De zonsverduistering op aarde is enig in zijn soort


Een zonsverduistering door de maan ontstaat, als de voortdurend wisselende baan van de maan *) zo tussen de zon en de aarde doorgaat, dat daarbij vanaf de aarde gezien de zonneschijf wordt bedekt.
Na haar ontstaan draaide de maan haar rondes dichter bij de aarde, maar door de middelpuntvliedende kracht is die baan in de loop van miljoenen jaren wijder geworden. De maan is nu zover van de aarde verwijderd, dat de verhouding tussen de afstanden van de zon en de maan tot de aarde en de verhouding van hun betrekkelijke grootte, zodanig is, dat de maanschijf die van de zon vrijwel bedekt, als de maan tussen de aarde en de zon staat. Doordat de buitenste rand van de zonneschijf nog net buiten die van de maan uitsteekt, is dan op aarde de krans van de zon, de corona, te zien, wat als natuurverschijnsel een indrukwekkend schouwspel is.
In het zonnestelsel zijn acht planeten en een paar dwergplaneten, die samen 200 manen hebben. Alleen Saturnus heeft drie manen die zo groot zijn, dat zij vanaf Saturnus gezien de zonneschijf zouden kunnen bedekken; maar hun vorm is onregelmatig en niet zo mooi rond als die van de maan, zodat hun zonsverduistering niet met die van de maan is te vergelijken.
Het feit dat in dit tijdperk dat de mensheid de aarde bewoont, er een vrijwel volmaakte zonsverduistering is te zien vanaf de aarde, is in dit zonnestelsel uniek te noemen. **)

*) Planeten en manen trekken geen stabiele banen rond de zon of planeten, maar die zijn min of meer onregelmatig en beïnvloeden ook elkaars omloop. Zo trekt de maan zijn banen rond de aarde in de ruimte van een torus (driedimensionaal omwentelingslichaam) zoals een opgeblazen autobinnenband.

**) In de tijd dat de Nasca-indianen het zuiden van Peru bevolkten en er hun indrukwekkende, enorme tekeningen in de woestijn maakten, waren er veel zonsverduisteringen. De Nasca's gingen ervan uit dat de zwarte schijf die zij zagen, de pupil van Gods oog was, die daar doorheen naar de aarde keek.

terug naar het antropisch principe

terug naar het weblog






^