Studie naar 'saturatie' geeft aan dat opwarming door CO2 is gestopt
12 oktober 2022, opnieuw geplaatst vanaf CFACTDoor Dr. David Wojick, 26 oktober 2020/Klimaat
Door nauwkeurig onderzoek door de natuurkundigen William Happer en William van Wijngaarden is vastgesteld, dat de huidige niveaus van kooldioxide en waterdamp in de atmosfeer bijna volledig verzadigd zijn. In de stralingsfysica impliceert de technische term 'verzadigd' dat het toevoegen van meer moleculen niet meer opwarming zal veroorzaken.
In gewone taal betekent dit dat onze uitstoot door het verbranden van fossiele brandstoffen vanaf nu weinig of geen invloed meer zal hebben op de opwarming van de aarde. Voor een klimaatcrisis is geen aanleiding, al helemaal geen dreiging. We kunnen zoveel CO2 uitstoten als we willen; zonder gevolgen.
Deze verbazingwekkende bevinding lost een enorme onzekerheid op die de klimaatwetenschap al meer dan een eeuw heeft belast. Hoe moet verzadiging worden gemeten en wat is de omvang ervan ten opzichte van de primaire broeikasgassen?
In de stralingsfysica lijkt de term 'verzadiging' niet op het simpele ding dat we in gewone taal verzadiging noemen, net zoals het broeikaseffect niet lijkt op hoe kassen werken. Je papieren keukendoek is verzadigd als hij geen gemorste melk meer opneemt. Broeikasgassen zijn daarentegen verzadigd als er als het ware geen melk meer is om op te halen, maar het is veel ingewikkelder dan deze simpele analogie suggereert.
Happer is bij onze lezers waarschijnlijk het meest bekend als een vooraanstaande, sceptische wetenschapper. Hij was mede-oprichter van de prestigieuze CO2-coalitie en was onlangs lid van de staf van de National Security Council, waar hij president Trump adviseerde. Maar zijn carrière als stralingsfysicus in Princeton was van wereldklasse. Zijn talrijke, collegiaal getoetste tijdschriftartikelen hebben samen meer dan 12.000 citaties opgeleverd door andere onderzoekers.
In deze studie hebben professoren Happer en van Wijngaarden (H&W) de verzadigingsfysica tot in de kleinste details doorgenomen. Hun voordruk is getiteld 'Dependence of Earth's Thermal Radiation on Five Most Abundant Greenhouse Gases'. Ze zijn veel verder gegaan dan het werk dat tot nu toe aan dit complexe probleem is gedaan.
Om te beginnen, terwijl de standaardstudies de absorptie van straling door broeikasmoleculen behandelen met behulp van ruwe absorptiebanden van stralingsenergie, analyseren H&W de miljoenen verschillende energieën, spectraallijnen genaamd, waaruit deze banden bestaan. Deze regel-voor-regelbenadering is een opkomend analysegebied geweest, dat vaak ingrijpende, nieuwe resultaten opleverde.
Ze kijken ook niet alleen naar absorptie. Dit vertelde professor Happer hierover aan mij:
"Je zou onze gemeenschap een groot plezier doen door twee belangrijke punten naar voren te brengen die maar weinigen begrijpen. Ten eerste: Thermische emissie van broeikasgassen is net zo belangrijk als absorptie. Ten tweede: hoe de temperatuur van de atmosfeer varieert met de hoogte is net zo belangrijk als de concentratie van broeikasgassen."
Dus keken ze niet alleen naar absorptie, maar ook naar emissies en variaties in de atmosferische temperatuur. Het werk is buitengewoon complex, maar de conclusies zijn dramatisch duidelijk.
De centrale conclusie van Happer en van Wijngaarden is deze:
"Voor de meest voorkomende broeikasgassen, H2O en CO2, zijn de verzadigingseffecten extreem, met forcerende krachten per molecuul onderdrukt met vier ordes van grootte bij standaardconcentraties..."
Vooral hun grafische conclusies zijn veelzeggend:
"Afb. 9 en de tabellen 2 en 4 laten zien, dat bij de huidige concentraties de forceringen van alle broeikasgassen verzadigd zijn. De verzadigingen van de overvloedigaanwezige broeikasgassen H2O en CO2 zijn zo extreem, dat de forcering per molecuul wordt verzwakt met vier ordes van grootte..."
De andere drie broeikasgassen die ze analyseerden, zijn ozon, lachgas en methaan. Deze zijn ook verzadigd, maar niet zo extreem zoals waterdamp en koolstofdioxide. Ze zijn ook relatief weinig aanwezig in vergelijking met CO2, dat op zijn beurt klein is in vergelijking met H2O.
Het is duidelijk dat de klimaatwetenschapsgemeenschap dit werk zorgvuldig moet overwegen. Dit is misschien niet eenvoudig, gezien het feit dat drie grote natuurkundige tijdschriften hebben geweigerd het te publiceren. De beoordelingen waren defensief en vijandig, noch attent noch behulpzaam. Alarmisme beheerst de tijdschriften en censureert tegenstrijdige bevindingen, vandaar de preprint-versie.
Onverschrokken breiden H&W hun analyse nu uit met wolken. De alarmistische klimaatwetenschap verwacht gevaarlijke opwarming van de aarde, niet alleen door de toename van CO2, maar ook door positieve feedback van waterdamp en wolken. Aangezien koolstofdioxide en waterdamp beide extreem verzadigd zijn, is het hoogst onwaarschijnlijk dat wolkenfeedback alleen veel schade kan aanrichten, maar het vereist een zorgvuldige analyse om dit zeker te weten.
In de tussentijd moet het huidige werk voorop staan, terwijl we streven naar een rationele klimaatwetenschap. Hoogleraren William Happer en William van Wijngaarden verdienen lof voor een elegante en tijdige doorbraak.
Over de schrijver:
David Wojick, Ph.D. is een onafhankelijk analist die werkt op het snijvlak van wetenschap, technologie en beleid. Voor bronnen zie:
http://www.stemed.info/engineer_tackles_confusion.html
Study suggests no more CO2 warming
October 12, 2022
Reposted from CFACT
By Dr. David Wojick, October 26th, 2020/Climate
Precision research by physicists William Happer and William van Wijngaarden has determined that the present levels of atmospheric carbon dioxide and water vapor are almost completely saturated. In radiation physics the technical term "saturated" implies that adding more molecules will not cause more warming.
In plain language this means that from now on our emissions from burning fossil fuels could have little or no further impact on global warming. There would be no climate emergency. No threat at all. We could emit as much CO2 as we like; with no effect.
This astounding finding resolves a huge uncertainty that has plagued climate science for over a century. How should saturation be measured and what is its extent with regard to the primary greenhouse gases?
In radiation physics the term "saturation" is nothing like the simple thing we call saturation in ordinary language, just as the greenhouse effect is nothing like how greenhouses work. Your paper towel is saturated when it won't pick up any more spilled milk. In contrast greenhouse gases are saturated when there is no more milk left to pick up, as it were, but it is far more complex than this simple analogy suggests.
Happer is probably best known to our readers as a leading skeptical scientist. He co-founded the prestigious CO2 Coalition and recently served on the staff of the National Security Council, advising President Trump. But his career has been as a world class radiation physicist at Princeton. His numerous peer reviewed journal articles have collectively garnered over 12,000 citations by other researchers.
In this study Professors Happer and van Wijngaarden (H&W) have worked through the saturation physics in painstaking detail. Their preprint is titled "Dependence of Earth's Thermal Radiation on Five Most Abundant Greenhouse Gases". They have gone far beyond the work done to date on this complex problem.
To begin with, while the standard studies treat the absorption of radiation by greenhouse molecules using crude absorption bands of radiation energy, H&W analyze the millions of distinct energies, called spectral lines, which make up these bands. This line by line approach has been an emerging field of analysis, often giving dramatically new results.
Nor do they just look at absorption. Here is how Professor Happer put it to me:
"You would do our community a big favor by getting across two important points that few understand. Firstly: Thermal emission of greenhouse gases is just as important as absorption. Secondly: How the temperature of the atmosphere varies with altitude is as important as the concentration of greenhouse gases."
So they looked hard, not just at absorption but also including emissions and atmospheric temperature variation. The work is exceedingly complex but the conclusions are dramatically clear.
Happer and van Wijngaarden's central conclusion is this:
"For the most abundant greenhouse gases, H2O and CO2, the saturation effects are extreme, with per-molecule forcing powers suppressed by four orders of magnitude at standard concentrations..."
Their graphical conclusions are especially telling:
"Fig. 9 as well as Tables 2 and 4 show that at current concentrations, the forcings from all greenhouse gases are saturated. The saturations of the abundant greenhouse gases H2O and CO2 are so extreme that the per-molecule forcing is attenuated by four orders of magnitude..."
The other three greenhouse gases they analyzed are ozone, nitrous oxide and methane. These are also saturated but not extremely so like water vapor and carbon dioxide. They are also relatively minor in abundance compared to CO2, which in turn is small compared to H2O.
Clearly this is work that the climate science community needs to carefully consider. This may not be easy given that three major physics journals have refused to publish it. The reviews have been defensive and antagonistic, neither thoughtful nor helpful. Alarmism is in control of the journals, censoring contrary findings, hence the preprint version.
Undaunted, H&W are now extending their analysis to include clouds. Alarmist climate science gets dangerous global warming, not from the CO2 increase alone, but also using positive water vapor and cloud feedbacks. Given that carbon dioxide and water vapor are both extremely saturated, it is highly unlikely that cloud feedbacks alone can do much damage, but it requires careful analysis to know this for sure. Stay tuned.
In the meantime the present work needs to be front and center as we strive for rational climate science. Professors William Happer and William van Wijngaarden are to be congratulated for an elegant and timely breakthrough.
Author
David Wojick, Ph.D. is an independent analyst working at the intersection of science, technology and policy. For origins see
www.stemed.info/engineer_tackles_confusion.html
terug naar de vragenlijst
terug naar het weblog
^