willen
Het willen is het vermogen van de geest bewust en beheerst te handelen, zowel in zichzelf, in de eigen binnenwereld als ook in de buitenwereld.
Als de geest wil dan vorm de geest zelf in zichzelf de geestelijke warmte om in een zodanige warmtetoestand, wat dan een krachttoestand is, dat de geest in staat is om de gedachten en gevoelens, die door te denken en te voelen zijn gevormd, naar buiten toe te uiten en in een uitspraak of handeling vorm te geven.
De wilskracht is om te beginnen de kracht die de geest gebruikt als de voortdrijvende kracht achter het waarnemen, denken en voelen in zichzelf, en vervolgens ook achter het uitvoeren van de zo gevormde gedachten, gevoelens en besluiten naar buiten. De geest leidt de wilskracht met behulp van de overige vermogens, maar omgekeerd ontleent de geest de mogelijkheid om met hen werkzaam te zijn, aan de kracht van de wil. Waarnemen, denken en voelen zijn met andere woorden innerlijke wilshandelingen van de geest.
Het waarnemen staat aan het begin van de geestelijke werkzaamheid, het handelen, als een uitdrukking van het willen, aan het einde ervan. Maar omgekeerd kan de geest ook beginnen met te besluiten iets te willen waarnemen. De geest kan zich bewust zijn van een bepaald vraagstuk en besluiten, het nader te willen onderzoeken. Het gebeuren begint dan met het bewuste willen en mondt vervolgens uit in een waarneming.
De wilshandeling is de uiting van een - door het denken en voelen gevormd - antwoord op iets, wat de geest eerst heeft waargenomen - bijvoorbeeld een bepaald vraagstuk. Door de verwerking ervan en de daarop volgende wilshandeling wordt daar iets aan veranderd. Vervolgens wordt een nieuwe waarneming noodzakelijk, om het gevolg van de handeling opnieuw met het denken en voelen te kunnen beoordelen.
Zo ontstaat in de geestelijke verwerking een kringloop. Door iedere wilsuiting in de vorm van een handeling of uitspraak, breng de geest een bepaalde verandering aan in de omgeving, die de geest weer wil waarnemen. De geest wil zien (waarnemen) en beoordelen (denken en voelen), wat die doet (willen)! De geest wil blijven waarnemen of het denken, voelen en willen zinvol zijn geweest en in overeenstemming met de eigen bedoelingen en de werkelijkheid om zich heen.
Door deze wisselwerking 'leeft' de waarneming als het ware van de wilsuiting en omgekeerd. Hoewel zij het begin en einde van de verwerking zijn, zijn zij in de kringloop van de vermogens daardoor toch met elkaar verbonden en houden elkaar voortdurend werkzaam.
In sommige levensbeschouwingen wordt gesteld dat het de wil is die denkt en voelt. Deze opvatting komt voort uit de eenzijdige vereenzelviging van de geest met de wil. Daardoor wordt niet gezien dat het de géést is, die wil denken en wil voelen, en naar aanleiding van het genomen besluit vervolgens iets wil doen.
Anderen gaan ervan uit dat er een 'vrije wil' zou bestaan. Zoals hierboven is uiteengezet, kan de wil niet vrij zijn, maar wordt die aangestuurd door de overige vermogens. Een wilskracht die vrij zijn gang zou kunnen gaan, zou een volkomen wanordelijk en doelloos gedrag tot gevolg hebben (een verschijnsel dat zich helaas niet zelden voordoet).
Dit zegt in het Oude Testament Jezus Sirach hierover:
Wijsheid van Jezus Sirach 15:14-15
De Heer zelf heeft de mens in het begin gemaakt en hem de vrijheid gegeven zelf te beslissen.
Als je het wilt kun je de geboden naleven, Hem trouw zijn omdat je daarvoor kiest.
In de astrologie komt de betekenis van Mars overeen met het willen, in de I Tjing (I Ching) de betekenis van Kan (Kan). Kan betekent onder andere: 'moeite', 'inspanning', 'voortbeweging', 'toewijding'.
terug naar de woordenlijst W
^