Jakob Lorber - Aarde en Maan

Uitgeverij de Ster, Breda, 1990 ISBN 9065561129
Website: www.lorber.nl

Voorwoord
Zoals alle werken van Jakob Lorber moet ook het boek Aarde en Maan geheel vanuit de geest worden gelezen. Dit vereist een veelzijdige levensbeschouwing, anders dan de eenzijdige beschouwing van de schepping door veel natuurwetenschappers, die alleen de stoffelijke helft van de schepping in ogenschouw willen nemen.
Wat hier wordt uiteengezet, betreft geestelijke eigenschappen in de geestelijke wereld, die horen bij de aarde als de stoffelijke vorm ervan in deze stoffelijke wereld. [Freek]

Inhoud

de verhouding tussen geest, ziel en lichaam

Geest en ziel

Eerste deel A - De natuurlijke aarde
  Hoofdstuk 4 - Het wezen der materie
Eerste deel B - De geestelijke aarde
  Hoofdstuk 27 - Ontstaan en doel van de materie
  Hoofdstuk 52 - Geest en ziel in de mens
  Hoofdstuk 53 - Geest en ziel van Satana
  Adam en Eva
  Hoofdstuk 70 - Het Rijk van God
  is inwendig in de mens.
Tweede deel - de Maan
  Hoofdstuk 6 - Het magnetische ﬂuïdum

Eerste deel A - De natuurlijke aarde

Hoofdstuk 4 - Het wezen der materie
(1) Hierboven werd al opgemerkt dat het doel van de materie niet kan liggen in haar bestaan op zichzelf.
[...]
(3) Eens waren er reusachtig grote dieren op aarde en ook oerwouden met reusachtige bomen.
... de overblijfselen daarvan worden onder de naam steenkool aangetroffen.
[...]
Van die dieren worden hier en daar versteende beenderen gevonden en bewaard in wetenschappelijke natuurmusea ... [Darwins evolutietheorie]
[...]
(6) Maar dat al het bestaande een zekere vernietiging tegemoet gaat, dat is juist het treurige, zal menigeen zeggen.
(7) Ik zeg echter: Dat is helemaal niet treurig; want de materie is de dood, evenals het vlees de zonde is door de dood.
(8) Moeten dood en zonde dan blijven bestaan? Ik ben van mening dat het beter is alle vlees mettertijd verloren te laten gaan en daardoor het leven dat in de dood gevangen ligt, weer uit de materie vrij te maken, dan de materie te steunen en tenslotte al het vrije leven in de dood van de materie te laten overgaan, hetgeen toch nooit Mijn bedoeling kan zijn, daar Ikzelf als de eeuwige, almachtige oerkracht en macht van alle krachten en machten, Zelf het meest echte leven ben en dus niet voor de dood, maar slechts voor het leven werkzaam kan zijn.
(9) Omdat de materie alleen maar bestaat als een middel ter begeleiding en vrijmaking van het vrije leven, kan het onveranderlijke bestaan van de materie onmogelijk het doel daarvan zijn. Ze bestaat dus maar zo lang als ze er moet zijn als middel tot het doel; is door middel van haar een levendoel bereikt, dan vergaat ze weer alsof ze nooit heeft bestaan.

(10) Over het algemeen genomen is - zoals jullie reeds weten - de materie op zichzelf niets anders dan een doelmatige verschijningsvorm van Mijn uit Mijzelf gefixeerde [verdichte, vastgelegde] wil. (27)
(11) Daaruit volgt dat die materie weer op dezelfde manier opgelost kan worden als waarop ze werd geﬁxeerd [verdicht].
(12) Deze ﬁxering is juist het allerbelangrijkste punt in de materie of het levenbrengende en behoudende Principe. Wordt dit uit een materieel lichaam teruggetrokken, dan is het met die materie ook gedaan.

(13) Opdat echter voor de ogen van de mensen de dingen niet te plotseling zullen ontstaan of vergaan, laat Ik dit principe van Mijn wil nooit zo abrupt terugtreden en Ik grijp ook nimrner een punt zo plotseling aan, dat daardoor meteen iets in het leven zou worden geroepen of, in het tegengestelde geval, iets onmiddellijk zou vergaan.
Het langzaamst verloopt het proces van het ontstaan en vergaan van grote hemellichamen; waarom dat zo is, kunnen jullie nu al heel gemakkelijk begrijpen. Dat is nu juist ook het geval bij de aarde, namelijk dat haar levengevende zwaartepunt langzamerhand kleiner wordt, tot ook zij het lot van alle materie zal delen.
terug naar de Inhoud

Eerste deel B - De geestelijke aarde

Hoofdstuk 27 - Ontstaan en doel van de materie (9-2-1847)
(1) Bij het beschouwen van het geestelijke deel van de aarde zullen we - om ons nauwkeurig op de hoogte te stellen - de omgekeerde richting volgen en niet van de diepte omhoog, maar van boven naar beneden gaan. Men moet zich namelijk van buiten naar binnen keren om tot het eigenlijke, geestelijke te komen, dat bij elke vorm het diepste en meest inwendige is [Teilhard de Chardin].
(2) Het is al vaak aangetoond, dat de materie altijd een geestelijke kern heeft en dat de zichtbare materie niets anders is, dan gebonden en vastgelegde geest [Teilhard de Chardin], maar toch zal ook hiervoor een beter begrip een verdere uiteenzetting volgen.
(3) Geen materie die je bekijkt, is ooit volkomen vast, maar alle materie is deelbaar, doordat zij uit deeltjes bestaaat en tussen deze deeltjes zijn nog altijd kleine ruimten, poriën genaamd.
(4) Tot nu toe is er nog geen geleerde die nauwkeurig op de hoogte is van de deelbaarheid van de materie en niemand kan bepalen tot welk kleinste deeltje uiteindelijk de materie deelbaar is [nu wel in de deeltjesfysica]. Neem bijvoorbeeld een korreltje muskus en leg dat ergens in een groot vertrek neer. In korte tijd wordt dit geheel met muskusgeur vervuld. Men kan zo’n stukje vele jaren laten liggen en het zal nog in gewicht, noch aan volume merkbaar verliezen. En toch moeten zich elke seconde vele miljoenen deeltjes van dit stukje hebben losgemaakt om het hele vertrek voortdurend met muskusgeur te vullen. We kunnen nog veel van deze voorbeelden geven, maar hier is één voldoende om in te zien, dat een deﬁnitieve uitspraak over de deelbaarheid der materie zeker moeilijkheden geeft.
Als nu echter duidelijk is geworden, dat tenminste voor jullie begrippen alle materie tot een bijna oneindig minimum deelbaar is, dan is het aan de andere kant ook duidelijk, dat materie noodzakerlijkerwijs uit deeltjes moet zijn samengesteld. Wie trekt deze deeltjes samen en voegt ze zo vast in elkaar, dat ze er als een massa uitzien, die nu eens vaster, dan weer minder vast is? - Kijk, dit is al het eerste stadium, waar het geestelijke begint.

(5) Want deze eindeloos kleine deeltjes zijn oorspronkelijk ideeënkracht [denkkracht] uit Mij, de Schepper van alle dingen. Deze idee [gedachte] krijgt vorm [door verdichting] en deze vorm ontvangt leven uit het leven van Mij, de Schepper.
(6) De Schepper maakt de levend geworden vorm los van Zichzelf [door verdichting uit en in de algeest, God], geeft hem vanuit zijn oerlicht een eigen licht en met dit levende licht een eigen intelligentie [denken], waardoor de tot leven gewekte vorm zichzelf herkent en zich van zichzelf als een zelfstandig wezen bewust wordt [waarnemen].
(7) Heeft de vorm zich zo herkend, dan wordt haar een ordening - een wet voor al wat bestaat - en met deze ordening een innerlijk vuur [warmte] van de godheid, een vonk van eeuwige liefde [voelen] gegeven; hieruit komt de wil voort [willen].
Nu heeft de tot leven geroepen vorm licht, zelfkennis, zelfbewustzijn, ordening en wil en hij kan zijn wil volgens de ordening aanwenden of daar tegenin handelen [de vrije keuze].
(8) Richt het schepsel zich naar de ordening [wat tot zelfverwerkelijking leidt], dan zal het sterk worden als een boom en zal zich als een volkomen vrij wezen in de grote scheppingsruimte bewegen om eeuwig voort te bestaan, omdat dan zijn hele wezen geschapen is uit Mij, die eeuwig is en eeuwig zal zijn, en daardoor is de mens een schepsel omdat heel zijn wezen uit Mij is genomen en zijn lot kan niets anders zijn, dan dat van Mijzelf, omdat het zijne [door verdichting] uit Mij is genomen - evenals wanneer iemand uit een bron water schept, het water in het vat van gelijke soort is en dezelfde bestemming heeft als het water van de bron, waaruit het werd geschept.
[1 Joh. 3:9 Een kind van God zondigt niet, want de goddelijke levenskiem blijft werkzaam in hem; hij kan zelfs niet zondigen, want hij is uit God geboren.]

(9) Als zo’n nieuw wezen of schepsel met zijn wil de gegeven ordening echter niet volgt, dan gaat het natuurlijk zijn ondergang of zijn oplossing tegemoet, wat gemakkelijk is te begrijpen.
(10) Als iemand een plant in de aarde zou zetten, maar hij zou haar geen water, geen zonlicht en geen warmte geven - wat zou er dan van de plant terechtkomen? Nemen we even aan dat de plant een vrij bewustzijn zou hebben en dat zij water, licht en warmte tot zich kon nemen, maar dat niet wilde, wat zou er van haar terechtkomen? Zij zou verdorren en vergaan.
(11) Of iemand zou een schilder een goed gelijkend portret willen laten maken, maar hij zou zijn gezicht nooit naar de schilder toekeren, wat zal er dan van dat portret terechtkomen? (blz. 111)
(12) Het kan Mij, de Schepper, niet onverschillig laten of een  wezen, dat door Mij niet enkel als een beeld in Mijn gedachten  werd gevat, maar op de boven beschreven wijze uit de volheid van  Mijn goddelijke wezen werd geschapen, alleen maar voor een korte  tijd of voor eeuwig bestaat. Was het eerste het geval, dan zou  kennelijk een deel uit Mij kunnen worden vernietigd, wat onmogelijk  is. Een wezen kan dus, als het eenmaal is geschapen, slechts voor de eeuwigheid zijn geschapen. 

(13) Maar zo'n schepsel kan vrijwillig uit mijn ordening treden [het bestaan van de vrije keuze] en dat betekent zoveel als voor Mij ophouden te bestaan, want wie niet v&oaute;ór Mij is, is tegen Mij. Op deze manier zou zich na verloop van tijd naast Mij een tegengestelde kracht een machtspotentie vormen die  in Mijn vrije werken storingen zou veroorzaken, wat met andere woorden niets anders zou betekenen dan: Ik, de allerhoogste volkomenheid, zou Zelf onvolkomen moeten zijn om een onvolkomenheid naast Mij te kunnen dulden.
(14) Om dit allerergste euvel toch in de goede banen te leiden, wordt een schepsel, dat zich niet in Mijn gegeven ordening wil  voegen, dadelijk gevangen genomen en in een punt op een  bepaalde plaats vastgezet en zie, die vastzetting is nu datgene, wat  jullie als materie kennen, zien en voelen.
(15) In de talloos vele deeltjes van de materie ligt de eindeloze intelligentie van het nieuw geschapen, maar nu gevangengenomen  wezen, een intelligentie die nooit kan worden vernietigd. Maar ze is vastgelegd en tegen de geestelijke zon gekeerd, totdat ze die rijpheid heeft bereikt, waardoor ze alleen nog maar in staat is het licht van de zon op te nemen, zoals een spiegel die het licht van de zon zolang opneemt, tot de zon hem voor al het andere blind maakt en hij alleen nog maar in staat is het licht van de zon  op te nemen. Van buiten af gezien wordt de spiegel steeds matter en zijn materie wordt losser en poreuzer; maar daardoor is deze materie steeds beter in staat in al haar opgeloste delen het beeld van de zon, hoewel erg verkleind, op te nemen en dat is eigenlijk de goede overgang: dat zo’n wezen begint in al zijn delen de Godheid op te nemen en niet alleen maar in een enkel deel. En daarom is het niet genoeg als iemand zegt: "Heer, Heer," maar hij moet de Heer in alle vezels van zijn wezen hebben opgenomen, dan pas is hij rijp daarheen terug te keren, waar hij vandaan is gekomen.
 (16) Dit is de reden waarom alle materie weer tot in de kleinste  deeltjes opgelost moet worden, opdat er geen enkel deeltje meer  zal bestaan dat niet in staat zou zijn het beeld van de eeuwige  zon op te nernen. En in dit opnemen van het eeuwige oerbeeld ligt  dan weer de nieuwe schepping, waarin de eindeloze intelligenties  van een wezen, dat eerst gevangen genomen was, maar nu weer vrij  is geworden, elkaar weer aangrijpen, in de eerste oervorm terugkeren  en weer datgene worden, wat ze al in het oerbegin hadden moeten zijn.
 (17) Uit deze inleiding is wel duidelijk geworden, dat de materie  onmogelijk iets anders dan geestelijk kan zijn; en we kunnen nu  langs goed verlichte wegen onze tocht over en in de aarde maken. (blz 113)
terug naar de Inhoud

Eerste deel B

Hoofdstuk 52 - Geest en ziel in de mens (20-3-1847)
(1) In het begin van dit boek is de natuurlijke aarde zo naukeurig rnogelijk behandeld. Dat deze schijnbaar natuurlijke aarde echter allesbehalve natuurlijk, d.w.z. alleen materieel is, zullen we juist door deze verdere onthulling nog beter inzien dan we tot nu toe hebben beseft.

(2) Om tot een grondiger kennis op dit gebied te komen, moeten we goed begrijpen wat eigenlijk geest en ziel is.
(3) Dit onderscheid is wel al aangegeven en voor verlichte gemoederen zou het reeds gezegde voldoende moeten zijn om het wezen van geest en ziel van elkaar te onderscheiden, maar voor jullie, die nog niet de juiste beschouwelijke kijk hebben op het gebied van het innerlijke leven, moet de zaak nog wat duidelijker worden uitgewerkt, zodat jullie daardoor tot een juist inzicht kunnen komen.

De ziel [ademtocht van de geest]
(4) De ziel is het 'opnameorgaan' [dat is 'geheugen': geheel van gedachten] van de eindeloos vele gedachten van de oergrond [is de bron ervan, de geest], waaruit ze als een ademtocht [Latijn 'aura': uitwaseming] is voortgekomen. Ze is de draagster [geheugen] van de gedachten [denken], van [waarnemings]vormen, [gevoels]verhoudingen en handelwijzen [wilsbesluiten]. Deze zijn alle in de kleinste omhullingen in haar [in het geheugen, de ziel] neergelegd.
(5) Een juiste hoeveelheid van dit alles is in één wezen samengevat en vormt een volkomen mensenziel. De ziel is een ‘compendium’ [samenvattend handboek: geheugen] van een buitengewoon grote hoeveelheid verschillende 'substantiële intelligentie-deeltjes' [wezenlijke geest-deeltjes: kennis, herinneringen, denkbeelden, gevoelservaringen, wilsbesluiten; alle inhouden van het geheugen];

daardoor kan ze, omdat ze is samengesteld, ook weer in al haar deeltjes verdeeld worden, zoals de lucht, die weliswaar een geheel vormt en zich zo vertoont, maar toch in staat is zich oneindig te delen [in luchtstromingen en luchtmoleculen]. (192)
(6) Dat de lucht in grotere, kleinere en kleinste hoeveelheden kan worden gescheiden, wordt bewezen door het schuim, dat uit louter luchtblaasjes bestaat, die door de beweging van een ietwat dikke vloeistof kunnen ontstaan. Als die blaasjes verdwijnen, vormt de daarin opgesloten lucht dadelijk weer één geheel met de hele massa; zolang de blaasjes echter bestaan, sluiten ze een deel van de lucht in zich op en houden die door de doorzichtige wand afgescheiden van de buitenlucht, ze zijn - zoals jullie zeggen - hermetisch gesloten.

(7) Daarmee overeenkomend is ook het hele universum [de 'wereldziel'], ja, de hele oneindigheid gevuld met de gedachten van de godheid [algeest], ze vullen de hele oneindigheid, maar zijn ook in een ‘monade’ [Grieks: 'eenheid', de geest met zijn ziel] alle als een zelfstandigheid aan te treffen, maar natuurlijk in de meest verkleinde vorm, net zoals de lucht in de kleinste zeepbelletjes dezelfde delen bevat die ook in de algemene lucht aangetroffen worden. Dat was dus de ziel [die vergelijkbaar is met de lucht als de dampkring om de aarde].

De geest
(8) "Wat is dan de geest?" zal menig psycholoog vragen.
(9) De geest is op zichzelf geen vorm, want hij is het wezen dat de vormen schept en pas als de vormen geschapen zijn [bijvoorbeeld denkbeelden, wat lichtvormen zijn], kan hij door de geschapen vormen zelf als vorm werkzaam optreden [de geest vormt een denkbeeld in het licht van zichzelf als bolvormige wolk van licht en warmte en uit zich daarmee door het denkbeeld uit te spreken];

dat wil zoveel zeggen als:
(10) Elke kracht die als zodanig werkzaam wil zijn, moet een tegengestelde kracht [een rustpunt] tegenover zich hebben; pas tengevolge van dit vaste steunpunt kan die kracht zijn werking uitoefenen en tot uiting komen [de arm kan bewegen door de rust van de botten, die de samentrekking van de aan de botten gehechte spieren mogelijk maken].
(11) De geest is als het licht, dat op zichzelf wel altijd licht blijft, maar zolang er geen voorwerp is dat het kan verlichten, niet merkbaar als licht kan optreden.
(12) Het licht gaat, zoals je ook bij de zon ziet, voortdurend gelijkmatig van de zon uit [en zo gaat het licht van de werkzame geest uit van de geest en vormt de ziel om zich heen], maar zonder een tegenoverstaand voorwerp kan geen oog zijn aanwezigheid opmerken. In een maanloze nacht is er evenveel van de zon uitgaand licht als in een nacht waarin de rnaan schijnt. In het eerste geval heeft het licht geen voorwerp tegenover zich in de hoge ether en daarom merkt niemand dat het licht er is. Staat de maan echter in zijn volheid, dan ziet men heel duidelijk het teruggestraalde zonlicht en iedereen die maar enigszins met de sterrenkunde vertrouwd is, zal gemakkelijk merken hoe en waar vandaan de maan door de zon wordt beschenen.
(13) De geestelijke inwerking van het licht kan men al gemakkelijk in de natuur opmerken. In de aarde en de lucht is weliswaar alles voorhanden, alle vormen die bestaan en ontstaan liggen in de ogenschijnlijke materie samen zonder zich te bewegen en niets verroert zich in hen. Maar als het licht komt, dan krijgen de als de dood samenliggende vormen leven, grijpen elkaar aan en worden tot nieuwe vormen. Vergelijk de winter en de zomer maar met elkaar en de geestelijke werking van het licht kan niemand ontgaan.

(14) Nu weten we ook wat de geest is: de geest is het licht, dat uit zijn eigen warmte van eeuwigheid tot eeuwigheid voortkomt - en is als warmte de liefde [voelen] en als licht de wijsheid [denken].

(15) Als een mens [de geest] een nog zo volkomen ziel heeft, maar hij heeft weinig of helemaal geen licht [zelfbewustzijn], dan zal hij in zijn ziel en ook in zijn lichaam [als geest] weinig of ook helemaal niet werkzaam zijn. Komt in die ziel echter licht, dan gaat ze [de geest] handelen naar de mate van het licht in haar.
(16) De ziel van een zwakzinnige bijvoorbeeld is op zichzelf even volkomen als die van een doktor in de filosofie; maar het lichaam van zo’n ziel is te plomp en te zwaar, en laat maar heel weinig of helemaal geen licht in de ziel binnen - of de lichtvonk [de geest] die in de ziel is gelegd, kan niet opvlammen [werkzaam worden], omdat hij teveel wordt verdrukt door de zware vleesmassa [de geestestoestand van onbewuste vereenzelviging met de stof]. De ziel van een filosoof laat echter veel licht door en drukt de geestelijke vlam [de geest] niet zozeer op één punt samen.
(17) Daardoor zal men in het eerste geval of helemaal geen of slechts weinig geestelijke werkzaamheid vinden; in het tweede geval echter zal de verlichte persoon van louter werkzaamheid bijna geen rust vinden.
(18) Er wordt hier evenwel nog niet van wijsheid gesproken, waarbij alles in de ziel licht wordt, maar er is hier sprake van weinig of helemaal geen licht en van meer of veel licht, waaruit ook duidelijk is te zien dat zonder geest of licht alles dood is en tot geen verdere ontwikkeling of vervolmaking in staat, terwijl in het licht alles zich werkzaam ontwikkelt en meer volkomen wordt [m.a.w. het is de geest die in de ziel een geestelijke ontwikkeling doormaakt].

(19) Licht [de geest] op zichzelf heeft geen vorm, maar maakt de vormen [lichtbeelden] en werkt dan zelf als vorm in de vormen. De vormen kunnen gescheiden of samengevoegd worden en er kunnen talloze nieuwe vormen worden ontwikkeld. Maar het licht kan niet gescheiden worden, het dringt zonder onderbreking door alles heen wat in staat is licht op te nemen. Wat echter geen licht kan opnemen, blijft in zichzelf duister en dood, want een toestand van de ziel waarin geen licht [geen geest] is, is haar dood.
(20) Het is begrijpelijk dat hier sprake is van het eeuwige, gelijkmatige licht en alleen dat is voorwaarde voor het [geestelijke] leven;
niet bijvoorbeeld een bliksemlicht, dat een toornig licht is, dat maar op bepaalde ogenblikken een twijfelachtige verlichting geeft; maar als het ophoudt, dan wordt het tienmaal zo donker als voorheen. Zo’n licht is als een hels licht. Dat ﬂikkert ook op, maar na elke opﬂikkering ontstaat er altijd een tien keer zo grote duisternis.

(21) Nu we het verschil tussen ziel en geest hopelijk duidelijk genoeg hebben belicht, kunnen we gemakkelijk begrijpen dat de vaste aarde niets anders is dan de gevangen ziel van satan, terwijl diens geest als met onverbrekelijke banden geboeid in haar is opgesloten. Dit zullen we nader belichten. (195)
terug naar de Inhoud

Hoofdstuk 53 - Geest en ziel van Satana (25-3-1847)
(1) We hebben al aangevoerd dat een ziel, omdat ze uit talloze ‘substantiële intelligentie-partikeltjes’ [wezenlijke geest-deeltjes] bestaat, of om nog duidelijker te zijn: uit talloze 'miniatuur-begrippen' [denkbeelden], ook weer kan worden gedeeld, hetzij in een totale oplossing of in bepaalde 'compendia' [samengevatte delen], die al naar gelang het aantal en de soort, aan de in hen samengevoegde enkelvoudige intelligentie-deeltjes [geest-deeltjes, n.l.: waarnemingen, gedachten, gevoelservaringen, wilsbesluiten] verschillende overeenkomstige vormen en gestalten geven
[de zeven zielen: kennisziel, gedachtenziel, gevoelensziel, wilsbesluitenziel, gemeenschapservaringen-ziel, zelfbezonnenheids-ziel, de geest-als-geheel-ziel]. (195)
(2) Voorbeelden daarvan zijn in grote aantallen op en in de aarde te vinden. Kijk maar naar de verschillende metaalsoorten en de verschillende planten en dieren, dan heeft men dadelijk voorbeelden te over en kan men zien tot welke zeldzame modellen de ziele-delen zich kunnen vormen [de ziele-vorm, dat is de 'geestgedaante', komt overeen met de aard van de inhoud van die ziel].
(3) Dat zijn weliswaar materiële soorten, maar het zijn nu eenmaal materiële uiterlijke vormen of typen van de innerlijke zielevormen. Want de uiterlijke vorm kan alleen maar zodanig zijn, dat zij in uiterlijk opzicht geheel met het innerlijk overeenkomt - of zoals de innerlijke kracht is, is ook de uiterlijke werking.

Adam en Eva
(4) Zo’n deling van de ziel vond ook plaats bij de schepping van het eerste mensenpaar, toen uit één ziel er twee ontstonden. Want er wordt niet gezegd dat de Schepper ook Eva een levende adem in haar neusgaten blies, maar Eva kwam met lijf en ziel uit Adam [‘ha Adam’ is: de mens]; en ook in deze tweede ziel werd een onsterfelijke geest gelegd en zo kwamen uit één mens en uit één ziel er twee en zij waren toch één vlees en één ziel [de beide verenigde tweelinggeesten Adam en Eva werden van elkaar gescheiden tot zelfstandige wezens; daardoor werden zij twee gedeelde tweelinggeesten die wezenlijk bij elkaar horen en weer uit liefde geheel in elkaar op kunnen gaan tot een verenigde tweelinggeest].

Zo’n deling van de ziel kan men ook bij kinderen en ouders gemakkelijk herkennen; want dat de ziel van de kinderen ook gedeeltelijk uit de ziel van de ouders is genomen, bewijst de fysiognomische [uiterlijke, het gezicht] gelijkenis van de kinderen met de ouders. Wat daarin vreemdsoortig is, blijft vreemdsoortig en lijkt fysiognomisch niet op de verwekkers. Wat echter van deze afkomstig is, dat is duidelijk te zien aan de gelijkenis met de ouders en de ouders herkennen hun kinderen hierdoor. Uit deze aangehaalde voorbeelden laat zich de deelbaarheid van de ziel gemakkelijk herkennen en begrijpen.
(5) Nog opvallender blijkt deze deelbaarheid in de geestelijke wereld uit talloze zeldzame verschijnselen.

Een 'ziel' [hier in de betekenis van: de geest die verkeert in de geestestoestand van onbewuste vereenzelviging met de inhouden van de ziel] wier levenswandel op aarde veel te wensen overliet of wier gedrag niet in stralende aantekeningen van het levensboek staat geschreven of niet in alle opzichten door het evangelie werd bepaald, verschijnt in de geestelijke wereld onvermijdelijk in de meest verschillende gestalten, die tot de afschuwelijkste diergestalten terug zijn te voeren. De oorzaak daarvan is dat de ziel door het aardse leven een aantal specifica [eigenschappen], die nodig waren voor haar vorming, heeft verkwist. Deze zijn, nadat de ziel van het lichaam is gescheiden, niet meer aanwezig en daarom is de gedaante van de ziel buiten haar lichaam dan zeer onvolkomen. Ook hebben veel zielen sterke zintuiglijke neigingen en krijgen daardoor een overmaat van de voor hun wezen niet meer deugdelijke specifica [eigenschappen]. (196)
Zulke zielen krijgen dan in de geestelijke wereld, zodra ze zich buiten hun lichaam bevinden, heel veel van de zeldzaamste en gruwelijkste uitwassen. De koppigen bijvoorbeeld, want koppigheid is namelijk nog een dierlijke eigenschap, krijgen al naar gelang van de mate van hun koppigheid geweien en horens. Ontuchtigen die zich alleen maar met de vrouwelijke geslachtsdelen bezighouden, zitten vol met vrouwelijke geslachtsdelen en ook omgekeerd het vrouwelijke geslacht vol met mannelijke geslachtsdelen.
(6) In de mate waarin een mens hier een uitgesproken zintuiglijke neiging heeft, zal deze in de ziel tot uitdrukking komen door een overmaat aan zulke substantiële intelligentie-specifica [wezenlijke geest-deeltjes], die volgens de regels van het levensboek en volgens de vastgestelde orde, niet meer tot de zuiver menselijke vorm van de ziel behoren.
(7) Bij veel mensen zijn dergelijke abnormaliteiten van de ziel al in het nog op aarde zijnde lichaam zichtbaar, maar dat is niet altijd het geval, omdat het lichaam niet zo gemakkelijk vreemde specifica (eigenschappen) opneemt als de ziel; alleen als de ziel te vroegtijdig of soms tengevolge van de zonden van de ouders ondeugdelijke specifica [eigenschappen] heeft opgenomen, dan worden ze, als het lichaam nog tot opname in staat is, daarop merkbaar overgedragen.
(8) Door deze uiteenzetting zal hopelijk duidelijk zijn geworden, dat niet alleen de ziel die in de materie zichtbaar is vastgelegd, kan worden gedeeld, maar ook de gebonden en de vrije ziel.

(9) We zeiden hierboven dat de hele materiële aarde een ziel van Satan is; niet alleen de aarde, maar ook alle andere hemellichamen zijn uit deze ene ziel gevormd en in de hemellichamen werd zij al in talloze compendia (samenstellende delen) gedeeld.
(10) Deze geest echter is niet deelbaar; maar waar hij als een eenheid in een grote of kleine ziel werd gelegd, daar blijft hij ook als een eenheid. Al was de ziel van Lucifer ook nog zo groot, toch kon in hem niet meer dan één geest wonen en deze ene geest, die zijn eigen val heeft veroorzaakt, kan niet in al de talloze, gedeelde samenstellingen van zijn eens concrete oerziel wonen.
Zijn woning is slechts tot deze, door jullie bewoonde aarde beperkt. Alle andere hemellichamen, ofschoon ze delen zijn van deze voormalige ziel, worden niet door zijn geest bewoond. (197) Daarom ook kunnen mensen van die hemellichamen, ofschoon hun natuur meestal beter is dan die van de mensen op aarde, toch nooit die volkomen aan God gelijke hoogte bereiken als de kinderen van deze aarde. Hoewel deze in de geest het allerverst van God verwijderd en de allerlaatsten zijn, zijn ze juist daardoor in het geval van verbetering het allerhoogst en kunnen het meest aan God gelijk worden.
(11) En om deze reden koos Ik, als de Heer, juist deze aarde als toneel van Mijn grootste erbarming en schiep op haar bodem alle hemelen opnieuw.

(12) Elk mens die hier wordt geboren, krijgt een geest uit Mij en kan ontegenzeggelijk volgens de voorgeschreven ordening het volkomen kindschap van God verkrijgen.

(13) Op de andere hemellichamen echter krijgen de mensen geesten van de engelen. Want elke engel is een kind Gods en moet op deze aarde net zoals Ikzelf en zoals elke aartsengel, de weg van het vlees doormaken, waardoor hij dan ook de scheppende kracht in zich heeft, die hij uit de overvloed van zijn liefde en licht kan nemen en dan in de nieuw wordende mensen van andere planeten kan leggen en waardoor hij op deze manier als een God kinderen kan verwekken, die zijn naam dragen. Deze kinderen zijn derhalve slechts secundaire kinderen en geen werkelijke kinderen uit God, maar ze kunnen wel op de weg van een nieuwe incarnatie op deze aarde, tot het kindschap van God komen.
(14) Het is aan de ene kant voor de mensen van deze aarde wel een nadeel dat ze zo in de nabijheid van de meest boze geesten wonen, die hun veel last bezorgen, maar aan de andere kant hebben ze ook het oneindige voordeel, dat ze in de eerste plaats een krachtige geest uit God hebben, waarmee ze gemakkelijk, als ze maar willen, het kwaad van de meest kwaadaardige kunnen bestrijden, en ten tweede kunnen ze daarmee volkomen kinderen van God worden. (198)
terug naar de Inhoud

Eerste deel B - De geestelijke aarde

Hoofdstuk 70 - Het Rijk van God is inwendig in de mens.

Het rijk van God is inwendig in de mens en het fundament ervan is Christus, de volstrekt enige God en Heer van hemel en aarde, zowel in de tijd als in de eeuwigheid, in de ruimte als in de oneindigheid. In Hem moet het hart geloven, Hem boven alles liefhebben en de naaste als zichzelf.
Heeft de mens aan deze zeer eenvoudige raad in zijn hart geheel voldaan, dan heeft hij het rijk van God al gevonden. Om het overige hoeft hij zich dan niet meer te bekommeren, dat wordt hem erbij gegeven als hij iets nodig heeft.

Want de wedergeborene leeft reeds voortdurend in zijn geest [de zelfverwerkelijking] en beschouwt het aﬂeggen van zijn lichaam evenmin meer als doodgaan, als dat ooit een mens kan denken dat hij doodgaat wanneer hij 's avonds zijn mantel uittrekt; of als een lastdrager wiens last hem erg drukt, totdat hij eindelijk, aan het doel gekomen, deze last aﬂegt.
Evenzo zijn ook de overige tekenen van de wedergeboorte slechts inwendig in de mens en worden alleen dan uiterlijk zichtbaar als het nodig is. Daarom moet men ook als gevolg van de wedergeboorte geen onnozele wonderen verwachten, maar heel natuurlijke vruchten van een gezonde geest en een door deze gezond geworden ziel.

Liefde tot Mij, innige goedheid vanuit het hart, liefde tot alle mensen - samengebundeld is dat het echte teken van wedergeboorte; waar dat ontbreekt en waar de deemoed nog niet voor elke schok sterk genoeg is, daar baten noch aureool, noch habijt, noch geestelijke visioenen iets, en dergelijke mensen zijn ook vaak verder van het rijk van God verwijderd dan menig ander, met een zeer werelds uitziend uiterlijk.
Want het rijk van God komt nooit met uiterlijke pracht en praal [zoals in sommige kerken], maar alleen innerlijk in alle stilte en onopgemerkt in het hart van de mens. Prent dit zo diep als je kunt in je hart, dan zullen jullie het rijk van God veel gemakkelijker vinden dan je denkt.

Overgenomen uit de Nieuwsbrief van de Jakob Lorber Stichting van augustus 2014.
e-mail: info[at]lorber.nl
terug naar de Inhoud

Tweede deel - de Maan

Hoofdstuk 6 - Het magnetische ﬂuïdum (5-6-1841)
(1) Als jullie de dingen van klein tot groot bekijken, hoe ze zijn volgens hun vorm en hun gedegenheid - min of meer op elkaar lijkend en min of meer van dezelfde hoedanigheid - dan is het eerste wat in het oog valt de vorm. Neem je een voorwerp in de hand, dan voel je al snel of het min of meer gedegen is. Neem je twee voorwerpen die dezelfde omvang hebben na elkaar in de hand, dan zal nog een derde verschil merkbaar zijn, namelijk dat van het speciﬁeke gewicht. Als men dan echter de stevigheid van het voorwerp onderzoekt, zal men vaak merken, dat de minder vaste voorwerpen soortelijk zwaarder zijn dan de hele stevige. Zo is kwikzilver veel zwaarder dan een gelijk volume van het hardste staal en er zijn talloze van dergelijke voorbeelden.
(2) Ja, zelfs dingen van eenzelfde soort, zoals bijvoorbeeld water, hebben onder elkaar, zowel als onder verschillende temperatuuromstandigheden, bij gelijk volume niet hetzelfde gewicht. Zo is bijvoorbeeld een druppel regenwater lichter dan een waterdruppel uit een put of andere bron. Ook is een warme druppel lichter dan een koude, een bevroren druppel lichter dan alle andere waterdruppels.
(3) Hetzelfde onderscheid kun je in alle dingen aantreffen. Om te weten hoe verschillend de soort en de aard in elk opzicht in al haar gradaties is - zowel wat haar vorm, gedegenheid, als ook wat betreft haar stevigheid en zwaarte - hoef je alleen maar je blik op alle dingen te richten en ze zullen je toeroepen: "Kijk eens onderzoeker, hoe oneindig verschillend we zijn! En toch berust ons zijn op één en dezelfde wet en we zijn allen van één en dezelfde stof! En toch zijn we onder elkaar zo, dat bijna niet één volkomen aan de ander gelijk is, zowel wat vorm, gedegenheid, vastheid en zwaarte betreft!"

(4) Deze inleiding is noodzakelijk, want zonder dat zou het volgende nauwelijks te begrijpen zijn en men zal voordat we tot de eigenlijke verklaring van het zogenaamde magnetisme overgaan, het zich moeten laten welgevallen om enkele nootjes te kraken uit de sfeer van de wijsheid, zonder welke de zaak onmogelijk voor altijd grondig kan worden uiteengezet. (312)
(5) Om dus van jullie kant de zaak op het spoor te komen en van Mijn kant jullie op het goede spoor te leiden, is het voor alles nodig dat jullie een blik werpen op het eindeloos verre verleden.
(6) Denk je de periode in, toen er in de oneindige ruimte buiten Mij geen ander levend wezen bestond dat zich aan een ander kon vertonen, noch geestelijk en nog veel minder materiëel.
(7) Waaruit bestond die eindeloze ruimte dan en waarheen vloeide de tijd, waarin deze eindeloze ruimte eeuwig bestond?
(8) Waaruit bestond Mijn zijn, vóór al het zijn en hoe is alle zijn uit dit eeuwige ontstaan en voortgekomen?
(9) Wat is nu ruimte? Wat is daarin het oerzijn van Mijzelf? En wat het zijn in de tijd in de eindeloze ruimte in Mij, uit Mij en naast Mij?
(10) Zo uiterst moeilijk als de vragen, die uit de onderste laag van Mijn wijsheid komen, met het oog op een begrijpelijke beantwoording schijnen te zijn, zo gemakkelijk zijn ze met het oog op de te verklaren zaak zelf.

De verwerkelijking van gedachten bij de mens
(11) Een klein voorbeeld kan de vragen gemakkelijk beantwoorden, want het komt uit jullie zelf: Iemand heeft al lange tijd met een bepaalde gedachte rondgelopen; omdat deze hem bevalt, voegt hij aan die grondgedachte nog een tweede toe, namelijk of die grondgedachte niet verwezenlijkt zou kunnen worden. Deze tweede gedachte wordt dadelijk een mogelijkheid; maar om het doel te verwerkelijken is nog een derde gedachte nodig, die al wel in de eerste twee gedachten inbegrepen is en die uit niets anders bestaat dan uit het enkel vragende woordje 'hoe'. Deze drie vragen zijn nu gesteld en de één beantwoordt de andere; maar met deze wederzijdse beantwoording is de zaak nog niet afgedaan; ja, zelfs ook nog niet begonnen. Daarom beraden zich deze drie gedachten tesamen over het belangrijke 'waarom'?
En na kort beraad zegt de eerste grondgedachte: "Omdat het iets is dat volkomen met mij overeenstemt." De tweede gedachte zegt: "Omdat het juist om die reden uitvoerbaar is, dat de eerste gedachte daardoor niet in tegenspraak met zichzelf is als zij zich, zoals zij is, terwille van zichzelf wil verwerkelijken!" En de derde gedachte zegt: ,,Omdat in dat motief, dat zichzelf wil manifesteren, het voornaamste middel tot realisering ligt en wel omdat die gedachte fundamenteel nergens in tegenspraak is met zichzelf en ook niet met haar onderdelen!" (313)

(12) Als jullie gedachte nu eens was dat je op een bepaalde plaats een huis wilde bouwen, zouden jullie je het huis niet eerst tot in alle onderdelen in je fantasie zo voorstellen, zoals je het het liefst zou willen hebben? Als jullie het huis nu in je fantasie hebt opgebouwd en veel plezier hebt in dit fantasiegebouw, zul je je dan niet afvragen, of dit fantasiegebouw niet in alle ernst werkelijkheid zou kunnen worden? En als jullie geen huis in de lucht wilden bouwen, zal de tweede gedachte waarschijnlijk de mogelijkheid tot realisering van je bouwgedachte laten zien; en dus was je het daarom op twee punten eens, omdat de eerste gedachte geen tegenspraak inhoudt en dus al in zichzelf voorwaarde is voor de tweede.
(13) Wat nu volgt is het 'hoe', dat wil zeggen, wat is het middel? Het eerste en voornaamste middel is de mogelijkheid zelf; het tweede is het doel dat met de mogelijke realisering van het geheel verbonden is. Want niemand kan met een te realiseren zaak een doel verbinden, voordat hij zelf weet of de zaak uitvoerbaar is. Het derde middel is het materiaal en de kracht die nodig is voor een toekomstige realisering. Heb je dit alles bij elkaar en heb je een overzicht over alles, wat zou je dan nog kunnen verhinderen je grondgedachte in de zichtbare werkelijkheid te laten overgaan?
(14) In korte tijd zullen jullie je gedachten blijvend voor je zien, omdat je alle voorwaarden voor realisatie hebt gevonden; want je hebt materiaal, bouwers en geld.

De verwerkelijking van gedachten bij God
(15) Maar als je op Mij terugkijkt als de eeuwige grote drager van de grondgedachte en de onovertreffelijke grootmeester van de bouw, die de oneindige ruimte met talloze onmetelijk grote en kunstige gebouwen heeft gevuld, dan zul je je toch wel, als je daaraan niet voorbijgaat, moeten afvragen: "Waar heeft de grote bouwmeester van deze talloze grote dingen het materiaal vandaan?"
(16) Als je het aan de geleerden van de wereld vraagt, die werkelijk heel verstandig zijn, zullen ze het je heel gemakkelijk op de vingers kunnen narekenen en enkelen zullen zeggen, dat de materie even oud is als Ikzelf ben en dus eeuwig is. - Kijk, zo gaat alles heel gemakkelijk en we kunnen naar believen bouwen. De enige onverklaarbare omstandigheid daarbij zou alleen maar zijn, (314) hoe Ik dan met die eeuwige voorraadkamer van de materie heb gehandeld om daar tot aan de tegenwoordige tijd dingen uit te vervaardigen en wanneer Ik eigenlijk begonnen ben, zodat Ik tot op de tegenwoordige tijd met de oneindigheid ben klaargekomen. Heeft elk ding niet een begin?

(17) Vraag je nu eens af, als je het een na het ander berekent of het oneindige aantal ook een begin heeft? Dat zou betekenen, dat Ik nooit zou zijn begonnen met iets te maken; maar als dat zo was, waar kwamen dan die zonnen vandaan en wat waren ze, en waar kwamen die werelden vandaan en alle andere dingen aan wier bestaan je toch niet zult twijfelen?
(18) Kijk, deze verstandige wegwijzer zullen we niet kunnen volgen, omdat zijn eerste grondgedachte vol tegenspraak is en de tweede en derde dus vanzelf wegvallen.
(19) Een ander zegt, dat Ik met één woord de eeuwige chaos heb geordend en alle dingen daaruit heb gevormd. Op het eerste gezicht moet je de volkomen gelijkheid tussen de eerste en de tweede bewering al opvallen. Want wat zou de chaos anders zijn, dan een al eeuwig bestaand hebbende materie, waardoor Ik dus geen schepper, maar alleen een handwerksman zou zijn. En hoe laten zich aan de ene kant een eeuwige chaos en aan de andere kant Mijn eeuwige orde rijmen? Maar misschien weet een derde nog wel een verstandiger uitweg?

(20) Let op, we hebben alweer iemand, die beweert dat Ik en de materie één en hetzelfde zijn. Dat Ik en de materie één en hetzelfde zouden zijn is nu juist geen ongegronde bewering, maar één ding is daarbij moeilijk te rijmen, namelijk, dat deze allerhoogste vrije geest vol kracht en leven [God] zich in talloze leven- en krachteloze stenen en ook in andere dode materie, die zich als zodanig manifesteert, kan bevinden. Werkelijk, wie dat duidelijk zou kunnen bewijzen, zou nog een veel oneindiger wijsheid moeten bezitten dan Ikzelf! Maar dat iemand Mij zou kunnen overvleugelen heb je in de eeuwigheid niet te vrezen en wel om die reden, dat de wijsheid van al die talloze, meest volkomen engelengeesten zich tegenover de Mijne juist zo verhoudt, als een oneindig klein atoom tegenover de oneindig grote ruimte, wier begin en eind nergens is! (315)
(21) Het is niet nodig jullie nog meer van die zeer verstandige wegwijzers aan te voeren, want de één is niet beter dan de ander. Maar omdat de dingen toch zo bestaan als jullie ze zien en Ik met die dingen toch niet één ben, maar omdat Ik ben die Ik ben als god van eeuwigheid en de dingen zijn zoals Ik ze uit Mij, in Mij en naast Mij heb geschapen. En, daarom zal het toch wel de moeite waard zijn om te weten te komen, hoe zulke dingen uit Mij, in Mij en naast Mij zijn geschapen.

God denkt al het geschapene en houdt die gedachten in zichzelf vast
(22) Luister dan! Kunnen jullie je verschillende juist geordende, goede en daarom nuttige zaken indenken? Ja, dat kunnen jullie zeker, maar omdat jullie zelf eindig zijn en onmogelijk zoals Ik oneindig kunnen zijn, daarom zijn ook jullie gedachten, zoals jullie zelf, onderworpen aan die eindigheid. Maar Mijn gedachten zijn in één en hetzelfde ogenblik van de allergrootste helderheid, net zoals Ikzelf dat ben volgens Mijn Godswezen. Als Ik nu wil dat Mijn gedachten standhouden, dan is het werk alreeds verricht en daarom zijn alle werken die jullie zien - evenals jullie zelf - noch materie, noch gevormde chaos, noch God in de materie, maar ze zijn vastgehouden gedachten van Mij.
(23) Welnu, zijn al die vastgehouden gedachten dan niet uit Mij, in Mij en naast Mij?
Uit Mij, omdat zelfs jullie uit niemand anders dan uit jullie zelf kunnen denken; hoeveel te minder dan Ik, omdat er buiten Mij geen tweede God bestaat uit wie Ik gedachten zou kunnen halen. Dat deze gedachten daarom ook in Mij zijn en onmogelijk in iemand anders kunnen zijn, hoeft niet bewezen te worden.
Dat deze werkzame gedachten, hoewel ze uit en in Mij zijn, toch naast Mij bestaan, zullen jullie hopelijk kunnen vaststellen uit het feit dat jullie toch ook over je eigen gedachten moeten zeggen, dat jullie en je gedachten niet één en hetzelfde zijn - om welke reden dan nog des te meer Mijn gedachten niet Mijzelf zijn, maar alleen Mijn gedachten.

De denker bedenkt de gedachten
(24) Wat echter niet Mijzelf is, is buiten Mijzelf en omdat het niet hetzelfde is, maar door hetzelfde is voortgebracht, is het dus ook in dezelfde mate naast Mij. Je moet je dit 'naast' niet zo voorstellen als een boom naast een andere, dat is helemaal niet juist, omdat een boom altijd alleen maar buiten een andere is.
Maar zo is het niet bij de denker en zijn gedachten, omdat de denker de schepper is van zijn gedachten; d.w.z. omdat hij met de mogelijkheden die in hem wonen en met de hiermee overeenkomende volkomenheden een doelmatig, ordelijk idee schept [Grieks 'eidos': vorm] en hij dus, als werkende schepper met het uit hem voortkomende idee niet één en hetzelfde is, maar ze zijn als de voortbrenger en het voortgebrachte en daarom naast elkaar.
Als jullie hierover wat nadenken, dan zul je dit kleine beetje wijsheid voorzover dit voor ons doel nodig is, wel gemakkelijk begrijpen.

Magnetisme: Gods wilskracht
(25) Daar we nu alles wat noodzakelijk was, hebben behandeld, kunnen we met één slag het vraagstuk van het magnetisme oplossen! Wat is dus het magnetisme? - Luister nu, en verbaas je enigszins!
Het magnetisme of liever gezegd het magnetische fluïdum [magnetisch krachtveld] is in alle ernst niets anders dan mijn eigen wilskracht, die mijn gedachten voortdurend bewaart en leidt; want hij [de elektromagnetische kracht] bewaart en leidt de hele schepping en zorgt ervoor dat ieder zichtbaar wezen zijn vorm krijgt en zijn geordende beweeglijkheid.
[De elektromagnetische kracht is een van de drie natuurkrachten die ervoor zorgt dat in het atoom de elektronen zich om de atoomkern blijven bewegen en dat de atomen zich met andere verbinden tot moleculen, weefsels, organen en levensvormen.]
Jullie zelf zijn, wat jullie gevormde wezen [levensvorm: lichaam] betreft, voor eeuwig aan hem onderworpen en zouden jullie dat niet zijn, dan zouden jullie niets zijn, zoals gedachten die nog nooit werden gedacht! Maar in jullie is rneer dan alleen maar Mijn oneindige, overal werkende wil en dat meer is omdat jullie mijn lievelingsgedachten zijn. Daardoor gaat Mijn liefde, die het fundament van Mijn leven is, ook in jullie over en vormt jullie tot zelfstandige wezens, die aan Mij gelijkwaardig zijn inzoverre jullie Mijn liefde opnemen met de jullie vantevoren gegeven vrije wil. Juist door deze liefde van Mij in jullie, kunnen jullie in het meest volkomen, meest eigen bezit van de volste vrijheid geraken.

(26) Jullie weten dat voor het zogenaamde magnetiseren een vaste wil nodig is en de overtuigende kracht van het geloof om iemand op deze manier te helpen. Kijk, want daar gebeurt eigenlijk niets anders dan dat de magnetiseur bewust of gedeeltelijk onbewust zijn wilskracht met de Mijne in verbinding stelt en die dan in de lijdende laat overstromen door de werkzaamheid van zijn uitgezonden wil. Daardoor wordt de lijdende dan zuiverder, langzamerhand steviger en daardoor ook gezonder [...]. Kijk, dat is eigenlijk alles!

Zwaartekracht: Gods wilskracht
(27) Mijn wilskracht is die grote band, die alle hemellichamen aan elkaar bindt en ze allemaal om en door elkaar beweegt. Ze is positief daar, waar ze werkzaam is; negatief in het eigen onveranderlijke zelfbehoud, dat de eeuwige orde zelf is. Zoals wanneer men zegt: "Tot hier toe en niet verder." Dat 'tot hiertoe' is de wet van de eeuwig voortdurende werking en 'niet verder' is de negatieve pool of behoudende wet van de eeuwige ordening. [het is 'beweging en rust', dus: kracht] (317)

De schepping: Gods gedachten en wil
(28) En zo is juist Mijn aldus gepolariseerde wil tegelijkertijd de grondslag van alle dingen, waaruit die dan ook mogen bestaan; of ze groot, klein, gedegen, hard, zacht, zwaar of licht zijn, toch zijn ze niets anders dan Mijn meest wijze gedachten en ontlenen zo hun lichamelijk zichtbare bestaan aan de jullie bekend gemaakte polarisatie van Mijn eeuwige wil.

(29) Nu weten jullie alles! Als je daarover na wilt denken, zullen alle verschijnselen je zonneklaar worden! Maar alle verklaringen van de wereld moeten jullie helemaal verbannen; want werkelijk, Ik zeg jullie: ze zijn verder van de waarheid verwijderd dan de ene scheppingspool van de andere. Dit zeg Ik jullie als enige oerbezitter van het allerkrachtigste magnetisme. Amen. Begrijp het goed! Amen. (318)

terug naar de tweelinggeesten

terug naar Eva en de 'rib' van Adam

terug naar het literatuuroverzicht

^