkheden, toch verongelijkt blijft verlangen naar genoegdoening voor het toentertijds door de ander aangerichte leed, zul je ook blijvend door je eigen boosheid worden achtervolgd. Is ook dit verband tot je doorgedrongen, dan is er één moeilijke, maar onmiddellijke weg om boven je boosheid uit te groeien: door haar in evenwicht te brengen met vergevingsgezindheid.
Streef om die vergevingsgezinde houding te bereiken niet alleen naar een niets ontziende kennis van éigen onvolmaaktheden, eigen gehechtheden en eenzijdigheden, maar tracht daarnaast tevens begrip op te brengen voor dezelfde onvolkomenheden in het karakter van de kwetsende persoon. Verdiep je daartoe, ondanks alles, ook in de persoonlijkheid van de ánder en leef je in zijn of haar omstandigheden in.
Tracht de toestand waarin de persoonlijke moeilijkheden tussen beiden groeiden, ook te zien vanuit het standpunt van de ander en gebruik je denkvermogen om de loop van de wisselwerking tussen beide karakters te ontrafelen. Daardoor kom je er boven te staan en kun je het gebeurde overzien, zonder er weer door te worden overweldigd.
De begrípsmatige verwerking door het denken moet vergezeld gaan van een gevóelsmatige: een persoonlijk bezig zijn met die ander. Een begripsmatige verwerking is afstandelijk en raakt je niet persoonlijk. Daardoor heeft zij op zichzelf geen genezende werking. Dat heeft zij alleen als het verstandelijke inzicht samengaat met een gevoelsmatige benadering, waardoor je ook persoonlijk bij de verwerking betrokken raakt.
De stap naar deze gevoelsmatige betrokkenheid is het moeilijkst te zetten; maar doordat zij zelfwerkzaamheid en persoonlijke inzet vereist, en zo een omvormende uitwerking op jóu heeft, is zij ook genezend.
terug naar de woordenlijst V
terug naar het weblog
^