De viervoudige kringlopen in het inwendige van de zon
De zon is een gasbol, die voor een groot deel uit waterstof bestaat. In de kern zijn druk en hitte zo groot, dat daardoor een 'plasma' ontstaat (neutronen, protonen en elektronen bewegen zich los door elkaar), waardoor er kernfusie kan optreden en aan de rand helium wordt gevormd.
Onder het oppervlak van de zon is er sprake van stromend plasma in convectiezones, waardoor daar krachtige magneetvelden worden opwekt. De krachtlijnen daarvan vormen een kringloop (zie afbeelding.
Bron: SDO/HMI Observations Create New Challenge to Solar Meridional Circulation Theories)De ruimtelijke vorm van die kringlopen is torus-achtig: een toroïdale vorm. Het is in feite een platte ring die gekromd is en die zich als een koepel, met bovenin een opening, in de gehele bovenste en onderste helft van de zon uitstrekt; als het ware de helft van een doorgesneden tennisbal met een gat.
Die bijzondere kringloop in zo'n convectiezone wordt een 'golfdynamo' genoemd (1 en 2, 3 en 4), de stromingsrichting daarin is van noord naar zuid en omgekeerd ('meridionaal').
Door het onderzoek van de wis- en natuurkundige prof. dr. Valentina Zharkova, haar werkgroep e.a. is gebleken, dat zich onder de twee eerste, buitenste kringlopen (1 en 2), nog een tweetal bevindt met dezelfde vorm, maar kleiner (3 en 4). De stromingsrichting in die kleinere, binnenste kringlopen is tegengesteld aan de grotere, buitenste. De wisselwerking tussen deze kringlopen van magneetvelden is oorzaak van de lusvormige uitstulpingen uit het oppervlak van de zon, waarvan de vertrek- en terugkeerpunten op aarde als zonnevlekken zijn te zien.
Doordat de stromingsrichtingen tegengesteld zijn en een andere snelheid hebben, kunnen de beide ringen 'in fase' zijn en daardoor elkaar versterken of 'in tegenfase' zijn en dan elkaar remmen. Dat is de oorzaak van de regelmatig optredende veranderingen in de zonne-activiteit, die met het aantal zonnevlekken (het zonnevlekkengetal) samenhangt.
De toe- en afname van het aantal zonnevlekken vertoont een ongeveer elf-jarige cyclus. De amplitude (golfhoogte) daarvan toont de zonne-activiteit en daarmee de kracht van het magneetveld van de zon in zo'n ongeveer elf-jarige periode.
De aarde en de andere planeten bevinden zich binnen dat door de zon in de ruimte uitgestraalde magneetveld, dat inwerkt op het eigen magneetveld van de aarde en aan de polen het poollicht laat ontstaan, als de zonnevlekken gepaard gaan met krachtige plasma-uitbarstingen.
In het inwendige van de zon wordt licht- en warmtestraling gevormd, die door het oppervlak naar buiten breken en als zodanig het oppervlak van de aarde bereiken. Dat oppervlak wordt verlicht en verwarmd, en kaatst de lichtstraling als infrarood licht terug; de energie daarvan wordt gedeeltelijk door daarvoor gevoelige moleculen in de aardse atmosfeer opgenomen (broeikasgassen, voor 85% watermoleculen) die in trilling geraken, waardoor de dampkring wordt verwarmd.
Niet alleen op aarde blijkt viervoudigheid veel voor te komen,
ook de kern van de zon waaruit de aarde is voortgekomen, blijkt viervoudig te zijn.
Dr. Valentina Zharkova heeft het voorkomen van de beide golfdynamo's wiskundig afgeleid uit het verloop van het zonnevlekkengetal. Met de door haar ontworpen formule kan zij nauwkeurig het voorkomen van zonnemaxima en -minima in het verleden berekenen, en vervolgens ook in de toekomst.
Haar bevindingen zijn in de academische wereld echter nog niet algemeen aanvaard. Vandaar dat sommige van haar artikelen soms worden geplaatst en later weer worden teruggetrokken. Op mij maken de redeneringen en berekingen van haar en haar werkgroep een wetenschappelijke en betrouwbare indruk.
Bronnen, o.a.:
Sun driven by double dynamo
Source: Royal Astronomical Society (RAS), date: July 9, 2015
Results presented by Prof Valentina Zharkova at the National Astronomy Meeting in Llandudno.
Zharkova VV, Shepherd SJ, Popova E, and Zharkove SI, Heartbeat of the Sun from principal component analysis and prediction of solar activity on a millennium time scale, Sci. Rep. 5, 15689 (2015)
Oscillations of the baseline of solar magnetic field
V.V. Zharkova, S.J. Shepherd, S.I. Zharkov & E. Popova
Scientific Reports, volume 9, Article number: 9197 (2019)
Northumbria University, Newcastle upon Tyne, UK
https://youtu.be/LYOMKLDbeYE
terug naar het overzicht
terug naar het weblog
^