Minoïsche ronde tempel op Kreta
Op het eiland Kreta is een mysterieus, rond bouwwerk van 4.000 jaar geleden gevonden
Bron: Archeologie Magazine Online, 28-06-2024
Inhoud
1. Minoïsche ronde tempel
2. Een mogelijke, godsdienstige betekenis
1. De Minoïsche ronde tempel
Op het Griekse eiland Kreta hebben archeologen een groot rond bouwwerk opgegraven van ruim 4.000 jaar geleden uit de Minoïsche beschaving. De ruïne bestaat uit vier kleinere, centrale kamers in het midden, die worden omringd door acht getrapte muren en een gangenstelsel met meerdere ruimtes.
De functie van het mysterieuze bouwwerk wordt nog onderzocht.
Minoïsche paleizen en tombes
Het bouwwerk werd gevonden op een heuvel in de buurt van de plaats Kastelli en is ongeveer 1.800 vierkante meter groot (±430x430 m). Aan de hand van aardewerken scherven die in de ruïne zijn gevonden, schatten de archeologen dat het gebouw uit 2.000 tot 1.700 v.Chr. dateert. Dit is tevens de periode waarin de eerste paleizen van de Minoïsche beschaving op Kreta werden gebouwd, waaronder het beroemde paleis van Knossos.
Het ronde Minoïsche koepelgraf
De ronde vorm van het bouwwerk wijkt echter af van de paleiscomplexen, die meestal vierkant waren. Het ronde grondplan komt eerder overeen met Minoïsche koepelgraven, die de vorm van een bijenkorf hadden. Net als de graven had de centrale kamer van het gebouw waarschijnlijk een koepel- of kegelvormig dak. De archeologen gaan er echter van uit dat het bouwwerk bij Kastelli een andere functie had dan de paleizen of tombes.
De ligging op de steile heuvel moet het bouwwerk een prominente en opvallende plek in het landschap hebben gegeven
Ministerie van Onderwijs van Griekenland
Gebruikt om te offeren
Volgens de onderzoekers zijn de vele dierenbotten bij de opgraving namelijk een aanwijzing voor offerrituelen en offerfeesten, die bij het monument werden gehouden. De ligging op de steile heuvel van meer dan 400 meter hoog, moet het bouwwerk bovendien een vooraanstaande en opvallende plek in het landschap hebben gegeven. Dit wijst er volgens de onderzoekers op, dat het een belangrijke plaats was voor de gemeenschap die het bouwwerk heeft gebouwd.
Waar het monument voor diende en wat de relatie was tot andere Minoïsche bouwwerken, hopen de archeologen met verder onderzoek te achterhalen.
Aan de hand van scherven aardewerk schatten de archeologen dat het gebouw uit 2.000 tot 1.700 v.Chr. dateert
Ministerie van Onderwijs van Griekenland.
De Minoïsche beschaving
De Minoïsche beschaving uit de bronstijd vestigde zich tussen ongeveer 3.000 en 1.200 v.Chr. op Kreta en was een van de eerste grote beschavingen van de wereld. Vanwege de centrale ligging in de Middellandse Zee had zij belangrijke handelsbetrekkingen met andere zeevarende culturen in het gebied.
De Minoïsche beschaving was complex en ontwikkeld. Zo waren de Minoëers de uitvinders van het oudst bekende Europese schrift, maakten ze grote paleizen en kunstwerken en stonden ze bekend om hun gewaardeerde smeedkunst. Waar de beschaving vandaan kwam en hoe zij aan een einde kwam, staat tot op de dag van vandaag echter ter discussie.
De Minotaurus
De Minoïsche beschaving ontleent haar naam aan de mythische koning Minos, die over Kreta zou hebben geregeerd. Volgens de mythologie was de zoon van Minos de Minotaurus, een wezen dat half mens half stier was. Omdat de Minotaurus mensenvlees at en zo een gevaar vormde voor de buitenwereld, liet Minos zijn zoon opsluiten in een ingewikkeld labyrint. Elk jaar werden er zeven Atheense jongens en meisjes aan de Minotaurus geofferd door ze het labyrint in te sturen. In het derde jaar offerde de Griekse held Theseus zich op om het labyrint te betreden, waar hij het wezen uiteindelijk wist te doden en dank zij de draad van de koningsdochter Ariadne de uitgang uit het labyrint kon vinden.
terug naar de Inhoud
2. Een mogelijke, godsdienstige betekenis
Een rond, koepelvormig gebouw, met een gelijkbenig kruis in het midden van de cirkel, in een vierkant geplaatst, bovenop een heuvel, zo dicht mogelijk bij de zon, in een tijd dat megalithische bouwwerken de bedoeling hadden de mensheid op aarde met de kenmerken van jaarlijkse zonsomloop - zomer- en winterzonnewende, dus de hemelse orde - te verbinden, met een doolhof eronder en waar werd geofferd, dit wijst hoogstwaarschijnlijk op aanbidding van de zon. Bovendien plaatst een koepel de daaronder aanwezigen onder de bescherming van de koepelvormig gedachte kosmos.
De kans is daardoor groot dat het Minoïsche bouwwerk een godsdienstige betekenis had en verband hield met de betekenis van de zonnetempels op Malta en de Asklepiostempels (Asklepios was een zoon van zonnegod Apollo) in Griekenland.
Eeuwen later werden kerken in het Midden-Oosten gebouwd als koepelkerk op een zodanige wijze, dat vier vierkanten in elkaar werden geschoven om in het midden een cirkel met een gelijkbenig kruis te vormen, een afbeelding van het zonnewiel, met daarboven de inwendige koepel als verbinding met de kosmos.
De slaaptempel
De Grieken hadden in Egypte - waar de Minoëers ook kwamen - de 'slaaptempel' leren kennen: een gebouw met bedden voor zieken, die door ritmisch gezang of fluitspel werden gehypnotiseerd, wat 'incubatio' werd genoemd. Zij traden daardoor uit en ontmoetten in de geestelijke wereld hun geestelijke begeleider, 'daimonion' ('demon') genoemd, die hen de diagnose en therapie voor hun ziekte meedeelde. Door die toe te passen, kon genezing worden bereikt, waarna in de tempel van de god Asklepios, de zoon van de zonnegod Apollo en geneesheer, dank werd geuit door er offers te brengen.
Tempelslaap of hypnotherapie in Epidauros, Griekenland
Het ronde gebouw op de afbeelding, het Tholos, is de tempel van Asklepios. Een theorie is dat de verering van Asklepios er in het labyrint onder de vloer, plaatsvond. Er wordt ook gezegd dat het labyrint symbool zou kunnen staan voor de donkere en aardse levensmachten in de Asklepioscultus.
De kosmos werd als een ronde koepel gedacht, daarom werden gebouwen die bedoeld waren in verbinding met de kosmos te komen, rond en koepelvormig gebouwd.
Slaaptempel
Slaaptempels (ook bekend als droomtempels of Egyptische slaaptempels) worden door sommigen beschouwd als een vroeg voorbeeld van hypnose, meer dan 4000 jaar geleden, onder invloed van de Egyptische god Imenhotep. Imenhotep diende als kanselier en als hogepriester van de zonnegod Ra in Heliopolis. Er werd gezegd dat hij een zoon was van de oude Egyptische demiurg, de scheppergod Ptah; zijn moeder was een sterveling, Khredu-ankh genaamd.
Slaaptempels waren een soort ziekenhuizen, waar een verscheidenheid aan kwalen werd genezen, waarvan er vele wellicht psychologisch van aard waren. De behandeling omvatte 'chanten': het ritmisch spreken of zingen van woorden of geluiden, die de patiënten in een trance-achtige of hypnotische toestand brachten, waarna hun dromen werden beoordeeld om de behandeling te bepalen. Meditatie, vasten, baden en offeren aan de beschermengel of andere geesten, waren daar vaak bij betrokken.
Slaaptempels bestonden ook in het Midden-Oosten en het oude Griekenland. In Griekenland werden ze gebouwd ter ere van Asklepios, de Griekse god van de geneeskunde en werden ze Asklepeions genoemd. De Griekse behandeling werd incubatie genoemd en was gericht op gebeden tot Asklepios voor genezing.
Een soortgelijke Hebreeuwse behandeling werd Kavanah genoemd en hield in, dat men de aandacht richtte op letters van het Hebreeuwse alfabet, die de naam van hun god speldden.
Epidauros omvatte een aantal tempels die aan Asklepios, zoon van de zonnegod Apollo, god van de geneeskunst, waren gewijd. In een gebouw stonden bedden voor de hulpvragers.
Het Tholos was een ronde tempel, aan Asklepios gewijd. In de vloer bevond zich een luik en een trap naar de kelder. In de kelder bevond zich een labyrinth, met in het midden een bron.
Daarboven stond het ronde gebouw. De kosmos werd als rond gedacht en de ronde vorm van het gebouw betekende de verbondenheid met de kosmos van hen, die zich erin bevonden.
terug naar de viereenheid
terug naar het weblog
^