De mandala
eenvoudigste mandala
In filosofische zin heeft een mandala de betekenis van een gewijde cirkel. Het heeft namelijk als doel de aandacht te richten op de kern, het midden, het hart, het wezenlijke (afgeleid van het tegenwoordig deelwoord 'wezen' met de betekenis 'zijn', 'dat, wat is'). Dat gebeurt vanzelf doordat de cirkel een middelpunt heeft, waarvan de betekenis wordt versterkt doordat de diagonalen van het vierkant dat in de cirkel is getekend, hun snijpunt op de plaats van het middelpunt van de cirkel hebben, waardoor beide figuren hecht met elkaar samenhangen.
Het middelpunt trekt de aandacht, die uitgaat van de menselijke geest doordat die wordt aangezet als geestelijk vermogen het waarnemen te gebruiken in de vorm van het gerichte waarnemen: de aandacht. Het middelpunt zet daardoor de geest in werking en richt de aandacht op het verheven midden, wat de geest zelf ook is en bevordert daardoor de zelfbezinning (meditatie).
De cirkel richt de aandacht ook op de oneindigheid, doordat de cirkel geen begin heeft, noch een einde. De cirkel kan worden gezien als de uitzetting van het middelpunt, die tot in het oneindige kan doorgaan en daardoor alomvattend is. De cirkel verbeeldt daardoor God.
Door de aandacht op een mandala te richten, verbindt de menselijke geest (de stip) zich met God (de cirkel) en met Gods schepping (het vierkant).
terug naar het overzicht
terug naar het weblog
^