Louis de Broglie - het golfkarakter van grotere lichamen
Naar aanleiding van het werk van Albert Einstein, waarin hij stelde dat elektromagnetische golven uit deeltjes zouden bestaan en volgens zijn relativiteitstheorie, dat materie een vorm van energie is, verklaarde de Franse natuurkundige Louis de Broglie in 1924 dat alle materie, dus ook grotere lichamen, zich onder bepaalde omstandigheden als golven kunnen gedragen. Dit principe staat bekend als de ‘De Broglie-hypothese’. De golflengte van dit golfkarakter is afhankelijk van de massa en snelheid van het deeltje, maar is alleen waarneembaar bij zeer kleine deeltjes zoals elektronen. Het golfkarakter van grotere lichamen kan niet worden waargenomen. (Bron artikel: Google AI, door mij bijgewerkt)
1. De Broglie-hypothese in het kort
Dualiteit van materie: De Broglie stelde dat deeltjes, naast hun bekende deeltjeseigenschappen, ook golfkarakter bezitten. - Golflengte: de golflengte van een deeltje is omgekeerd evenredig met de massa en de snelheid ervan. - Kwantum versus klassiek: het golfkarakter is alleen merkbaar bij deeltjes met een zeer kleine massa, zoals elektronen. Bij grotere massa's en snelheden is de de Broglie-golflengte zo klein dat de golfeigenschappen niet waarneembaar zijn en het deeltje zich gedraagt als een klassiek deeltje. Toepassing en bevestiging:
- Elektronen: de hypothese werd experimenteel bevestigd door de manier waarop elektronenstralen zich in kristallen gedragen, wat het golfkarakter van elektronen aantoonde. - Golfmechanica: De Broglie's werk betekende het begin van de golfmechanica, een nieuw soort natuurkunde dat deeltjes en golven verenigt (de golf-deeltjedualiteit).
In sommige omstandigheden is er echter wel degelijk spake van een waarneembaar ‘golfkarakter’ van grotere lichamen. In het bijzonder is dat het geval bij uitingen van godsdienstigheid. 1. Het orthodoxe Jodendom
Orthodoxe Joden maken een schommelende beweging tijdens het bidden bij de Klaagmuur, omdat het een fysieke uiting is van hun liefde voor God, die hen oproept om God te beminnen met hun hart, ziel en kracht. Deze beweging helpt hen om hun gebeden kracht bij te zetten en de liefde voor God te uiten door ook hun lichaam in te zetten.
Symbolische betekenis van de beweging
- Liefde met kracht: het Jodendom interpreteert het gebod om God lief te hebben met al hun kracht, niet alleen als een mentale of spirituele inspanning, maar ook als een fysieke inspanning. De schommelende beweging is een manier om deze kracht in het gebed te integreren.
- Uiting van emotie: de beweging kan ook worden gezien als een uiting van emotionele betrokkenheid en concentratie tijdens het gebed, waardoor het een intensere ervaring wordt.
- Terugkeer naar de bron: de beweging, soms ook wel ‘knikken’ genoemd, kan ook een verbinding symboliseren met de eeuwenoude tradities en de diepe spiritualiteit van het Joodse volk.
Deze beweging is dus niet zomaar een ritueel, maar een diepgewortelde praktijk die de totale mens, inclusief lichaam en geest, wil betrekken bij de aanbidding van God.
2. Quakers
De naam "Quakers" (ook bekend als het Genootschap van Vrienden) is oorspronkelijk een spotnaam voor de geloofsgroep, die verwees naar de fysieke schuddende bewegingen (engels: to quake) die sommigen van hen ervoeren tijdens hun bijeenkomsten in de 17e eeuw, mogelijk door emotionele of spirituele extase, of zelfs als reactie op het 'oordeel Gods' dat de stichter George Fox aanriep bij zijn toehoorders.
- Spirituele ervaring: de schuddende bewegingen werden gezien als een uiting van een diepe innerlijke spirituele ervaring. - Oorspronkelijke betekenis: de naam 'Quaker' werd aanvankelijk gebruikt door tegenstanders van de beweging en was niet de naam die de groep zelf gebruikte. - Aanvaarding van de naam: de Quakers accepteerden de naam uiteindelijk en omarmden het als hun officiële benaming. - Moderne interpretatie: hoewel de schuddende bewegingen niet meer gangbaar zijn, staat de naam symbool voor hun geloof in een innerlijke 'innerlijke openbaring' en hun afwijzing van een formele kerkelijke hiërarchie of sacramenten.
3. Epilepsie
Epilepsie werd in de oudheid de 'heilige ziekte' genoemd omdat men geloofde dat de aandoening een goddelijke oorzaak had en in verband werd gebracht met het goddelijke, eerder dan met een medische of hersenziekte. De zichtbare symptomen, zoals regelmatig schudden, werden gezien als tekenen van bovennatuurlijke invloed, waardoor de aandoening als heilig werd beschouwd en geassocieerd werd met machtige personen.
De goddelijke associatie
- Bovennatuurlijke oorsprong: in oude culturen, zoals de oude Grieken, werd epilepsie niet begrepen als een hersenaandoening, maar als iets dat door de goden werd veroorzaakt of als een teken van een bovennatuurlijke inmenging. - Macht en goddelijkheid: de aandoening werd vaak geassocieerd met machtige individuen, zoals heersers en profeten, en werd daarom gezien als een teken van een speciale of goddelijke band, waardoor het de 'heilige ziekte' werd genoemd. - Verandering in begrip
Hippocrates: de Griekse arts Hippocrates was een van de eersten die een meer natuurlijke verklaring voor epilepsie voorstelde en het associeerde met een hersenziekte, in plaats van een goddelijke afwijking. - Onderzoek en ontwikkeling: Door de eeuwen heen is het begrip van epilepsie geëvolueerd van een mystieke of goddelijke oorsprong naar een wetenschappelijke verklaring, die zich richt op de verstoring van de elektrische activiteit in de hersenen.
4. Dansende derwisjen
Derwisj-dansen, oftewel de Sema, is een ritueel binnen het Soefisme, dat dient om een goddelijke verbinding te bereiken en zichzelf te vergeten door middel van een langdurige draaiende beweging. Derwisjen maken deze gecontroleerde, trance-achtige dans om zich volledig over te geven aan de goddelijke aanwezigheid en een innerlijke verbinding met het goddelijke te ervaren, waarbij de muziek een essentiële rol speelt in het bereiken van deze staat.
Wat het is
Religieus ritueel: de dans van de derwisjen is een religieus ritueel binnen de mystieke traditie van het Soefisme, een mystieke stroming binnen de islam. Doel: de draaiende beweging (Sema) is ontworpen om de dansers (en de toeschouwers) in een extatische toestand te brengen, wat leidt tot een heilige verbinding en het vervagen van de grens tussen mens en goddelijk. Symboliek: bij de dans wijst de rechterhandpalm omhoog om de goddelijke zegen te ontvangen en de linkerhandpalm omlaag om deze liefde door te geven aan de aarde. De rol van muziek en trance
Muziek en extase: de muziek, vaak begeleid door de fluit (ney) en percussie, speelt een cruciale rol door een hypnotiserend effect op te roepen dat de dansers helpt om hun geest te leegmaken van aardse gedachten en zich te richten op de innerlijke reis. Trance-achtige staat: de gecontroleerde, ronddraaiende bewegingen, die in een trance-achtige staat kunnen leiden, symboliseren een spirituele ontmoeting met het goddelijke. Wie de derwisjen zijn
Soefi-geestelijken: een derwisj is een islamitische geestelijke die een gelofte van armoede heeft afgelegd. Afstand doen van zichzelf: door deze gelofte doen ze afstand van wereldse zaken om zich uitsluitend te richten op God of de Goddelijke Liefde, wat ook helpt om zichzelf los te laten tijdens de dans.
5. Sint Dominicus Guzman
De heilige Dominicus Guzman was een Spaanse priester, die in de 13e eeuw de Dominicanenorde stichtte. Hij stond erom bekend, dat hij tijdens een gebedsdienst de grond verliet en leviteerde, wat een krachtige getuigenis was van zijn vroomheid. Daarvan is een schilderij gemaakt, geschilderd door de Spaanse kunstenaar El Greco; het beeldt Dominicus af terwijl hij in gebed is en daarbij opstijgt. De geschiedenis van Dominicus' levitatie tijdens het bidden is een van de vele wonderen die aan hem worden toegeschreven, en zijn gebeden worden vaak vergeleken met die van andere heiligen die ‘verrukkingen’ kenden, waarbij hun lichaam verheven werd boven de vloer.
6. De golvende beweging tijdens zelfbezinning en gebed
Mijn persoonlijke ervaringen met onwillekeurige bewegingen van mijn lichaam, is de inwerking van een onzichtbare kracht, die tijdens zelfbezinning op mijn kruinchakra begint en mijn lichaam in een van links naar rechts golvende beweging brengt, maar ook wel van voren naar achteren. Hoe krachtiger ik mijn aandacht op het herhalen van een korte zelfbezinningstekst richt en ook op de stiltes tussen de woorden - de voorwoordelijke stilte - hoe krachtiger ook mijn lichaam heen en weer wordt geschud - ik moet mijzelf in de juiste geestestoestand houden.
Soms echter begint de beweging al uit zichzelf, nog vóór ik ervoor ben gaan zitten. Ik ben het niet zelf, die dit veroorzaakt, maar het is een kracht van boven. Daardoor kan die ook het beste op je inwerken in zittende of staande toestand.
De beweging doet mij denken aan een liggende tuinslang, waarvan een uiteinde op en neer wordt bewogen, waarna die beweging zich in de rest van de slang voortzet. Mijn lichaam beweegt in een S-vorm.
De beweging wordt door een kracht van buiten veroorzaakt, want hoe lang het ook duurt, het vermoeit mij niet.
In die toestand voel ik mij met de eeuwigheid verbonden. Mijn tijdsbesef verdwijnt. Ik ervaar mijzelf in een vreugdevolle toestand, waarvan ik het moeilijk vind die te beëindigen; wat op een gegeven ogenblik toch noodzakelijk is.
Deze ervaring doet mij denken aan de golf-deeltjetheorie van de Broglie voor grotere lichamen en is voor mijn gevoel een bevestiging daarvan, maar dan vooral op het geestelijke vlak.
Ik denk dat de bewegingen, bekend van de hierboven genoemde Joden, quakers en derwisjen, eenzelfde oorsprong kan hebben. De werking van begeleiders in de geestelijke wereld wordt zo zichtbaar in deze ongeestelijke, stoffelijke wereld.
terug naar het tweespletenexperiment
terug naar het weblog
^