De helderheidsvariaties van de zon zijn veel geringer dan die van andere zonachtige sterren.
Max-Planck-Institut für Sonnensystemforschung
uit allesoversterrenkunde, 30-04-2020
Voor het onderzoek zijn sterren geselecteerd die qua temperatuur, leeftijd, samenstelling en rotatietijd het meest op onze zon lijken. De rotatie van een ster is bepalend voor de opwekking van het magnetische veld in zijn inwendige. En veranderingen in dat magnetische veld zijn op hun beurt weer verantwoordelijk voor het ontstaan van uitbarstingen en van heldere en donkere plekken op het steroppervlak.
Sinds enkele jaren beschikken astronomen over een uitgebreide catalogus van de rotatietijden van duizenden sterren. Deze gegevens zijn afkomstig van de Kepler-ruimtetelescoop die in de periode 2009-2013 de helderheidsfluctuatues van ongeveer 15.0000 sterren van middelbare leeftijd heeft geregistreerd. Uit deze catalogus hebben de astronomen de sterren geselecteerd die in twintig tot dertig dagen eenmaal om hun as draaien. Onze zon doet daar ongeveer 24 dagen over.
Een nauwkeurige analyse laat zien dat deze sterren tot ongeveer 0,35 procent in helderheid variëren. Bij onze zon zijn deze variaties vijf keer zo klein.
Opmerkelijk genoeg vertoont een andere groep van 2500 sterren, waarvan de rotatietijd niet bekend is, veel minder grote helderheidsvariaties. Dat zou kunnen betekenen dat er een nog onduidelijk fundamenteel verschil tussen beide groepen sterren bestaat. Maar het is ook mogelijk dat onze zon de afgelopen honderden of duizenden jaren toevallig een erg rustige fase heeft doorgemaakt, en zij zich op de langere termijn net zo wispelturig gedraagt als haar naaste soortgenoten.
Het is dus denkbaar dat de activiteit van de zon ooit (weer?) zal toenemen. Maar op dit moment is daar niets van te merken. Sterker nog: al een jaar of tien gedraagt onze ster zich zelfs voor haar doen nogal tam, en het ziet er niet naar uit dat daar binnen afzienbare tijd verandering in komt. (EE)
Bron:
Max Planck Institute
For solar system research
Sun is less active than similar stars (April 30, 2020)
An analysis of 369 solar-like stars shows that solar brightness variations are extremely weak The Sun is an ever-changing star: at times, numerous dark sunspots cover its visible surface; at others, the surface is completely ‘empty’. However, by cosmic standards the Sun is extraordinarily monotonous. This is the result of a new study presented by researchers under the leadership of the Max Planck Institute for Solar System Research (MPS) in Germany in the upcoming issue of Science.
For the first time, the scientists compared the Sun with hundreds of other stars with similar rotation periods and other fundamental properties. Most of them displayed much stronger variations. This raises the question of whether the Sun’s feebleness is a basic trait or whether our star has merely been going through an unusually quiet phase for several millennia.
terug naar het antropisch principe
terug naar het weblog
^